De kleinste halteplaats in het Roadburnuniversum is reeds jaren de Cul, waar het soms weliswaar dringen is om iets van de uitvoerende acts mee te krijgen, maar waar je ook de vreemdste eenden in de bijt kunt treffen. Dit jaar belooft weer veel met de extreme klanken van Dead Neanderthals en Alkerdeel Ft. Gnaw Their Tongues, maar de grootste 'underground band' op het affiche is toch wel Jucifer, het in een bus levende koppel dat aan de vooravond van het festival tijdens de traditionele Hardrock Hideout de aanwezigen met zijn even primitieve als effectieve gerommel mag verblijden. (WdW)

De dagen dat Albin Julius aka 'Der Blutharsch' naam maakte met omstreden militaristische pop en een podiumact vol opzichtig 'foute' symboliek, liggen al een tijd achter ons – tegenwoordig tapt hij eerder uit een donker psychedelisch rockvaatje en op zijn laatste album zijn ook de (humoristische) krautinvloeden niet van de lucht. Goed nieuws voor alle Roadburners en Roadburnerinnetjes die hun heupen op de eerste dag van het lange weekend al eens goed willen losschudden. (MdW)

Psychedelische black metal had ik nog niet eerder gehoord. De Finnen van Oranssi Pazuzu hebben daar verandering in gebracht. Vroeg in de avond op de eerste Roadburndag is het tijd voor een trip op het randje van het bewustzijn, leven en dood. Een hele uitdaging voor dit viertal om die trip die op de cd zo goed werkt ook live te vertalen in het Patronaat. (PH)

Levend op friet en chocomel toerde Paradise Lost begin jaren negentig door ons land om het album 'Gothic' te promoten. Volgens hen kon er dus geen andere schijf beter geschikt zijn om integraal op Roadburn te spelen. Een andere reden om ze zeker mee te pakken is de kwaliteit van hun laatste plaat 'The Plague Within'. Daarop staat het waanzinnig goede nummer 'Beneath Broken Earth', een potentieel doomvolkslied. (PH)

Zoveel Roadburngangers, zoveel favorieten, dat zal ook dit jaar ondanks de aanwezigheid van kanonnen als Neurosis en Paradise Lost niet anders zijn. Toch zal niet alleen bij ons het hart een sprongetje hebben gemaakt toen bekend werd dat het curatorschap van Lee Dorrian heeft geleid tot de aanwezigheid van artistieke duizendpoot en koningin van de schreeuw Diamanda Galás, die met haar getormenteerde uithalen al decennialang een stem geeft aan de maatschappelijk marginalen, of dat nu aidspatiënten of politiek vervolgden zijn. Als er één artieste is die u deze Roadburn niet zou mogen missen, dan is zij het wel. (MdW)

Het Utrechtse Terzij de Horde staat voor razende black metal met een poëtische inslag. Vorig jaar maakten zij een duidelijk statement met de goed ontvangen debuutplaat 'Self'. De gitaristen beroeren hun snaren nog wel eens met wat meer beleid, maar verwacht zulke subtiliteiten niet van zanger Joost. Die blaft het hele uur gewoon keihard door. (PH)

Het idee om met curatoren te werken heeft door de jaren heen steevast mooie programmatische verrassingen opgeleverd, en dit jaar is daarop zeker geen uitzondering. Naast schreeuwlegende Diamanda Galás mag bijvoorbeeld ook herriemeester Russell Haswell met dank aan Lee Dorrian aantreden, maar het meest onverwachte optreden van deze Roadburneditie is waarschijnlijk wel dat van G.I.S.M., een even obscure als bizarre hardcorepunkband die niet alleen voor zijn eerste optreden in veertien jaar, maar ook voor het eerste ooit buiten thuisland Japan (!) gaat tekenen. (WdW)

Dit jaar kent Roadburn een soort “focus on Finland”, met naast het vertrouwde Hexvessel ook een groot aantal meer obscure Finse bands, maar in bredere zin mag je gerust stellen dat Scandinavische acts op dit festival altijd een warm tehuis hebben gevonden – denk maar aan een Noorse band als Ulver of ook Enslaved, dat het afgelopen jaar nog meermalen heeft mogen aantreden. Deze keer valt het relatief jonge MisÞyrming uit IJsland de eer te beurt om drie opeenvolgende dagen zijn kunsten aan het publiek te vertonen, waarbij ze op vrijdag worden bijgestaan door een groot aantal medeartiesten in het kader van de monolithische 'Úlfsmessa'. Wil je daarna nog horen wat ze op eigen kracht kunnen presteren, dan kun je ze zaterdag treffen in de Green Room (kleine zaal), waar ze onderstaand meesterwerkje ten gehore zullen brengen. (MdW)

Niet alleen Finland, maar ook ons eigen Brabant is goed vertegenwoordigd op Roadburn dit jaar. Zo duikt het herrezen stonervehikel Gomer Pyle op donderdag in de Cul op, terwijl het scheidende Peter Pan Speedrock op vrijdag nog éénmaal de Green Room met zijn geoliede nummers gaat bestoken. Heel anders is de sfeer een dag erna, wanneer je in diezelfde ruimte de uitwaaierende klankweefsels van Astrosoniq kunt ondergaan: een band die in meer dan één opzicht innig met dit festival verbonden is. Een onvervalste thuiswedstrijd kortom – zeker een bezoekje waard. (WdW)

De Afterburner is met een minder groot programma bedoeld als overgangsdag tussen Roadburn en het normale mensenleven. Met de superserene, haast zaligmakende post-metal van het Nieuw-Zeelandse Jakob stijg je eerder tot nog grotere hoogten. Na dit optreden heb je ontzettend veel vrede met jezelf, of je voelt je nog beroerder omdat het einde van het festival weer dichterbij gekomen is. (PH)