De muziek van Hexnut neemt je mee het huis in, dat zo maar ergens in draculaland zou kunnen staan. Voor de mensen die niet weten hoe ze moeten schreeuwen, hebben ze een kleine introductie. Manic scream noemen ze het, en dat is het zeker. Daarna gaat het over de religieuze boeg. Hexnut vertelt het verhaal dat gebaseerd is op de bijbelse tekst "There's a time and place for everything". De muziek sluit naadloos aan op het bijbelse en onheilspellende gevoel dat het verhaal vertelt. Bij dit optreden is de muziek ondergeschikt aan het verhaal, wat niet betekent dat de muziek een bijrol speelt. Het andere verhaal wordt verteld door de Franse act Pierre Normal. Waar de verhalen precies over gaan, is, tenzij je Frans spreekt, niet helemaal duidelijk, maar zeker is dat dromen centraal staan. Er zijn Keltische invloeden, maar ook het clubgevoel is aanwezig. Al begrijp je het niet, het klinkt wel diepzinnig. Met name de zangeres zorgt voor een mystiek gevoel, ook al lijkt het soms alsof ze de maat niet hoort. Leuk detail is overigens de oude taperecorder die ze gebruikt om een eigen soundeffect te maken.