Het jaar van... 3VOOR12/Utrecht, deel 3: Ingmar Griffioen

Eindredacteuren 3VOOR12/Utrecht geven persoonlijke terugblik op 2005

Ingmar Griffioen, ,

De winter roert zich en 2005 zit er bijna op. Het is kortom dé tijd waarin de eindredactie van deze site terugblikt op een hectisch tweede bestaansjaar, waarin 3VOOR12/Utrecht in alle geledingen onstuimig groeide. Eindredacteur Ingmar Griffioen mijmert nog immer over The Stilletos en Helmet in De Helling en hoopt voor 2006 op The Preachers, Pien Feith Band, This Leo Sunrise én meer luchtgitaarmomenten!

Eindredacteuren 3VOOR12/Utrecht geven persoonlijke terugblik op 2005

Hoe kijk je terug op je eigen muziekjaar 2005? 2005 was voor mij een rijk en ongekend veelzijdig popjaar wat begin januari met een illustratieve klapper begon. Twee hiphopgrondleggers van The Last Poets deden de chique Weense jazzclub Porgy & Bess aan. Ik citeer uit de 3VOOR12/Utrecht draait van 2 februari: 'het duo blijkt 35 jaar na hun debuutplaat nog altijd furieus te ageren tegen blanke onderdrukking en zwarte onwetendheid. Het militante 'Niggers are scared of revolution' en 'America is a terrorist' doen de Weense vieux riches sidderen in hun pluche.' Verder heb ik mijn concertvertier vooral in en rond het Utrechtse beleefd, maar mogen Death From Above 1979 @ Metropolis, Turin Brakes @ De Melkweg, Jurrasic 5 @ Paradiso en in mindere mate I Am Kloot @ Hedon niet onvermeld blijven. Ik kwam om diverse redenen maar moeizaam de stad uit, wat niet tot overdreven treurnis leidde. Want met een Fabchannel, VPRO's 3VOOR12, BBC, KINK FM en de vele online radiozenders viel er vanuit de eigen woonkamer genoeg te genieten, en vaak nog live ook. Bovendien vonden mijn beste concerten dit jaar toch echt in Utrecht plaats en opvallend vaak in De Helling dan wel dB's, maar daarover later meer. Ik heb dit jaar veel, heel veel mooie albums gehoord en ook aangeschaft, niet toevallig doorgaans na het (online of live) bijwonen van een memorabel concert. Ik denk daarbij met name aan Bloc Party, Columbian Neckties, Ghetto Ways, Thee Butchers' Orchestra en The Black Lips, wederom Death From Above 1979, I Am Kloot en Turin Brakes, maar zeker ook Coparck, waarop ik driemaal live kon wegdromen en me thuis dus andermaal onderdompel in 'Few Chances Come Once In A Lifetime'. Daarnaast heb ik nog zat andere leuke cd's online of bij anderen beluisterd, waarvan ik heel blij ben dat ik het gehoord heb, doch niet aangeschaft. En zo besparen de moderne verworvenheden je toch weer een hoop zinloosheid. Dankzij mijn journalistieke arbeid voor het (AD/) Utrechts Nieuwsblad kwam wederom veel interessante muziek op mijn pad. Klussen en eindredactie voor 3VOOR12/Utrecht plus een gezonde interesse in het Utrechtse muziekgebeuren vermeerderden dit genot nog eens aanzienlijk. Zo kan het gebeuren dat je voor het UN Joost van Bellen interviewt over Nu Heroes, voor 3VOOR12/Utrecht meeschrijft aan het eindverslag van het festival, drum 'n' bass-icoon Roni Size interviewt (bijna een jongensdroom), urenlang eindredactie doet én als bezoeker optimaal geniet van oude en nieuwe helden als Size, Pitchtuner (die later Club 3VOOR12/Utrecht zou platspelen), Vitalic, Nid & Sancy en T.Raumschmiere! Heerlijk toch zo'n combinatie van betaald en vrijwilligerswerk met pure liefhebberij? Andere hoogtepunten in de categorie 'coverage en bezoek' waren Summer Darkness, ACID 030303 met Josh Wink, deBeschaving (interview met Gert van Veen en optreden van Quazar), Bevrijdingsfestival, Utrecht Boft! en Zinin. En dan heb ik ook nog zat goede muziek genuttigd op kleinere festivals als Geinbeat en de Popronde en bovendien The Stilettos en The Preachers vuig aan het werk gezien in De Braskoer op Terschelling in het kader van Oerol. Meerdere zaken bleken zowel interessant voor krant als site, zoals de programmeur van de eenjarige Poema en recentelijk de lokale hiphopscenes in Amersfoort en Utrecht. Inmiddels is het UN ingekapseld door AD en hoop ik daarvoor in 2006 met onverminderd plezier te blijven werken. Met 3VOOR12/Utrecht wisselden gouden en zwart omrande momenten elkaar af. We hebben met z'n allen best veel mooie dingen verwezenlijkt, waarbij een uitstekende serie Clubs 3VOOR12/Utrecht, de glansrijke doorstart van Utracks, de Hermania van Veen-hommage én