De releaseparty begint met de drie mannen van Beroerte. Ook deze Tilburgers hebben fans meegenomen, want er klinkt gejuich uit een van de hoeken. Ze vragen het publiek meteen om een stap naar voren te doen, maar hier komt weinig respons op. De Nederlandstalige stonerrock knalt daarna door de speakers. Rauw materiaal wisselt de band af met een enkele ballad, en de mannen schrikken niet terug om een confronterende uithaal te maken naar dingen die hen in het dagelijks leven dwarszitten. Halverwege de set lijkt het publiek dan toch eindelijk los te komen en zien we hier en daar zelfs enkele dansmoves. Toch blijft de ondertoon erg timide. Opmerkelijk, want de band zelf gaat als een gek tekeer; zanger Mat van Berkel ragt als een malle op zijn gitaar, en drummer Jimmi Vos ramt zó hard door dat je verwacht dat hij door de vellen gaat. Bassist Luc Jeuken is in zijn element en blijft gedurende de show vrij rustig. De toon van de avond is in elk geval gezet; het feest met Paramatman kan beginnen.
Geslaagde releaseparty
Paramatman opent met Hunter, een nummer dat de meesten bekend voor zal komen; de band speelt deze song namelijk al een tijdje live, maar hij staat nu ook op de debuut-EP Last Goodbye. Het publiek is eindelijk wakker; er wordt heen en weer gewiegd, en er klinkt al applaus als Hunter nog niet afgelopen is. Ook gedurende de rest van de show krijgt het powerduo de Hall of Fame mee. Zanger/gitarist Koen Jacobs spuwt zijn teksten vol overtuiging door de microfoon en Jeroen Wagtman ramt onvermoeibaar en met een grote grijns op zijn drumstel. Bij de tekst ‘We don’t need absolution’ zingt het publiek enthousiast mee, want ook dit nummer is een bekende. De band geniet overduidelijk van zijn eigen feestje en zet nog een tandje bij. De communicatie tussen de twee muzikanten is geregeld terug te zien op het podium; bij vrijwel elk nummer draait Koen zich richting zijn compagnon om zo elk lied in goede banen te leiden. Als de mannen het podium aflopen om terug te komen voor de toegift, lijkt er iets te knappen bij enkelen. De voorste rij gaat door het dolle heen en mosht zich de laatste twee nummers door. Het resultaat: een enorme glimlach op de gezichten van Paramatman - en een succesvolle releasparty voor een geslaagd debuutalbum.