Het beloofde afgelopen zaterdag een gitzwarte en loodzware avond te worden in de Bat Cave met een grote diversiteit aan doom. Van de Tilburgse doom van GGU:LL tot de aan pijngrens opzoekende Pombagira. Geen avond voor mensen met een slecht geweten of een zeer goed humeur. Echter gooide het strak gehanteerde tijdschema roet in het eten en mag A Storm Of Light uiteindelijk krap drie kwartier spelen.

GGU:LL
De Tilburgse heren van GGU:LL mogen de spits afbijten van een loodzware, donkere muziekavond. De heren krijgen het voor elkaar om met hun technische instrumentale doom (met vele soundscapes) een goede naargeestige sfeer neer te zetten. Dat kan een goede inleiding vormen op wat er nog komt. Van de podium uitstraling hoeft deze band het niet te hebben, maar het is dan ook een erg fijne band om je ogen bij dicht te doen en je mee te laten voeren naar duistere plekken.

POMBAGIRA
De schreeuwlelijk/gitarist van Pombagira laat er geen gras over groeien. Vanavond spelen zij niet hard, maar de overtreffende trap van de overtreffende trap van hard. Zo hard dat je oorschelpen zich bijna als vanzelf naar binnen krullen om maar op alle mogelijke manieren bescherming te bieden tegen het geluid. Oordoppen zijn dan ook maar matig afdoende. De klanken die de dame en heer de zaal in smijten zijn allesbehalve aangenaam. Niet muzikaal gezien, maar ook voor de belevenis van de bezoeker: alsof iemand voor je neus je ziel aan gorten aan het scheuren is met een grote glimlach. Gitzwart en loodzware doom aangevuld met een tergend slechte zanger die je alleen maar verder de verdoemenis in wil wensen. Geen muziek voor de vrolijke ziel, tenzij je lef hebt.

EAGLE TWIN
Alsof de lijdensweg nog niet lang genoeg is, doet het duo van Eagle Twin er een schepje bovenop. Echter is de muziek van deze twee heren een stuk beter te verdragen. Het is allemaal een stuk technischer en ook de zang is van een hoger niveau waardoor de pijn en haat die men probeert op te roepen een stuk genuanceerder en beter te verdragen is. Aan de lijdensweg komt snel een eind omdat 013 een strakke planning hanteert en na nog geen drie kwartier spelen komt er abrupt een eind aan de goed klinkende en haast aangename lijdensweg voor de rasmasochist.

A STORM OF LIGHT
Headliner van deze gitzwarte avond  is A Storm Of Light. Deze band is geen onbekende van 013. Eerder speelde zij op Roadburn maar ook al eerder in de Bat Cave. Vanavond hebben zij ervoor gekozen om een andere zangeres mee te nemen. Echt verschil is er niet te horen omdat de dame nauwelijks boven het lompe geluid van de band uitkomt. Dat de zanger geen geweldige zanger is, nemen we voor lief, want hij maakt veel goed met zijn zelfgemaakte visuals waar hij altijd bekend om heeft gestaan (onder andere bij Neurosis en Red Sparowes).

Ook vandaag sluiten visuals en muziek naadloos op elkaar aan. Het maakt het geheel nog intenser. Waar de andere bands zware riffs en drones de zaal in blijven vuren, speelt A Storm Of Light meer 'liedjes' met een duidelijk begin en eind zonder dat je tussendoor al drie keer bier hebt kunnen halen. De liedjes worden vanavond met orkaankracht 10 gespeeld en missen helaas aansluiting op elkaar waardoor het een allegaartje aan nummers blijft. Weinig tijd voor een echte opbouw in de show is er ook niet, want na amper drie kwartier gespeeld te hebben is het alweer tijd voor ze om op te ruimen. Volgende keer een voorprogramma minder zodat de betere bands wél kunnen laten zien wat ze waard zijn.