In het zaaltje bij repetitieruimte dB’s is het behoorlijk rustig, deze zondagavond. Een stuk of twintig mensen hangen er rond. Ze bekijken de verrichtingen van het Utrechtse gruisgaragebluesduo El Zombie, bestaande uit een dB’s-medewerker op drums en een dB’s-barhanger op zang en gitaar. Een hoog dB's-gehalte dus, waardoor het concert niet alleen gezellig aanvoelt, maar met name voor de aanwezige intimi ook interessant aandoet. De monotone nummers en de niet bepaald hoogstaande muzikale kwaliteit doen echter vermoeden dat dit illustere gezelschap het nooit tot het predikaat 'the White Stripes from Utrecht' zal schoppen. Gelukkig nemen ze zichzelf ook niet serieus. Als voornaamste invloed noemen Los Zombies 'Eva Braun'. Het is maar wat je ermee moet. Iets dat ook voor het concert zelf ook duidelijk blijkt te gelden. Of zoals de twee bandleden hun podiumpresentatie tussen de nummers zelf pakkend samenvatten: 'Hé, doe dat licht maar uit. Er valt hier toch niets te zien'. De hoofdact, de Scat Rag Boosters uit Montreal lijken daarna vooral onaangenaam verrast: bij hun optreden staan er zowaar nog minder mensen te kijken dan bij het incrowd voorprogramma. Want ja, wanneer je in thuisland Canada ook al geen poot aan de grond hebt gekregen en blij bent dat je eindelijk in Europa, waar garagepunkblues bij deze en gene wel gesmaakt wordt, mag spelen, is het natuurlijk best balen, de aanblik van zo'n lege zaal. Zanger-gitarist Serge Gendron lijkt er spontaan niet zo’n zin meer in te hebben. Jammer, want de rauwe oerklanken van de Scat Rag Boosters klinken best lekker stuwend en vet. De Boosters bezitten de muzikale zeldzaamheid om te rammelen en toch swingend te klinken. Vocaal is het allemaal wat minder zoals wel vaker in dit genre, maar wellicht ligt dat aan de alom aanwezige ongeïnspireerdheid. En dat is jammer. Want van dit soort bands verwacht je eigenlijk dat ze ook voor een handvol bezoekers hun best doen. Maar door de combinatie van de chagrijnige bekken op het podium, de loeiharde gitaarversterkers en de vrijwel lege zaal is het bijna vervelend om dit concert uit te zien. En dat is zonde, ook voor het bandje zelf. Op deze manier kijk je namelijk wel uit om ze voor een tweede keer te gaan bekijken. En dan kan het natuurlijk hartstikke underground zijn om alleen singletjes in gelimiteerde oplages van twee, driehonderd stuks uit te brengen, na het zien van dit concert snapt ondergetekende ook meteen dat dat de enige manier is om niet met dozen vol onverkocht spul te blijven zitten. Gelukkig biedt de altijd gezellige bar voldoende troost. Volgende keer beter. El Zombie & Scat Rag Boosters gezien: dB’s, zondag 7 maart 2004.