‘Je had erbij moeten zijn’. Het is een van de grootste dooddoeners om live-concerten te beschrijven. Maar het mooie van het Impakt-festival is dat er ieder jaar weer een paar acts tussen staan, die op zulke bizarre wijze opgaan in de mix tussen multimedia en muziek, of die simpelweg iets zodanig absurds neerzetten, dat je jaren na dato nog begint te stamelen in one-liners van voornoemd ‘Weet je nog?’-allooi. Wanneer we over vijf jaar terugkijken op de muziek op Impakt 2005, denken we dan ook in de eerste plaats aan de wervelstorm Supersilent, die vrijdagavond door Theater Kikker raasde. Aan de briljante openingsshow van sample- en soulkoning Jamie Lidell, die op dat moment ongetwijfeld een wereldster is, al was het maar in zijn eigen universum. Maar we denken ook aan de - uit de Lego-familie afkomstige – Goodiepal. Een op de Faroer eilanden woonachtige bejaardenverzorger, die op zondagmiddag enkele speelgoedplaneten(!) bespeelde in Theater Kikker. En daarmee, u raadt het al, een concert gaf uit de hierboven geschetste categorie. Een poging tot enige beschrijving – de bijgevoegde platen van fotograaf Sebastiaan ter Burg zijn al sprekend genoeg - willen we echter wel doen. Zo was de show van Goodiepal –we schrijven zondagmiddag, kleine zaal, Theater Kikker- bij aanvang nog relatief normaal te noemen. Totdat de beste vriend een 'galactische tune' begon te fluiten, en uit zijn koffer een scala aan modellen van planeten en meteorieten begin te grissen. En vervolgens een kwartier lang via een boxje met twee speeldoosjes plop-geluiden en ruis uitstootte. En dan zwijgen we nog maar over het hoge stemmetje, waarmee Goodiepal ondertussen in razend tempo de meest bizarre verhalen vertelt. Want inderdaad, je raadt het al, je had er bij moeten zijn… Het zijn dan ook dergelijke shows die onderstrepen dat Impakt op muziekgebied inderdaad beduidend meer is dan ‘nerds met laptops’, zoals directeur Arjon Dunnewind onlangs al aangaf in Utracks. Of, beter gezegd: meer KAN zijn. Want het afsluitende optreden van het Amerikaanse duo Mountains, ‘s avonds in een niet al te volle Grote Zaal, mag gerust een schril contrast heten. De twee fonkelende iBooks op het podium en de scherp starende bezitters erachter zeggen al genoeg. Evenals de beelden van bossen en grasvelden, die langzaam met het optreden meeglijden. Mountains doet immers aan klanktapijten, gebaseerd op ‘field recordings’. Live begeleid door een akoestisch gitaartje, die de gedachten in oosterse sferen brengt. Fraaie soundscapes zijn het, voorzien van minstens zo fraaie beelden. Je zit erbij en kijkt ernaar. Ook met de ogen dicht. Je hoofd stroomt leeg; Mountains is je electronische meditatie. Een bezwerende soundtrack, bij de blik op oneindig. En dermate uitermate passend bij een lome zondag. Maar tevens een kabbelend beekje, na het muzikale geweld dat Impakt 2005 heette. Impakt 2005: Goodiepal en Mountains Gezien: Zondag 11 december 2005, Theater Kikker