Dazzled Sticks, Roxy, zaterdag 26 maart 2016

Zoals gezegd staat hier bakken aan ervaring op het podium. Dazzled Sticks is een bijzondere samensmelting tussen indiepop-jongen Tjeerd Bomhof en nederhop-icoon Sticks. Sticks legt het de Roxy na twee nummers uitstekend uit: "Hij komt uit de bandjeswereld, ik ben een rapper. Wij dachten; wat zou er gebeuren als je die twee stijlen samen brengt? Dus op een goede dag kom ik bij hem thuis, en zit hij alleen maar van dit soort gekke geluiden te maken (elektronische noise klinkt uit de sampler). Ik kende hem niet zo goed en dacht: 'Dit wordt een lastige middag'. Ik ben een rapper, ik heb drums nodig."

De drums vallen bij, Sticks gaat verder. "Toen wist ik: hier kan ik wat mee. En ja je weet: die teksten van mij? Zijn altijd fakking diepzinnig. Dus ik dacht: Dazzled Sticks? DS? Daar kan ik iets mee. Geen 'Dikke Sukkel', dat hoort niet bij ons. Je hebt wel zo'n Citroën DS. En kennen jullie Prem? Hij is alleen bekend van zijn meningen bij DWDD. Maar zijn achternaam is Shivram Shaw Radhakishun. Dat klinkt goed, daar moet ik iets mee." En zo werd 'Blijven Lopen' geboren.

Sticks is de grootmeester van de quasi-nonchalante publieksparticipatie. Met een toon die het doet lijken alsof het hem niet écht interesseert, weet hij precies de juiste snaar te raken. De speeches, de halfbakken opzwepingen als "wij komen hier om jullie wat energie te geven, voelen jullie al wat energie?" raken exact de goeie snaar. In combinatie met de altijd na anderhalve keer al mee te zingen refreintjes van Bomhof, zet Sticks de tent vol twintigers en beginnende dertigers met groot gemak naar zijn hand.

3FM-hitje 'Dans' lijkt op voorhand het gegarandeerde zwaartepunt, maar 'Hooligans In Bloomingdale' is hét nummer in de set, waarbij Dazzled Sticks definitief ontbrandt. "Laat die hooligan in je los, kom op!", schreeuwt Sticks, nu verbeten. De Roxy danst, springt en zingt mee, terwijl Bomhof het nummer rekt en rekt met zijn steeds ruiger wordende elektrobeats. En natuurlijk schieten op aangeven van Sticks de middelvingers van het bouncende publiek de lucht in: "Fock het allemaal!"

Bij Tjeerd Bomhof aka Dazzled Kid ligt het heus niet aan zenuwen, maar wat is hij heerlijk ongemakkelijk wanneer hij loskomt van zijn instrumenten en in principe de rol van hypeman naast Sticks moet vertolken. Dan, in de break van 'Hooligans In Bloomingdale' maakt hij een onvervalste 'rockjump', inclusief hardrock-kreetje: "AUW!" Ja, nu is definitief ook de Dazzled-helft van de twee helemaal in zijn element.

Iets later neemt Bomhof het woord: "Luister, ik weet echt wel dat jullie allemaal speciaal je kaartje voor ons hebben gekocht. Maar deze meneer (wijzend naar Sticks) heeft ook nog een soort sideproject dat vanavond speelt. Dat is met een andere jongen, Rico. En het zou tof zijn als daar mensen gaan kijken. Dus hier als promotie alvast een voorproefje." Het is exemplarisch voor de heerlijke nonchalance waarmee Dazzled Sticks de Roxy platspeelt. Niets moet, alles mag, en iedereen - Sticks en Bomhof voorop - doet niets anders dan genieten. En dan worden we ook nog getrakteerd op Opgezwolle-classic 'Spaanse Vlieg'.

Met 'De Tunnel' eindigt Dazzled Sticks de show in een ultiem majeur. Het is Sticks' persoonlijke favoriet van het album, vertelt hij, omdat hij houdt van muziek waar je blij van wordt. "Paaspop, de zon schijnt!", roepen de twee om hun boodschap 'er is licht aan het einde van de tunnel' kracht bij te zetten. Sticks en Dazzled Kid weten beiden als geen ander hoe je een festivalpodium platspeelt, en dat zie je eraan af: ze laten alles zo verschrikkelijk makkelijk lijken, maar wat we hier zien is puur vakmanschap. En omdat er op deze set ook nog eens voor henzelf geen enkele druk zit, bouwt Dazzled Sticks een heerlijk ongedwongen feestje in de Roxy, die door niemand zonder glimlach wordt verlaten. Fuck, wat is dit leuk. Op basis van deze show alleen al gun je Sticks vanavond toch een lekker gevulde tent bij dat sideproject van 'm.