In het Tilburgse Spoorpark wordt dit jaar voor de tweede keer de zomer afgetrapt en gevierd met het tweedaagse festival Spoorpark Live. De line-up, met name die van de zaterdag, is dit jaar een stuk diverser ingestoken dan vorig jaar. Zo wil het festival met namen als Froukje, Prins S. en De Geit en Joost een wat jonger publiek aantrekken en zien we op de zondag de radiohit-artiesten zoals Di-Rect en Krezip. Op de kleine Blossom zien we een hoop kleine namen uit de alternatieve hoek en de publiekstrekkers staan natuurlijk op de grote Sunflower. Het belooft een heet weekend te worden, smeren en hydrateren alom dus, maar het houdt de mensen niet tegen om toch een dansje te wagen.

FIEP

Catchy indiepopsongs overleven de warmte nog niet

Het Nederlandse antwoord op Dry Cleaning en Wet Leg? De Amsterdamse FIEP, het muzikale alter ego van de Amsterdamse Veerle Driessen, en dat doet ze met supercatchy indiepopliedjes die vernuftig in elkaar zitten. Helaas vallen deze energieke popsongs vandaag een beetje dood. Als openingsact van een festival is het altijd moeilijk om mensen voor je podium te krijgen en de warmte vandaag helpt niet mee. De meeste mensen die zich al in de hitte wagen, blijven achterin het veld onder de tentdoeken in de schaduw hangen, waardoor FIEP niet heel veel publiek heeft om op af te spiegelen. Op de paar mensen na die vooraan in de volle zon staan te genieten, lijkt de rest van het publiek het fijn te vinden om met een biertje in de hand lekker bij te kletsen. Hierdoor blijft de hele set een beetje tam en plat, maar Veerle’s vocalen staan wel als een huis en de band lijkt beter op elkaar ingespeeld dan eerdere optredens die we van hen zagen. Een stempel drukken doet ze met praatzang die doen denken aan lang vervlogen postpunktijden, maar dat is dan ook wel het enige waarmee ze de set wat eigenheid meegeeft.

Halverwege de set komt er nog wat spanning in de vorm van trompettist Laurent, maar helaas is dat niet genoeg om de mensen wat naar voren te krijgen. Het kan aan de hitte liggen, maar ook op het podium is de band zelf redelijk statisch. Zangeres Veerle blijft de hele set lang strak achter de microfoon staan, op wat heupgeswing na. Tot het laatste nummer: hier worden alle registers opengetrokken door de band en horen we eindelijk de energie die we op de plaat ook horen. (LJ)

© Kiara Kooi
© Kiara Kooi

Kraantje Pappie

Opening Sunflower staat bol van de samenwerkingen

De muzikale hoogtepunten van de Groningse Alex van der Zouwen liggen eigenlijk alweer even achter ons en dat blijkt vanmiddag wel als hij hoofdpodium Sunflower mag openen. Het grootste deel van het uur dat hij speelt, wordt opgevuld met ouder materiaal. Niet dat het steeds voller lopende veld - dat de brandende zon moedig trotseert - het ook maar iets boeit. Vrijwel elk nummer van Kraantje wordt goed ontvangen. En laten we wel wezen; de Groninger verdient het - na een wat lui begin - ook. Vocaal is het overtuigend, de setlist zit goed in elkaar en de bruggetjes zijn nét niet te geforceerd. 

Kraantje is niet alleen op stage vandaag; hij wordt ondersteund door een dj, een gitarist en vier achtergrondzangeressen. En vooral die laatste zijn nodig ook, want de meest recente nummers van Lil Craney zijn allemaal samenwerkingen met andere artiesten. Sterker nog, het aantal solonummers vandaag is op één hand te tellen. Ergens haalt dat de charme van de set weg. Dat-ie bij het laatste nummer, een remix van openingsnummer 'Feesttent', zijn dochtertje nog op de stage haalt, is een leuke bijvangst. Maar écht een show van Kraantje? Zo voelt het toch niet helemaal. (LtK)

© Richenne Zeebregts
© Richenne Zeebregts

Nusantara Beat

Amsterdamse supergroep omarmt Indonesische roots en de hitte

De crème de la crème van de Nederlandse psychedelische groove met een authentiek Indonesisch geluid? Dan kan alleen Nusantara Beat zijn. Met leden van Jungle By Night, EUT, POM, The Mysterons, Altın Gün en Surf Aid-Kit is Nusantara Beat een eerbetoon aan de traditionele klanken uit het oosten. De band begint met een sterk instrumentaal intro die om en nabij vijf minuten duurt en de zomerse toon enorm goed zet. Een mooie aankondiging voor zangeres Megan de Klerk die bij opkomst meteen haar schoenen uittrekt en boven op een handdoekje op de gloeiend hete podiumvloer gaat staan.

