Begin dit jaar verzorgde Jiggy Djé het voorprogramma voor de clubtour van Extince. In een kort gesprek van ondergetekende met de rapper werd toen al snel duidelijk dat hier iemand stond die aan de top wilde komen, en vond dat hij daar ook thuishoorde. Dit zou gaan gebeuren met zijn soloplaat. Tussen het uitbrengen van albums met D.A.C., het hosten van een radioshow bij Lijn 5 (NPS) en het winnen van de publieksprijs bij de Grote Prijs van Nederland vond Jiggy Djé de tijd om dit debuut te maken. Inmiddels ligt Noah's Ark in de schappen. De plaat is een aaneenschakeling van complimenten aan het adres van Jiggy Djé geworden. En hoewel zelfverheerlijking een groot woord is, zou het voor het gevoel dat deze cd oproept niet eens heel misplaatst zijn. Tijdens zijn optredens in de tour van Extince riep Djé al dat hij niet alleen de beste rapper van Nederland is, maar dat zijn album het beste album van 2006 zou worden. Zo vertelt inmiddels ook zijn cd: "Ik ben één-drieënzeventig, maar voel me twee meter tien, te hoog gegrepen voor het klootjesvolk, nooit begrepen door de scène." Het inlossen van de verwachtingen voor een debuutalbum is geen makkelijke taak, zeker niet als je zelf beweert dat het één van de beste cd's van het jaar gaat worden. Maar Jiggy Djé redt zich er goed uit. Hij heeft kennelijk een duidelijk plan van aanpak gehad toen hij aan de slag ging. Zo is het hele album geproduceerd door Terilekst. Door samen met één persoon te werken, in plaats van met tien verschillende producers, en gezamenlijk een compleet landschap te creëren, is er een samenhangend geheel ontstaan. Bij het luisteren naar de cd onstaat er een sfeer die je helemaal meevoert. Dit zorgt er ook voor dat sommige mankementen op de cd snel vergeten worden. Bijvoorbeeld dat de diversiteit in zowel de teksten als de flow van Djé soms wat moeilijk te vinden is. Djé mag dan wel creatief zijn met woorden, maar de boodschap, dat hij zichzelf de beste vindt, blijft vaak hetzelfde ook al wordt deze telkens anders gebracht. Maar waar hij zichzelf als rapper geniaal vindt, relativeert hij wel door toe te geven dat hij als persoon ook fouten maakt. Zo gaat de single 'Michelle' over een stukgelopen relatie, over de manier waarop hij daarmee om is gegaan en over het besef dat hij fout zat. Ook de nummers 'Positivisme' en 'Ik Ben Alleen' laten een wat volwassener kant zien van Jiggy Djé. Dit laatste zorgt ervoor dat het album niet vervalt in een uur lang opscheppen en punchlines gooien. Toch hebben nummer als 'Blauw bloed' grote kracht juist dóór die punchlines. De manier waarop Jiggy Djé oprecht gelooft dat hij de beste rapper van Nederland is komt simpelweg goed over. Je hoort dat hij meent wat hij zegt en zichzelf niet meer hoeft te overtuigen. Hij voelt zich de 'Keyser Punchline', zoals hij zichzelf noemt, en iedereen die daar aan twijfelt snapt volgens hem gewoon niets van hiphop. Aan het einde van de cd ga je als luisteraar daar nog bijna in geloven ook. Jiggy Djé is intussen begonnen aan zijn 'Noah's Ark'-tournee, samen met mede-Amersfoorter Terilekst. Op donderdag 16 november doet hij daarmee EKKO aan.