Gestroomlijnde toonkunst die knutselt met spiralende gitaarrock en enkele geharde grunge tonen: de band gaat al mee sinds midden jaren ‘90, maar is de moderne rock ook zeker niet uit het oog verloren. De act is rauw, vaal, binnen de lijnen van de huidige spacerock en voegt tegelijkertijd een nostalgische dimensie toe door Pink Floyd-invloeden nét even lichtjes en verfijnd te raken, om zich vervolgens terug te trekken in simpele rocktaferelen.

Zanger Mark Brouwer zigzagt veelbetekenend over het minipodium terwijl hij onbezorgd met zijn baard zwiept en op bijna geen enkele manier met het publiek communiceert. Niet erg: de muziek is veelzijdig genoeg om de aandacht van enige performance volledig op te slokken. 

“Turn you into a fool”, zo klinken de vocalen berust en ingetogen. De zanger is vaak net niet verstaanbaar, zeker waar de drums doordringen tot ieder onverdedigd trommelvlies en de muziek zich nestelt in het ruige hartje van de conservatieve stoner liefhebber. Ieder nummer is namelijk een genre op zich, hetgeen Gomer Pyle maakt tot een creatieve worsteling van invloed, ervaring en muzikale kennis.

Wanneer er uit het niets vreemd genoeg een bekend, storend geluidje klinkt, neemt de zanger vragend zijn telefoon op: “Hoi ma?” De sfeer was toch al los, maar op dat moment barst het publiek in lachen uit.

Een brede metalhead moedigt in volle dronkenschap en in een haast onverstaanbaar Duits de band aan. Hij spuugt naar het publiek, maar in de undergroundse metalsferen die op dat moment in de Cul heersen, kijkt niemand daar zo van op, zeker niet aangezien de bierconsumptie hier wil vlotten en 'onverstaanbaarheid' op meer mensen kan worden geplakt.

Golvende achtergrondgeluiden en typerend gitaarwerk maken onderdeel uit van hetgeen Gomer Pyle met succes hier neer zet: rechttoe rechtaan stoner rock met een vleugje experimentele grunge. De Brabantse band is dan ook begonnen als een maar net volwaardig grunge bandje en flirt nog steeds in alle eigenheid met het genre. Gomer Pyle zweeft bedreven tussen een onwennig stoner altruïsme en de gezonde muzikale baatzucht van de dag om de precieze juiste live-act te zijn voor een horde enthousiaste Roadburners.