Sludgemetal is nog steeds helemaal hip en trendy. Niet alleen Nederland mag zaterdagavond laten zien wat het allemaal te bieden heeft, maar ook Zwitserland doet een duit in het zakje met Kruger. Deze laatste wisten al eerder Roadburn te overtuigen van het feit dat er meer lekkers uit Zwitserland komt dan alleen Milka chocolade.

STARVE
Het Nederlandse Starve mag de avond openen met iets wat ze zelf 'veganistische sludge' noemen. In de praktijk is dit stevige sludge met weliswaar teksten met diepgang, maar helaas zijn deze vandaag onverstaanbaar. Naast  vega sludge staat er ook doom en met name een hele pan vol met southern- en stonergrooves op het menu. Helaas kent de zanger maar een trucje en dat is jammer want de band toont wel van alle markten thuis te zijn. De grunt van de zanger past prima bij de sludgy nummers, maar valt compleet uit de toon bij de stonerstukken. Wellicht dat het voor de zanger ook een goed idee is om bij wat meer genres rond te gaan kijken. Technisch gezien is er weinig op of aan te merken. Kortom: een prima voorprogramma met potentie.

HEAVY LORD
Heel wat anders als de trag(isch)e sludge van de heren van Starve is de wild groovende en beukende metal van Heavy Lord (wederom afkomstig uit Nederland). Met als grootste verschil de verscheidenheid van de zanger/bassist. Klinkt hij soms angstaanjagend eng (zeker voor zo'n tengere jongen), anderzijds doet hij qua stem denken aan Eddie Vedder en zelfs Steve von Till. Muzikaal gezien is het echter niet zo verrassend. Althans, de eerste nummers klinken door de vette bassloopjes erg vet, maar helaas blijkt de band niet anders dan dit in hun mars te hebben en klinkt het al snel saai en eentonig. Jammer voor een band met een zeer goede podiumuitstraling.

KRUGER
Naast Milka chocolade komt er nog meer lekkers uit Zwitserland: metal. Naast Knut (nee, niet het ijsbeertje) timmert ook Kruger flink aan de weg. Twee keer eerder deden deze heren 013 aan. De laatste keer was tijdens Roadburn. Vanavond is het opmerkelijk rustiger, maar de energie van de heren is er niet minder om. De zanger met het uiterlijk van een New Kid (smerig snorretje en zegelring) heeft duidelijk te veel koffie/Red Bull of andere troep op en stuitert als een skippybal op het podium en de zaal in. Op pratende en smsende bezoekers heeft de zanger het duidelijk niet en valt ze dan ook lastig door in hun oor te schreeuwen. Om vervolgens weer met de benen over elkaar op het podium te gaan zitten en verder te schreeuwen.

De sludge van Kruger is allesbehalve subtiel te noemen. Het ene na het andere rauw ongepolijste nummer wordt de zaal ingevuurd. Nummers van het pasverschenen 'For Death, Glory, And The End Of The World' hebben de overhand, maar ook ouder werkt wordt niet geschuwd. Het nieuwe werk is beduidend intenser en allesverwoestender. De zanger accentueert dit door als een slak in zout op het podium te krioelen. De rest van de band is door de hoeveelheid rook en wit licht amper zichtbaar, maar ook zij geven hoorbaar alles. Als toegift is er nog 'Hurricane' van Kyuss in een uitvoering zoals alleen Kruger dat kan: rauw, hard en met een New Kids tintje.