Toen zanger Tim Akkerman vorig jaar aangaf uit de band te stappen, leek Di-Rect verleden tijd. Na een succesvol tv-programma (‘Wie is Di-Rect?’) kwamen de Hagenezen met een nieuwe frontman op de proppen: Marcel Veenendaal. De bandleden gaven aan voor een meer volwassenen geluid te willen gaan. En om een lang verhaal kort te maken: damn, dat is gelukt. Di-Rect 2.0 speelde zaterdag in 013 de sterren van de hemel en heeft helemaal niets meer te maken met de puberrock van versie 1.0.

Opvallend is dat de Dommelsch Zaal van 013 maar voor de helft gevuld is. Het gemêleerde publiek bestaat uit zowel fans van het oude Di-Rect (veel beginnende twintigers, die opgroeiden met nummers als 'Just the Way I Do' en 'Inside My Head'), als liefhebbers van het Marcel-tijdperk. De tweede groep komt duidelijk meer aan hun trekken. Slechts twee nummers van het ‘oude’ Di-Rect komen langs in de anderhalf uur durende show. 'A Good Thing' en het rockende 'Johnny', beide van het laatste album met Tim, worden in een totaal ander jasje gestoken. Vooral Johnny blijkt zo opeens een heerlijk rocknummer te zijn. Verder wordt het publiek vermaakt met vrijwel alle songs van het nieuwe album 'This Is Who We Are'.

Di-Rect 2.0 heeft bijna niets meer te maken met Di-Rect zoals we dat kennen uit de beginjaren van de band. Logischerwijs zijn de bandleden een stuk ouder en volwassener geworden. En dat hoor je terug in de muziek. Het springerige, overenthousiaste, ADHD-gedoe is weg. In de plaats daarvan staat er nu een fatsoenlijke rockband die qua sound prima uit de voeten zou kunnen in een stadion of op grote festivals. De band is naast zanger Marcel aangevuld met toetsenist Vince van Reeken en wordt op het podium gecompleteerd door een tweede gitarist (Marcel speelt geen gitaar, Tim deed dat vroeger wel). De muziek is soms stevig, soms rustig, maar altijd piekfijn uitgevoerd. Hippie Marcel gooit prachtige teksten de zaal in. En als hij het zegt, geloof je dat ‘ie het meent.

Een deel van de toeschouwers kan het nieuwe repertoire duidelijk minder waarderen. De publieksreactie is dan bij vlagen ook nogal lauw. Als je op alle nieuwe singles stil kunt blijven staan, heb je het schijnbaar niet al te erg naar je zin. De rest van het publiek geniet wel en ziet een prachtige show. Na een lange toegift met het heerlijke 'Electric Submission' (horen we daar Golden Earring?) is het helaas over. Di-Rect speelt binnenkort nog in de Effenaar en de Mezz. Iedereen die niet naar 013 is gekomen omdat hij of zij zich schaamde ooit fan te zijn geweest van het oude Di-Rect, ga die band gewoon zien. Di-Rect 2.0 is namelijk heerlijk volwassen geworden.