De man die van zichzelf vindt dat hij niet kan zingen en slecht gitaar speelt, staat in de finale van de Golsch Grote Prijs van Nederland. Onder de naam Impossible Situations speelt Bram de Wijs zijn liedjes. Stond hij in de halve finale nog grotendeels in zijn eentje met gitaar en discman op het podium, tijdens de finale wordt hij begeleidt door een gitarist en bassist. Soms slaat de angst toe als hij staat op te treden. "Dan bedenk ik me dat ik eigenlijk helemaal niet kan zingen. Het gaat wel steeds beter. Mijn stem klinkt heel breekbaar en doordringend. Dat wordt toch ook wel gewaardeerd. Ik ben ook altijd bang dat de discman waaruit de beats komen gaat haperen. Als hij overslaat klopt het nummer niet meer." In het eerste juryrapport dat Bram kreeg bij de GGP stond dat hij een band moest formeren. Dat heeft hij gedaan. In het tweede rapport werd aangegeven dat hij zo snel mogelijk zangles moest nemen. "Ook dat heb ik gedaan. Ik was het allebei al langer van plan, een schop onder de kont door de jury helpt om je er sneller toe te zetten." Hij krijgt les van een strenge zanglerares. "Het is een prachtig mens. Ze vond het 'een uitdaging' om mij te laten zingen. Ik denk dat het lang gaat duren voor het wat wordt." Wat tips over ademhaling en speciale oefeningen voor hij het podium opgaat werpen hun vruchten al af. "Ze wil zelfs dat ik dagelijks ga sporten, maar dat gaat wel erg ver." Ook over zijn gitaarspel is Bram niet echt tevreden. "Ik kan maar met twee vingers spelen." De vraag dient zich aan wat dan de reden is dat hij het tot de finale van de GGP geschopt heeft. "Mensen vinden mijn optredens, liedjes en zang ontwapenend. In het begin was ik daar blij mee. Maar dat ontwapenende moet geen trucje gaan worden." Bram staat er niet meer alleen voor tijdens de optredens. Hij wordt ondersteund door Thomas en Sander van Snatchin' Jenny. Bang dat dit ten koste gaat van de charme van Impossible Situations - de vertederende breekbaarheid - is hij niet. "Dat is wat de recensenten de charme vinden, ik houd me daar niet mee bezig en doe wat ik wil." Zijn begeleidingsband heeft zich erbij neergelegd dat Bram de baas is. De toegevoegde gitarist en bassist hebben geen invloed op de songs. "Eigenlijk staan ze hun talent te verkwanselen, ze spelen enkel de dingen die ik geschreven heb en die zijn vrij simpel. Maar het rockt zo veel meer met z'n drieën, en daar gaat het me om." De Battle, die dit jaar voor het eerst onderdeel is van de GGP, heeft Bram niet gewonnen. Waar hij eigenlijk wel blij mee was. "Dat onderdeel spreekt me niet echt aan. Voor de rest is het meedoen aan de GGP één groot feest, alles is zo goed geregeld. En ik heb al een hoop optredens kunnen doen dankzij de prijs." Bram heeft niet het gevoel de GGP nodig te hebben om het te gaan maken. "Ik haal het toch wel. De finale zal ik niet winnen, ik ga er vanuit dat Roosbeef wint en dat zou meer dan terecht zijn. Maar zij zal niet in de Top 40 komen met haar songs, ook al zijn ze erg mooi, ze zijn daar niet geschikt voor. Mijn songs zijn dat wel." Kijkend naar de tussenstand van de publieksprijs op de site van de GGP blijkt dat Bram die winst al bijna niet meer kan ontgaan. Hij is duidelijk overtuigd van zijn eigen kunnen. Ook de waardering die hij nu krijgt in de vorm van een finaleplaats helpt daarbij. "Ik weet dat ik mooie liedjes schrijf, en luister er de hele dag naar. Ik ben er ook van overtuigd dat ik heel goed kan doen alsof ik overtuigd ben van mijn eigen kunnen. Dat is een soort zelfbescherming. Veel mensen vinden je dan meteen een over het paard getilde rockster. Ik kan me dat wel voorstellen, ik doe naast Impossible Situations nog veel meer en loop er ook mee te koop. Die mensen kennen me gewoon niet, ik kan tegelijkertijd namelijk heel onzeker zijn over mijn stem." Hij schrijft liedjes over de liefde. Over zijn verliefdheid op een jongen. En dat die niet altijd wordt beantwoord. Liedjes binnen het gebroken-harten-stramien. "Ik kom helaas binnen de muziekwereld weinig homo's tegen. Homo's houden over het algemeen van songfestivalmuziek en Abba. Punkrockhomo's zijn helaas schaars. Ik vind het leuk om onder een tragische tekst heel vrolijke muziek te zetten. Dat ironische gebruik ik veel, zodat mensen in eerste instantie helemaal niet door hebben dat het eigenlijk om een triest liedje gaat." Op foto's poseert Bram heel open en zonder angst. "Ik ben niet bang voor de camera, dat klopt. Ik heb ook fotomodelwerk gedaan, dan wen je er snel aan. Ik sta ook op een foto met mikadostokjes in mijn hand. Mikado is wat mij betreft een metafoor voor het leven, je moet heel voorzichtig de slechte dingen uit je leven trekken om het zo mooi mogelijk te maken." Impossible Situations staat zaterdag 24 december in de finale singer/songwriter in De Melkweg. Utrechter phinx opent om 14.00 uur, Bram mag om 14.30 uur. Met ook een speciaal optreden van Solo om 16.05 uur.