Bij de eerste klanken is het veld bij de Blossom wederom bijna leeg en staat iedereen in de schaduw te schuilen voor de zon, maar het strakke en dansbare samenspel van de band lokt de mensen al gauw de dansvloer op. In het begin lijken veel van de nummers wel wat op elkaar; een inzet met bombastische drums, maar zodra de andere muzikanten beginnen, bloeien de nummers uit in meesterwerkjes. De basis van jaren ‘70 Indonesische songs worden afgetopt met psychedelische gitaarriffs, funky baslijntjes, een aanstekelijke synth en de zuivere vocalen van Megan de Klerk maken het helemaal af. We betrappen haar zelden op een foutje, en dat geldt ook voor de band om haar heen. De set eindigt met een dubbele gitaarsolo die ons helemaal terugbrengt naar de psychedelische scene uit de jaren ‘70: vrolijk, dansbaar en ook erg meeslepend. Het is jammer dat er pas twee liedjes van Nusantara Beat op de streamingsdiensten staan, want dit willen we de hele zomer door wel luisteren. (LJ)

© Richenne Zeebregts
© Richenne Zeebregts

S10

In de Tilburgse hitte is S10 op haar top

Vorig jaar was hét jaar van Stien den Hollander; met haar deelname aan het Songfestival brak ze definitief door. Toch volgde het hoogtepunt van haar carrière pas eerder dit jaar met een nagenoeg uitverkochte show in de AFAS Live. Waar ze daar en in Turijn vorig jaar vaak nog wat gespannen oogde, is dat vandaag totaal anders. We zien een losse S10, die totaal geen last lijkt te hebben van de hitte en dansend op het podium staat. Het past ook bij haar meest recente album dat inmiddels alweer acht maanden geleden uitkwam en waarvan ze een groot deel vanmiddag speelt. Het is ook de muziek die het best past bij het publiek vanmiddag, en waarin Stiens stem het best tot zijn recht komt.

Wie daarin ook goed presteert? Haar vaste producer Sim Fane. Vooral door zijn inzet achter de knoppen wordt er vanmiddag zoveel gedanst. Hij laat Stiens doorbraakhit, het kwetsbare 'Adem Je In', als afsluiter van de set eindigen in een kleine houseparty en plaatst een fantastische, smooth overgang tussen 'Zonder Gezicht' en 'Nooit Meer Spijt'. Grote vraag bij die twee nummers: waar was Froukje, die twee uur later op hetzelfde podium optreedt? Stiens hartsvriendin ontbreekt, maar wat maakt het uit. S10 is een uur lang op haar top en zet misschien nog wel een betere show neer dan twee maanden geleden in de AFAS. (LtK)

© Kiara Kooi
© Kiara Kooi

Banji

Utrechtse band kan publiek niet tot leven wekken

Vocaal zijn ze zeer sterk, muzikaal zijn ze dat ook allemaal en hun nummers zelf zijn kwalitatief van een prima niveau. Daarin combineren ze alt-rock en een vleugje poppunk met aanstekelijke synths, sterke teksten en een klein beetje hiphop. Ja, het vierkoppige Banji heeft een zeer solide basis. Maar misschien wel het belangrijkste: dat overdragen aan het publiek, ontbreekt vandaag een beetje. Wellicht dat de hitte - weer - een rol speelt, maar echt vol vooraan wordt het geen moment bij de Utrechtse band. En dat is ergens best wel zonde.