de viering van het eenjarig bestaan in De Helling niet onvermeld mogen blijven. Tegelijk constateer ik dat we ook van hele goede mensen afscheid hebben moeten nemen en dat er ook best wel eens wat misging (het een had soms met het ander te maken). Dingen die het plezier nu en dan enigszins aantasten en je vooral confronteren met je eigen grenzen en de beperkingen van het werken met vrijwilligers. Desalniettemin wegen de vele ups zeker op tegen die downs en eindig ik het jaar - mede dankzij 3VOOR12/Utrecht - gelukkiger dan ooit tevoren! En op het Utrechtse muziekjaar 2005? Moeilijk te scheiden van de vorige vraag, maar ik ben érg te spreken over dit jaar. Met vele stimulerende initatieven als Utrecht Speelt (en Plugt) Uit!, Club 3VOOR12/Utrecht en Utrecht-podia op Bevrijdingsfestival, Beschaving en een grotere lokale rol op bijvoorbeeld Geinbeat. Het niveau van meerdere Utrechtse releases stemt bovendien positief. Het succes van Racoon is meer dan verdiend en C-Mon & Kypski en Gem komen steeds makkelijker de grens over. Dit jaar noteren we verder prima platen van achtereenvolgens: Harold K., D.A.C., Beluga (labelcompilatie), Aestrid, Vladimir, Black Sun Empire, Taxi to the Ocean en op de valreep: Bong-Ra. En net daaronder kenden de albums van Pondertone, Mr. Love & The Stallions, Dial Prisko, SallySkunk en Ballerina Liberation Front ook hun fraaie momenten. En zo kunnen we nog wel even doorgaan en dat gebeurt zeker in 2006! Wat is je persoonlijke muzikale hoogtepunt van 2005? Nu Heroes, zie hierboven. En je muzikale dieptepunt? 'Love You More' van Racoon wordt zó grijs gedraaid op Sky Radio dat m'n collega's meeneuriën zonder te weten wie of wat het is. Maar dat heeft ergens ook wel weer iets moois. Wat is je favoriete Utrechtse release van 2005? Vladimir - The Notion Express Wat is dé Utrechtse act van 2005, en waarom? Racoon, omdat het van heel veel karakter én kwaliteit getuigt om zo terug te komen. Indruk maken op Rockin' Park en Lowlands, plus met gemak Tivoli én Paradiso uitverkopen... very impressive indeed! Langere neuzen vielen er niet naar Sony te trekken. Zouden ze daar de naam van de man die besloot Racoon te dumpen überhaupt nog kennen? En dé Utrechtse act van 2006? Ben benieuwd, geef The Gasoline Brothers met de nieuwe plaat én de steeds beter geoliede liveshow een goede kans. Illicit moet gewoon die plaat eens droppen, live is het al een hele tijd erg goed en qua talenten verwacht ik toch best wat van Pien Feith Band en This Leo Sunrise, die beiden al live indruk maakten en hard aan nieuw materiaal werken. Verder ben ik erg benieuwd naar de opnames die Simon (van Beluga Recordings) met The Stilettos maakte én de split met The Preachers die in januari uit moet komen, welluidend gedoopt tot 'Saturday Night Sermon'. Wat is je favoriete concert in Utrecht geweest, het afgelopen jaar? Helmet in De Helling, eigenlijk weer een voorbeeld van hoe hobby en schrijven hand in hand kunnen gaan. Ik had m'n oude helden nog nooit live gezien, maar wat waren ze genadeloos strak. De Helling was niet te vol, Page Hamilton niet best bij stem en het nieuwe werk niet al te memorabel. De oudjes echter des te meer en ik citeer: 'Subliem dubbel hoogtepunt was de weergaloze versie van 'Wilma's Rainbow' en dan zonder adempauze kanonhard doorhakken met 'In The Meantime'.' De setlist (m'n eerste ooit...) siert nog altijd m'n keuken. Wat was je favoriete concert van een Utrechtse act in 2005? Qua beleving troefden ze Helmet met gemak af. Ik had The Stilettos al vele malen live ondergaan, maar nog nooit op een groter podium. In De Helling bleken ze helemaal op hun plaats. De drie manisch razende rockers speelden een publiek wat grotendeels heel niet voor hun gekomen was, compleet plat. Ik kan nog altijd kippenvel, headbangen en luchtgitaar niet onderdrukken als ik het terugluister. Ben bang dat dit in 2006 niet valt te overtreffen. Welke act hoeft in 2006 niet terug te keren? Iedereen mag van mij terugkomen, maar ik kan wel een aantal Utrechtse acts opsommen die ik niet vrijwillig weer ga zien. Qua werk staat vooral de slappe gothicmetal van Paradise Lost me bij als tamelijk dramatisch en hopeloos achterhaald. En het niveau van sommige Summer Darkness-acts deed de tekst die er vooraf aan gewijd was, behoorlijk geweld aan.