Antiphone timmert met tussenpozen al ruim zes jaar aan de weg, waarvan het de laatste drie jaar – in de huidige bezetting – pas harder gaat. De band speelde zich de afgelopen jaar lokaal in de kijker via het Uur U en enkele demo’s. Nu is er dan het eerste volwaardige album: ‘Dog Day Antiphone’, een dik half uur rafelige gitaarpop in de lijn van Wilco, The Breeders, Caesar en de Velvet Underground.
Grote troef van de band is dat gitaristen Peter Reuben en Nathalie Dekker om de beurt of prachtig tweestemmig de zang voor hun rekening nemen en zo een gevarieerd geluid creëren. Co-producer Henk Koorn drukt een stempel op het geluid dat aan zijn eigen band Hallo Venray doet denken, maar dat door de variatie in het repertoire allerminst stoort.
Hoogtepunten binnen de negen liedjes op 'Dog Day Antiphone' zijn het gejaagde ‘Weak Woman’, het daaropvolgende ingetogen ‘Hold On’ met prachtige samenzang van Reuben en Dekker, het fraaie gitaarwerk van ‘Million Broken Pieces’ en de prachtige afsluiter ‘Sailor’s Song’. Het verschil in leeftijd van de songs maakt voor de kwaliteit nauwelijks uit: 'Chinese Dreams', een van de oudste composities van de band, gaat naadloos over in 'Revenge' . Dat bovendien een tweestemmige refrein kent (“This dog will have his day”) dat de hele dag in je hoofd blijft zitten.
Al met al is Dog Day Antiphone een fraai visitekaartje zonder echt zwakke momenten, en met een sterke albumopbouw. Benieuwd of Antiphone deze potentie ook live kan waarmaken. Iets dat we al snel kunnen beoordelen: de band presenteert 'Dog Day Antiphone' donderdag 15 december in Club 3VOOR12/Utrecht, met als speciale gast producer Henk Koorn, die daarna een solo-optreden zal geven.
'Dog Day Antiphone' van Antiphone verschijnt in eigen beheer, en wordt donderdag 15 december gepresenteerd in Club 3VOOR12/Utrecht.
Antiphone brengt prachtige gitaarpop, met een scherp randje
Debuutalbum Dog Day Antiphone staat bol van indiepop-pareltjes
Antiphone speelde zich het afgelopen jaar lokaal in de kijker via het Uur U en enkele demo’s. Nu is er dan het eerste volwaardige album: ‘Dog Day Antiphone’, een dik half uur rafelige gitaarpop in de lijn van Wilco, The Breeders, Caesar en de Velvet Underground.