De Avond van het Kippenvel is ook in Utrecht een succesformule gebleken. Zelfs nu, op een zonnige vrijdag de dertiende, de terrasjes overbezet zijn, nemen genoeg muziekliefhebbers de moeite naar EKKO te gaan en de zaal te vullen. De avondjes van DJ St. Paul worden keer op keer goed bezocht en weten zo nu en dan daadwerkelijk voor kippenvel te zorgen. Dat er verschillende soorten kippenvel zijn, lijkt hij te begrijpen. Vandaar op één avond een optreden van Alamo Race Track, de band waarmee de Kippenvelavond wederom een dik Excelsiorlaagje heeft gekregen, en een aftershow van Lucky Fonz III. Die Amsterdamse droogkloot maakte enkele weken geleden in de Helling als voorprogramma van Marike Jager al velen blij en herhaalt zijn kunstje ook nu uitstekend. Eenmaal op het podium hoeft Alamo Race Track weinig moeite te doen voor handgeklap en gejoel. Veel toeschouwers lijken al in een eerder stadium overwonnen. Opnieuw worden ze in EKKO overdonderd. De band uit Amsterdam is, mede dankzij YouTube, met het tweede album 'Black Cat John Brown' vorig jaar goed onder de aandacht gekomen van pers én publiek uit binnen- en buitenland. In Frankrijk, waar de plaat gelijktijdig met Nederland is uitgebracht, is of was de band zelfs populairder dan in eigen land. Dit jaar speelde de band in de Verenigde Staten in New York en op het South by Southwest festival en in juli zal de plaat ook daar verschijnen. Bovendien deden er geruchten de ronde over een optreden op het Sziget-festival in Boedapest in augustus. Hoewel daar volgens de bandleden zelf wel even sprake van is geweest, lijkt dat voorlopig niet door te gaan. Het optreden in EKKO gaat echter wel door. Hoe dat er uitziet? Een drummer die wild en vrolijk met zijn hoofd schudt zodat tijdens het drummen zijn bril steeds richting de punt van zijn neus schuift. Dit resulteert in de aanblik van een verstrooide professor achter een drumstel. Daarnaast is er een gitarist die meebeweegt met elke noot die hij speelt en een bassist die zonder op te vallen een gedegen aandeel levert. De zanger lijkt, door voorover leunend te zingen in een wat lage microfoon, het ene moment nederig of ontzettend depressief, maar tegelijkertijd heeft hij een niet te missen lach van een kwajongen op zijn gezicht. Het zijn uiterlijkheden die op het eerste gezicht wegvallen bij de muziek van Alamo Race Track. Zanger Ralph Mulder hoort zichzelf gedurende het hele concert niet goed over de monitor en het lijkt alsof hij zich daardoor tijdens de eerste liedjes lichtelijk van de wijs liet brengen. Muzikaal klinkt het allemaal erg goed, maar een echte lach kan er niet vanaf, laat staan een praatje tussen de nummers door. Na enkele liedjes laat Mulder die in zichzelf gekeerde houding achterwege en wordt hij ook tussen de liedjes door wat losser. Het spelplezier is vanaf dat moment ook bij hem weer zichtbaar. Tegen het einde laat hij zich goed gaan en dat avontuur doet hem, samen met enkele onderdelen van het drumstel, op de grond belanden. Echte liedjes die er uitspringen in EKKO zijn moeilijk aan te wijzen, voornamelijk omdat het repertoire van de band zo sterk is, dat het optreden geen moment indut. Steeds weer laat Alamo Race Track de zaal kolken en keert net op tijd ook weer terug naar de melodie. Een perfect voorbeeld daarvan is 'The Northern Territory', dat laat in de set een plaats heeft gekregen. Hoewel absoluut niemand het koud gehad kan hebben, was er ook deze editie weer volop kippenvel te ontdekken. Lucky Fonz III had daar een aandeel in, maar vooral zijn stadgenoten van eerder op de avond hebben voor de goede herinneringen gezorgd. Die mogen zich binnen niet al te lange tijd best eens tot een van de fijnere vaderlandse bands gaan rekenen. Op Noorderslag in Groningen was Alamo Race Track al een hoogtepuntje, in Utrecht zelf is de band ook een garantie voor muzikaal genot. Alamo Race Track & Lucky Fonz III Gezien: EKKO, vrijdag 13 april 2007