Net voor de coronacrisis popt een nieuwe band op in onze stad: Prey. De vierkoppige band met roots in bands zoals Angstgegner, Tarantino, Permanent Mark en Razorblade is klaar voor het podium en heeft met zijn eerste demo een luidruchtig muzikaal visitekaartje afgegeven.

In een hoekje achter het Ladybird Skatepark bevinden zich ‘geluiddichte’ repeteerruimtes. Maar wanneer Prey speelt, wurmen de decibellen zich toch door de muren heen. Uit een van deze hokken hoor je het gedreun van het drumstel en het gescheur van de gitaar: hier repeteert Prey voor hun nieuwe EP. Volgens gitarist Paul zijn EP's stukken beter dan albums: “EP’s worden in het moment opgenomen, terwijl bij een album maanden verstrijken. En dat hoor je terug in de muziek. Een EP is consequent.” Voor deze EP duikt Prey binnenkort de studio in, meldt drummer Ruud er even bij. “Studio 195 staat bekend om zijn armste muzikanten,” grapt zanger Daan.

“Teun hebben we opgegraven."

De mannen kenden elkaar al uit de punk/noise scene. Paul: “Onze bassist Teun hebben we opgegraven. Hij had al tien jaar niet meer in een band gespeeld, maar daarvoor wel, hoor!” Bij een concert van Humanimaal, een platform dat hardcore punkshows organiseert, kunst exposeert en zines en tapes uitbrengt, kwamen de muzikanten op het idee om samen een band te starten.

Hun muziek heeft invloeden uit de punk en noise scene. Of zoals Ruud dat zo mooi beschrijft: “De muziek die wij spelen bevindt zich in het niemandsland tussen post-punk en noise.” De band is ontstaan uit de gezamenlijke passie voor muziek. De leden van Prey willen gewoon de muziek maken die zij ook leuk vinden om zelf te horen. Ruud: “Ik wil gewoon wat spelen wat ballen heeft. Zolang ik maar af en toe op het podium kan staan.” Prey is een no-nonsense band, voegt Ruud eraan toe.

Iedere band heeft een eigen muzikaal proces, ook Prey. Daan: “Meestal hebben Teun en ik een riff klaarstaan voordat we de repeteerruimte ingaan. Daar gaan we dan mee spelen. Zo van: 'als jij nou even dit doet, dan doe ik dat'. Op deze manier komt er een nummer uit.” Teun voegt eraan toe: “Na een repetitie is die riff nooit hetzelfde!”

Inspiratie halen ze uit verschillende bands. Namen zoals Fugazi, Iggy Pop, Ceremony en Misfits vliegen in het rond. “Wij bijten ons niet vast in een stijl. Zolang het maar lekker klinkt,” zegt Daan.

"Wanneer die deuren achter mij sluiten, dan ligt de wereld heel even achter mij.”

Teun: “Onze timing had niet slechter kunnen zijn. We hebben twee optredens gehad waarvan één een livestream was door het coronavirus.” Toch heeft de band niet stilgezeten. Er is een demo uitgebracht en de band repeteert iedere maandagavond in Hall of Fame. Ruud: “We hopen binnenkort te mogen spelen op een podium. Sommige bands repeteren alleen maar of maken covers. Zo zijn wij niet.” Ruud voegt eraan toe dat repeteren wel een verademing was toen dat na de quarantaine weer mocht. Daan: “Eigenlijk hebben we op iedere maandagavond een vorm van therapie.” Paul: “Ik moet wel toegeven dat ik op het moment wel opga in de muziek. Wanneer die deuren achter mij sluiten, dan ligt de wereld heel even achter mij.”

“Een doel voor mij zou zijn om in alle toffe kroegen te mogen spelen in heel Nederland.”

De band is er niet op uit om veel geld te verdienen en hoeft ook niet op een specifieke plek te eindigen. Daan: “We spelen echt voor onszelf en willen dit blijven doen zolang wij hiervan genieten. We hebben niet een bepaald doel voor ogen van 'zo moet de band worden' of 'dit willen we bereiken'. Zolang we maar kunnen optreden en blijven spelen.” Paul heeft daarentegen wel een zeker idee waar hij het voor doet: “Een doel voor mij zou zijn om in alle toffe kroegen te mogen spelen in heel Nederland.”

Optreden is op dit moment natuurlijk een hachelijke zaak, maar uiteraard is het voor nu ook mogelijk om hun demo steeds opnieuw te beluisteren, in afwachting van het moment waarop de EP uitkomt of waarop live-optredens weer zijn toegestaan.