Zanger Morris Brandt heeft een ietwat valse start met een bloedneus, maar pakt de draad daarna - met een heel fancy zonnebrilletje op - uitstekend op. Een klein groepje trouwe fans waardeert het en gaat vooraan vrij goed op Banji's muziek, maar de rest lijkt zich toch vooral af te vragen naar wie ze eigenlijk kijken. Niemand zingt echt mee, hooguit dat er wat wordt meegehopt op de muziek. Het komt de sfeer niet ten goede. En dat is niet wat Banji verdient; hoewel ze in het verleden wel betere live-optredens hebben gegeven, zit de set goed in elkaar. Dat is, als we even vergeten dat Brandt niet heel erg origineel is in zijn interactie met het publiek; na tien keer 'dankjewel' weten we het wel. (LtK)

© Richenne Zeebregts
© Richenne Zeebregts

Froukje

Stralend zet Froukje jong en oud naar haar hand

Wie anders dan Froukje krijgt het voor elkaar om met slechts twee EP’s op zak al zo’n fanbase aan te trekken? Op de eerste rijen is Froukje zelf amper te horen vanwege de fans die hard meeblèren en verderop op het veld zien we zowel jong als oud haar refreintjes meezingen. Voor deze festivalset heeft ze haar studentenkamerdecorstuk thuisgelaten, maar de nummers worden nog altijd even strak gespeeld als tijdens de recente tour. Speelse remixen zorgen voor een soepele overgang tussen de verschillende nummers en geven daarmee de set een lekkere vaart, zonder dat het ook maar een moment afgeraffeld voelt. De bandleden zijn er allemaal vanaf het begin van Froukje’s carrière bij en dat is goed te horen wanneer de gitariste meerdere malen een cleane korte solo aan een nummer toevoegt. Froukje zelf is vandaag goed bij stem, al is hier en daar te merken dat ze bij nieuwere nummers ‘Als Ik God Was’ en ‘Uitzinnig’ live beter uit de verf komt dan bij een ouder nummer als ‘Groter Dan Ik’.  

Wat opvalt vandaag; de twee singles die in samenwerking met S10 gemaakt zijn worden vandaag allebei solo gebracht, terwijl S10 nog voor Froukje op het podium stond. Nou deed S10 ook beide singles alleen en dat is ook zeker een gemis voor fans van beide. Al worden de fans toch nog een beetje blij gemaakt met een hint naar een debuutalbum. “Het gaat gestaag, maar ik doe m'n best", zegt ze bescheiden. (LJ)

© Richenne Zeebregts
© Kiara Kooi

Claude

Blossom is haast te klein voor Claude

Hij brak vorig jaar uit het niets door met 'Ladada (Mon dernier mot)' en zou dit voorjaar het voorprogramma verzorgen van Stromae in de Ziggo Dome, ware het niet dat de Belg die shows annuleerde. Dat neemt niet weg dat Claude uitermate getalenteerd is en vocaal misschien wel de beste set verzorgt van deze zaterdag. En dan past-ie ook nog eens perfect bij de doelgroep van Spoorpark Live; er staan een hoop jonge kids vooraan en Claude is de eerste vandaag die de Blossom ramvol krijgt. Sterker nog, het is zó vol dat het niet vreemd is om te denken dat Claude de Sunflower ook prima had aangekund. 

Het grote nadeel voor Claude: hij heeft nauwelijks eigen materiaal. Naast 'Ladada (Mon dernier mot)' heeft hij alleen 'Layla' uitgebracht. Niet voor niets staat hij als enige dit weekend maar voor een half uur in plaats van een uur ingepland. En zelfs dan heeft hij nog heel veel covers nodig om zijn set te vullen. Maar, laten we wel wezen: zijn vertolking van Stromae's megahits 'Formidable', 'Papaoutai' en 'Alors Un Danse' zijn uitstekend, en ook 'Ego' van Willy William gaat heel goed. Laten we hem dan maar vergeven dat-ie ook nog Snelle en Kenny B. covert. (LtK)

© Kiara Kooi
© Kiara Kooi

Jungle by Night

Ultiem genieten bij zevenkoppig instrumentaal powerhouse

De perfecte spot voor een set bij ondergaande zon, die is natuurlijk weggelegd voor Jungle by Night. Met hun combinatie van speelplezier, jazz en een vleugje rock zijn ze de ideale mix voor een dansje in de avondzon. Voor iedereen is er wat wils bij deze band, vooraan staan de fanatiekelingen die elke beat opspringen, achteraan de mensen die met een biertje in de hand nog even willen genieten van het lekkere weer. Het Spoorpark is daar dan ook de ideale locatie voor met de trappen aan de achterkant tegen het spoor aan, en deze zitten ook goed vol.

