Een gevarieerde avond was de eerste dag van Playgrounds in de 013. Uitverkocht was het niet, maar geslaagd des te meer. Van de gestoorde mannen van de Jeugd van Tegenwoordig tot het jonge, maar goede electrotrio Daily Bread.

LOLA KITE
Herinner je nog dat nummer 'Fireflies' van Owl City? Als die band uit Vlaanderen was gekomen, had die zo geklonken als Lola Kite. Niet dat Lola Kite uit België komt, dit trio komt namelijk uit Amsterdam.

Deze heren spelen goed. Bram Vervaet, Keez Groenteman en Jasper Verhulst maken vrolijke liedjes die goed dansbaar zijn. Helaas is het vroeg op de avond en is de zaal nog niet zo vol als de bedoeling zou moeten zijn. Daarbij komt dat de nummers redelijk op elkaar lijken, waardoor het optreden lichtelijk saai aandoet. Dit alles zorgt er voor dat het publiek ver van het podium blijft staan en niet danst. Maar dat is wellicht het nadeel van als eerste van de avond spelen.
Afgelopen jaar was dat wel anders, toen Lola Kite meedeed aan de Tilburgse editie van StuKaFest. Dat was, in tegenstelling tot het optreden van vanavond, wel een groot succes.
Niet dat dit concert een totale flop is, helemaal niet zelfs. De nummers zitten goed in elkaar en de mannen zijn stuk voor stuk goede muzikanten. Maar met iets meer variatie in de nummers zou Lola Kite ook bij het grote publiek kunnen doorbreken.


DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG
Wie anders dan De Jeugd van Tegenwoordig kan op deze manier beginnen met een optreden? De jongens zijn nergens te zien, maar uit de coulissen komen vage kreten als “Slasaus erbij?” en “Wie heeft er zin in een piemel? – En een feestje?” Alleen De Jeugd kan dat maken. De heren moeten hard hun best doen om het publiek een beetje op te warmen aan het begin van de avond, maar uiteindelijk kom het hier en daar wel los.

Het is moeilijk om het publiek te blijven verrassen met liedjes die al meer dan twee jaar oud zijn. Iedereen kent ze en kan meezingen met hits als 'Kerk', 'Sjenkie' en 'Watskeburt'. Hoe maf de teksten ook zijn, de lol lijkt minder te zijn dan vroeger. Al proberen de drie heren nu wel een andere draai aan hun optredens te geven. Het is de ‘Neger des Heils’ die liedjes pauzeert en er een andere beat doorheen gooit of er opeens dubstep van maakt. Die neger is Bas Bron, de man achter de beats van De Jeugd. Hij maakt fijne deuntjes waar iedereen los op gaat. En dat maakt ook Willie Wartaal blij: “Nu er nog niet zoveel mensen zijn, is er tenminste genoeg dansruimte!” Zo kun je het ook bekijken natuurlijk.

Maar de zaal stroomt toch al snel vol, en daarmee worden de dansjes van P. Fabergé uitbundiger. Na 'BUMA In M’n Zak' vliegt het bier door de lucht. Maar dan horen we iets wat we nog niet kennen. “Wat is dit?” vraagt Willie aan Bas Bron. Natuurlijk weet hij het wel. Het is een van de nieuwe liedjes van het nieuwe album dat in november uitkomt. Dit keer gaan de taalvirtuozen aan de haal met Spaans in 'Get Spanish'. Eindelijk horen we een frisse wind waaien op het podium. Het publiek vindt het meteen te gek.

Na 'Watskeburt' en 'Voor Je Kijken Doorlopen', krijgt Vieze Freddy een solo waarbij hij geheel onverwachts een stukje van 'België' van Het Goede Doel covert. Ook hierbij gaan de woordgrappen heen en weer en Freddy vindt het hoog tijd voor een nieuw liedje. “Oude schoenen, nieuwe schoenen, oude schoenen, nieuwe schoenen?”, vraagt hij. Het worden geen van beiden, maar wel de nieuwe single 'Sexy Beesten'. “Ik wil je benen, lenen. Ik wil je billen, willen..” Het nummer begint meteen lekker en staat op het nieuwe album dat in november uitkomt. En daar is het hoog tijd voor.

DAILY BREAD
In de Kleine Zaal van de 013 is het een stuk donkerder dan bij De Jeugd van Tegenwoordig. Daily Bread brengt diepe, maar dansbare electrorock. De zangeres is gehuld in een zwart gewaad dat zorgt voor een spooky uitstraling.  Maar dat zegt natuurlijk niets over de muziek. Die is toegankelijk en de hele zaal danst mee op de catchy electroliedjes.

Door hun optredens bij De Wereld Draait Door en Lowlands heeft Daily Bread al behoorlijk wat naamsbekendheid in Nederland en ook de single 'Shot the Picture', die goed aanslaat bij het publiek heeft daaraan bijgedragen. Het is net zo pakkend als Goose, maar dan met een ruiger rockrandje. En dat kunnen de mensen in de Kleine Zaal wel waarderen. De drummer speelt het hele optreden strak door en verliest geen moment zijn aandacht. De basgitarist heeft een goede wisselwerking met de zangeres/toetseniste: als hij wat meer doet, doet zij wat minder en vice versa. En omdat het oog ook wat wil, staat de zangeres niet als een zoutzak achter haar synthesizer. De grootste spast zou nog jaloers zijn op haar moves. De band is goed op elkaar ingespeeld en weet dat ook over te brengen op het publiek.

THE SUBS
En het zijn weer de Belgen die de avond tot een echt feest weten te maken. Dat de Dommelsch Zaal lang niet vol staat, wordt ruimschoots gecompenseerd door het enthousiasme van het publiek. De drie Belgen van The Subs geven aan het begin meteen alles, door hun laatste single 'The Pope of Dope' te spelen. De electrohouse vliegt de zaal in en blijft daar tot het eind van het optreden.

Stilstaan is niet mogelijk bij The Subs. Met name vooraan in de zaal is het een grote dansende menigte. De dikke electrobeats pompen door de zaal en alles wordt letterlijk op z’n kop gezet. Bart B More’s dancehit 'Brap' wordt gebruikt voor de populaire sitdowns waardoor het publiek nog losser gaat. Met Mexicaanse worstelmaskers en strakke leggings is het een absurdistische show. Zelfs een kledingwissel, die heel goed bij de show past, blijft niet uit. The Subs weet er een groot feest van te maken.

Na hun hits 'Fuck that Shit' en 'Kiss my Trance' is de show snel over. In dat volle uur zijn er drie sitdowns geweest waar iedereen fanatiek aan meedeed. Niemand was veilig. Aan het eind wordt nog een keer 'The Pope of Dope' gedraaid en daarbij ontstaat ook nog een wall of death. Deze show van The Subs had nog veel langer mogen duren, maar helaas is het na een uurtje alweer afgelopen.