Hoe kijk je terug op je eigen muziekjaar 2005? Een prachtig jaar, waarin, in tegenstelling tot het voorgaande (ik heb ze toen althans niet ontdekt) diverse malen van m'n sokken ben geblazen door een aantal nieuwe ontdekkingen, een magistraal Arcade Fire voorop. Een jaar ook, waarin ik na een subliem Berlijn-avontuur, in het kleine Utrecht aan het begin maar moeilijk mijn weg kon vinden. En waarin het in kaart brengen van de Utrechtse popscene van de afgelopen twee decennia een paar honderd scriptiepagina's opleverde, alsmede flinke wallen onder de ogen. 2005 was bovendien het jaar waarin ik, na een jarenlange traditie van buitenlandse festivals (absolute topper van dit jaar: Live8 bij de Siegessaeule in Berlijn: kippenvel), voor het eerst in vijf jaar weer eens een Nederlands festival bezocht. En het moge gezegd: Lowlands was dit jaar, met een sublieme Nick Cave, een goddelijke Arcade Fire en een zalige Pixies, ouderwets fantastisch. Maar 2005 was bovenal het jaar waarin 'kindje' 3VOOR12/Utrecht groeide en groeide. Het online gaan van Utracks, al vanaf het prille begin een ambitie, was vanaf zomer 2005 een feit. Net als het organiseren van eigen maandelijkse, multimediale live-avonden: Club 3VOOR12/Utrecht, dat een half jaar eerder van de grond was gekomen. In sneltreinvaart opgezet, barstte de eerste editie op 27 januari voor ons van de spanning. Maar een fantastische sfeer, een volle bak en een formidabel optreden van Vladmir zorgden meteen al voor een hoogtepunt in de 3VOOR12/Utrecht-historie. En elke editie daarna leek gevoelsmatig steeds beter te worden. Met een trouw terugkerend publiek, keer op keer een volle zaal en een schitterende sfeer, een te gek productieteam en enkele sublieme optredens (Die Tueren! Pitchtuner! Chris Chameleon! Henk Koorn!) was 2005 voor mij zonder meer het jaar van Club 3VOOR12/Utrecht. Maar hoe mooi de Club-avonden keer op keer ook bleken, en hoe bruisend het verjaardagsfeest in de Helling ook was, het recente hommage-project aan Herman van Veen, sloeg dit jaar misschien wel alles. Een wild idee van medewerker Peter Jamin, geopperd tijdens een van onze vergaderingen, bleek binnen de kortste keren mogelijk uit te voeren binnen het concept 3VOOR12/Lokaal. En wist in een volle Tivoli uiteindelijk zelfs een icoon van de Nederlandse cultuur tot tranen toe te roeren. Heel onwerkelijk, maar wonder-, wondermooi. Het zijn stuk voor stuk momenten dat ik werkelijk sta te glunderen over de mogelijkheden die internetmedia als deze toch bieden. Hoe er vanuit een club jonge, enthousiaste mensen, die met elkaar een passie voor muziek gemeen hebben, op zoveel gebieden zulke mooie plannen kunnen ontstaan. Plannen die bovendien vol overgave worden uitgevoerd: een gedachte om, als oprichter van deze site, te koesteren. En bovendien een fantastische motivatie voor 2006 vormen: Deze vuist op deze vuist; 1 voor allen, 3voor12! En op het Utrechtse muziekjaar 2005? 'Af en toe haal ik me nog wel eens de eindejaarsuitzending van U-pop Radio vorig jaar voor de geest,' schreef ik vorig jaar. 