Met de ondergaande zon in de rug geniet het publiek duidelijk van de mix van elektronische beats en het klassieke geluid van trompet, saxofoon, trombone en percussie. Halverwege de set had een versnelling logisch geklonken, maar dan wordt juist de iets wat slomere 'Hangmat' ingezet. Dat is het moment voor aardig wat mensen om huiswaarts te keren. Jammer, want verderop in de set wordt alsnog de versnelling ingezet. Het uitgedunde publiek gaat compleet los en dat er een hoogtepunt op de avond is waarbij geen noot wordt gezongen, is sowieso een bijzonder knappe prestatie. (LJ)

© Kiara Kooi
© Kiara Kooi

Prins S. en De Geit

Haags dancepoptrio windt het publiek om hun vinger

De acts op de Blossom waren de gehele dag meer dan prima, het publiek viel wat tegen. Dat veranderde bij Claude al, maar bij Prins S. en De Geit gaat het pas echt los. Zanger Scott Beekhuizen (Prins S.) heeft het publiek, dat haast massaal op deze stage is afgekomen, vanaf minuut één volledig in zijn greep. Wat hij vraagt wordt zonder twijfel gedaan door iedereen in het publiek dat opvallend zeer divers is. Van vijftigjarige moeders met hun vriendinnen tot achtjarige kinderen springend op prullenbakken (tot wat afgrijzen van de security): iedereen gooit de opgespaarde energie er dit uur uit.

Prins S. en De Geit is met recht een band waar je van houdt of waar je helemaal niks mee hebt, maar één ding moet je ze nageven: een show weggeven kunnen ze. Sterke zang gecombineerd met catchy dancepopbeats, een vleugje techno en het ene na het andere sierlijke dansbeweginkje van Prins S. zelf, blijkt het ideale recept om de Blossom voor deze zaterdag knallend af te sluiten. Tegen het eind durven ze zelfs wat voorzichtige drum ‘n bass en hardstyle toe te voegen, en het publiek smult ervan. Daarmee lijkt de tijd rijp voor de wat grotere festivals voor deze Hagenezen. (LtK)

© Richenne Zeebregts
© Richenne Zeebregts

Joost

Geen voeten meer aan de vloer geplakt bij denderende show

Het publiek scheldwoorden laten schreeuwen op een familievriendelijke festival kan niemand zo goed als zaterdagafsluiter Joost. Vanaf het moment dat knaller van een tune 'Ome Robert' ingezet wordt is het publiek niet meer te houden. Joost houdt ook geen rust, en knalt na 'Ome Robert' meteen door met 'Wachtmuziek' en 'Antwoord', een nummer samen met gladde paling en dat op z'n palings lekker ontspoort. Wanneer er dan even twee seconden rust valt, komt dit meer doordat Joost z’n microfoonstandaard kwijt is, en uiteindelijk vindt op de hoek van het podium, en wordt deze rust al snel verbroken door een shoutout naar eerder genoemde micstand.

Zoals standaard in elke set van Joost wordt er gevraagd of de show een beetje lekker gaat, of zoals Joost schreeuwrt: "Doe ik het een beetje goed?". Het veld is ondertussen half leeg, alle kinderen en hun ouders naar bed toe, maar toch klinkt het gejoel zo hard dat je zou denken dat het veld helemaal vol staat. “We zijn niet op een festival, maar bij een Joost Klein show!” roept Joost dan ook en ongelijk zal hij niet krijgen. Hij neemt met support van gitarist Dylan en zijn vaste producer en beatmaker Tantu Beats het Spoorpark helemaal over. Als Joost vraagt om een handje in de lucht, steekt iedereen braaf een handje in de lucht, en wanneer Joost vraagt om een grotere moshpit bij gouwe ouwe 'Albino' wordt de pit nog breder dan het podium.

Het is verfrissend dat Joost geen enkel festival compleet dezelfde set speelt, vandaag horen we veel oudjes, maar natuurlijk ook zijn internationale viralhit 'Friesenjung', en heeft hij zelfs Brunzyn meegenomen om 'Albino Sports Anthem' te spelen. Wat vandaag alleen nog ontbreekt zijn de grappige visuals die bij zijn shows op bijvoorbeeld Paaspop en Dauwpop wel te zien waren, maar de sterke lichtshow die tot in de puntjes aansluit op de muziek, laat je dat snel weer vergeten. Joost laat zien de heerser van de buitenbeentjes te zijn, en ook alleen Joost kan ‘We Like To Party’ van de Vengaboys in zijn set gooien en er meer dan mee weg komen. (LJ)

© Kiara Kooi
© Kiara Kooi