Drie musici die hun sporen afzonderlijk reeds verdiend hebben, lieten horen ook als New Morning Trio (en niet New Morning Project, zoals drummer Jeroen Vrolijk vriendelijk verbetert) tot grote prestaties in staat te zijn. De explosieve drums van Jeroen Vrolijk, het bijna psychopatische gitaarwerk van Oz Noy en de funky basklanken van Reggie Washington vormden de bouwblokken voor een geslaagde show in Paradox. New Morning Trio speelt twee sets van elk ongeveer een uur. De muziek is redelijk complex, maar het publiek gaat meteen mee met de swingende sound van de mannen. New Morning Trio zet vanavond een geslaagde mix van funk en moderne bop neer. De sets bestaan uit composities van drummer Jeroen Vrolijk en van gitarist Oz Noy. De stukken van Vrolijk, allen afkomstig van de cd New Morning, zijn redelijk lineair van opbouw en vallen op door het progressieve drumwerk en de sterke, swingende thema's waar vervolgens lustig op geïmproviseerd wordt. Noys stukken onderscheiden zich door het buitenaardse gitaarwerk. Wie nog niet bekend is met het fenomeen Oz Noy, staat vanavond namelijk meermalen verbijsterd vanwege de bizarre gitaarklanken die de man produceert. Met meer dan tien pedalen klinkt hij als een eenmansorkest van synthesizers, gruizige gitaren, trompetten en saxofoons. Hoewel niet elk gitaargeluid even geslaagd is en Noy af en toe lijkt te verdwalen in het oerwoud van effecten dat hij gebruikt, komen zijn experimenten over het algemeen goed uit de verf. Dat heeft mede met zijn trefzekere, uitstekende gitaarspel te maken. Tijdens zijn razendsnelle improvisaties komt hij het beste tot zijn recht. Wat geluid betreft is bassist Reggie Washington wat minder opvallend. Zijn rustige, constante spel vormt tegenwicht aan Noys gefreak, zodat ook de leek het trio vanavond prima kan volgen. In zijn solo’s laat Washington zien dat hij zeker niet onder doet voor zijn collega’s. Jeroen Vrolijk vormt het kloppende hart van het trio met zijn snelle, dynamische drumwerk. Hij is secuur als een computer en drumt vol gecontroleerde explosiviteit. Meerdere malen laat hij het publiek ademloos toekijken tijdens zijn watervlugge drumsolo’s. Met een laconieke knipoog laat hij zien dat hij nog lang niet op de top van zijn kunnen zit. Met dergelijke technische explosies houdt New Morning Trio de spanning goed vast. Het technische geweld van het trio staat echter niet in de weg aan emotie: zeker in de rustigere stukken klinkt ook het gevoel door. Na afloop van de tweede set dwingt het zinderende publiek een toegift af. Vrolijk en zijn mannen stellen tevreden met een reprise van Fuze, dat door Noy binnenstebuiten wordt gekeerd. Daarmee sluit het trio een muzikale topavond op passende wijze af. “Drinken,” verzucht Vrolijk. Dat heeft hij zeker verdiend.