'En de gesprekken met de talloze studiogasten, die destijds stuk voor stuk van mening waren dat het popklimaat in Utrecht "nog nooit zo goed was geweest". Inmiddels zijn we een jaar verder, en lijkt die uitspraak haast de stilte voor de storm geweest. We kunnen het er immers allemaal over eens zijn: Utrecht heeft enorm "geboost" het afgelopen jaar. Van binnen, maar vooral naar buiten toe.' Het was een fantastische ontwikkeling, waarvan alleen nog moest blijken of deze in 2005 zou doorzetten. En warempel: de tendens lijkt zowaar nog stukken sterker geworden dan het afgelopen jaar. Niet alleen lijken op diverse gebieden scenes alleen nog maar hechter en beter geworden, ook is er sprake geweest van diverse bescheiden doorbraakjes. Zo worden bands als SallySkunk, Vladimir, Illicit en - vooral - Taxi To The Ocean steeds meer opgepikt door landelijke media als Kindamuzik, OOR en 3VOOR12, wint Silence Is Sexy de Grote Prijs in een finale met driekwart Utrechtse bands, en toert mede-finalist We vs Death ook zonder bokaal op eigen houtje de wereld rond. Gem, de band van vorig jaar, bracht dit jaar amper nieuw materiaal uit maar schopte het via een slimme carrièremove WEL tot de Top-20, Top Of The Pops en de poster van de Break Out (!). En bouwt ondertussen aan een stevige carrière in Duitsland. Alwaar ook Bong-Ra en Black Sun Empire er, net als in vele andere naties, lustig op los stuiteren. En dan was daar bovendien Racoon. Geen Utrechtse band pur sang meer, maar wel een die in deze stad in een niet eens zo ver verleden gezichtsbepalend is geweest. En die, oh ironie, met een allerlaatste 'alles-of-niets' poging dit jaar ineens uitgroeide tot mega-act van HMH-formaat; overuren draaiend op Sky Radio. Ergens zijn de verhalen van Racoon en Gem typerend voor de Nederlandse popcultuur in 2005. Steeds vaker lijken bands door te breken, door te pogen juist een nieuw publiek aan te boren in plaats van te blijven hangen in het standaard clubcircuit-idioom. Als die trend zich blijft doorzetten, zou 2006 ook voor Utrecht wederom een oogstjaar kunnen worden. Aan acts met crossover-potential en nieuwe platen op komst (ik noem C-Mon & Kypski, Illicit en Solo), in deze stad in ieder geval geen gebrek. Wat is je persoonlijke muzikale hoogtepunt van 2005? Vers in het geheugen, maar onwaarschijnlijk prachtig: Henk Koorn in Club 3VOOR12/Utrecht, twee weken geleden (hand in hand met de Herman van Veen-hommage-avond). Een eigen avond op poten zetten, die maand na maand bij vele mensen zorgt voor een stralend gemoed, is al een hoogtepuntje waard. Maar daarin tijdens de tiende editie ineens ook een jeugdheld op het podium te hebben staan, die op speciaal verzoek ook ineens 'What's On The Mind' en 'Rockstar' uit de kast haalt, nummers die vroeger overuren maakten in mijn walkman, maakt het ineens wel HEEL bijzonder. Ja, zelfs bijna tijd om nieuwe doelen te stellen... En je muzikale dieptepunt? Afgaande op een eerste indruk (die zijn voor dit soort vragen immers vaak het beste): het optreden van Television op het Dour Festival, daags na hun show in Tivoli, vond ik te bedroevend voor woorden. Zouteloosheid ten top, met een belegenheid die je zelfs bij een dode Dire Straits nog niet tegenkomt.. Wie heeft hen in godsnaam weer bij elkaar gehaald? Wat is je favoriete Utrechtse release van 2005? 'The Notion Express' van Vladimir. Zelden een Utrechtse plaat gehad die ik nog zo vaak uit de kast trek. En waarbij het, richting het einde van de plaat, ZO ontzettend zalig in slaap vallen is. Wat is dé Utrechtse act van 2005, en waarom? Ontegenzeggelijk: Racoon. Omdat die band door keihard te werken, en zich vol overgave op de muziek te storten, zijn 'make or break'-album zag uitgroeien tot een zodanig mega-succes, dat ze zelf waarschijnlijk ook flink met de oren heeft staan klapperen. Natuurlijk kun je je afvragen in hoeverre de band überhaupt nog Utrechts is, en of een site als deze wel zit te wachten op mega-acts met veel te zoete ballads. Maar wie maalt daar nog om, met een gouden plaat, een top-drie-hit, en