In Nederland werden ze vooral bekend door hun hitjes Over My Head en het rustige How To Save A Life. Ze werden twee jaar geleden grijs gedraaid op de radio, maar daarna werd het stil rondom de muzikanten uit Denver. Dit najaar doen ze Nederland aan voor twee concerten. Zondag staan ze in de Rotterdamse WATT, maar zaterdag was het eerst de beurt aan 013. Daar liet The Fray zien stiekem best een beetje te kunnen rocken.

SONDRE LERCHE
De ondankbare taak om al om zeven uur de zaal op te warmen, ligt in handen van de Noorse singer-songwriter Sondre Lerche. Met niets meer dan een gitaar staat hij op het podium. Dat doet hij niet onverdienstelijk: hij heeft een mooie stem en zijn melancholische liedjes zitten goed in elkaar. Bovendien, voor het overwegend vrouwelijke publiek ook niet onbelangrijk, ziet hij er niet verkeerd uit. Wel jammer is dat hij op het einde vaak een beetje tegen de toon aanzingt, waardoor de zuiverheid iets minder wordt.

THE FRAY
Na meer dan een half uur wachten, is het dan eindelijk tijd voor The Fray. De Amerikanen beginnen meteen best pittig en laten gedurende de hele set zien dat ze meer in hun mars hebben dan de softe poprock van de hitsingles. Sommige nummers zijn redelijk stevig en bij vlagen laat The Fray zien dat het best kan rocken. Halverwege de set komt How To Save A Life voorbij en dat is meteen de opmaat voor een rustige periode. Tijdens sommige intieme nummers komt het gepraat van het publiek boven het volume van de band uit en dat is nooit een goed teken. Niet dat de rustige nummers zo slecht zijn, maar erg spannend zijn ze ook weer niet. Net als de typische stem van zanger/pianist Isaac Slade: die is loepzuiver, maar begint na een tijdje te vervelen. Gevolg daarvan is dat de droefgeestige nummers na een dik half uur op elkaar beginnen te lijken. Echt pakkende nummers zitten er niet meer tussen, tot afsluiter Over My Head voorbij komt.

Voor de toegift wordt Sondre Lerche, die van het voorprogramma, nog even van stal gehaald. Hij speelt een nummer samen met Isaac Slade en daarna wordt ook de rest van de band erbij gehaald. Uiteindelijk wordt het concert beëindigd met een cover van Ob-La-Di, Ob-La-Da. Het publiek blijft een beetje vertwijfeld achter, want dat vrolijke Beatlesnummer past totaal niet bij de eigen nummers van The Fray.