uitverkochte zalen tot Paradiso en 013 aan toe op zak? Racoon in ieder geval niet. En terecht. Want 2005 was hun jaar. Point taken. En dé Utrechtse act van 2006? Jiggy Djé en Amigos Electricos, omdat ze alles in zich hebben om komend jaar heel goed te scoren. Verder moeten The Gasoline Brothers en Silence is Sexy de mazzel hebben dat hun platen opgepikt worden. Zelfde geldt voor veteranen Carrera (als hun versie van 'Warum bin ich so fröhlich' de Duitse hitparades bestormt), persoonlijk favorietje Lushus (als de Roskilde-plannen goed uitpakken) en huisgenoten Pien Feith en Tifèn, wanneer zij zelfbewust doorgaan op de dit jaar ingeslagen weg. Maar eigenlijk herhaal ik het hierbij het liefst mijn tip voor 2005: Illicit. Omdat het nog altijd een van de beste live-hiphopbands van Nederland is, Voor verdere argumenten: zie mijn vorige overzicht... :) Wat is je favoriete concert in Utrecht geweest, het afgelopen jaar? Tot een paar weken geleden was dat een heel lastige vraag. Want ja: ik heb dit jaar relatief veel geweldige, bijzondere concerten in de stad gezien. Een magische Patrick Wolf in een halfvol uitverkocht EKKO, een zinderende Posies-show in De Helling, een betoverend CocoRosie in Tivoli, twee uitmuntende Hallo Venray-concerten in EKKO, een weergaloos weerzien met Therapy? in Tivoli, dat mij voor het eerst sinds mijn puberjaren zelfs weer eens liet stagediven; ze staan allemaal in mijn geheugen gegrift. En ze vormen slechts nog een kleine greep van een weergaloos concertjaar. Maar niets, niets haalt het bij de ervaring die Supersilent onlangs in Theater Kikker bij mij wist op te wekken. 'Een adembenemende trip', komt nog het dichtst bij iets dat enigszins op woorden lijkt. Zelden is het in ieder geval dat muziek mij mentaal ZO murw beukte, dat ik na afloop nog minimaal een dag moest bijkomen. En dat terwijl ik die avond eigenlijk alleen eventjes doodmoe een 'bandje' ging kijken... Wat was je favoriete concert van een Utrechtse act in 2005? In zijn geheel: de hommage-avond aan Herman van Veen in Tivoli. Omdat het iets HEEL bijzonders gebeurde die avond, en iedere aanwezige het gevoel had daarin te mogen delen. Het project bracht jong en oud, en alle hoeken van de lokale popscene samen. Met één persoon als stralend middelpunt: Heer Herman, die zich bovenal gigantisch geraakt en geïnspireerd voelde door de bonte stoet die aan zijn ogen voorbij trok. hij was wel vaker vrolijk, maar ZO behoorlijk vrolijk... Verder bewaar ik zelf ontzettend goede herinneringen aan het 1 jaar 3VOOR12/Utrecht-feest in De Helling (Stilettos! Illicit!), en - het zal weinigen verbazen - de maandelijkse Club-avonden in dB's, die Utrechtse hoogtepunten te over hebben gekend: het vlammende Vladimir tijdens de spannende wereldpremière, D.A.C. in april,dat met een uitzinnig springende menigte het dak eraf kreeg, In Julia Mind-Scene in september, dat als opener een bloedstollende set gaf... Onvergetelijk om mee te maken was tevens de show van Lushus in het Oost-Duitse-dorpje Neuruppin. waar de tent al tijdens het eerste nummer door de plaatselijke linkse hangjongeren volledig werd afgebroken, uit pure euforie. Ja, verzucht hij, ik zou er bijkans heimwee van krijgen... Welke act hoeven we in 2006 niet meer terug te zien? Alstublieft, ik smeek het u: GEEN KWEELPOP MEER! Jamie Blunt, James Cullum, ze zijn er allemaal een teveel. Jullie zijn niet nodig, weet dat toch... Zoals we dichterbij huis Love You More van Racoon ook bepaald niet meer te hoeven horen. Hoe mooi die doorbraak verder ook moge zijn. Sorry jongens...