Hoe toepasselijk is het! Germlin, de nerdcore man met één vriend, zijn computer, begint te laat omdat hij een kabeltje los ziet. Tijdens het optreden blijkt dit niet het enige te zijn wat er los zit bij hem. Germlin is thuis met zijn computer duidelijk erg creatief geweest en heeft uit een chaos van geluiden nog enigszins dansbare muziek weten te produceren. Terwijl hij over de grond rolt en af en toe een kreun in de microfoon geeft, kijkt het publiek met een mengeling van walging en bewondering toe. Als hij de cover Under The Bridge aankondigt, verwacht iedereen eindelijk iets herkenbaars. Maar integendeel, dit was waarschijnlijk de meest onherkenbare cover ooit. Als een hond op handen en voeten kruipt hij door het publiek, pist nog net niet tegen de toonbank aan en blaft af en toe iets wat op Red Hot Chilipeppers moet lijken. Als Germlin twintig minuten later klaar is met zijn trippelende dansjes, blijft het publiek enigszins verbouwereerd achter. En hoe je het ook vond, er valt in ieder geval genoeg op de grond te beleven. Electric Electric heeft er na vandaag een fan bij; een meisje van een jaar of vier staat het volledige optreden vooraan te dansen en te springen. Overigens is ook de rest van het publiek zeer te spreken over de live tekno van dit Franse duo. Ieder nummer begint met een loopje van de gitarist, wat vervolgens wordt gesampled om er daarna weer een volgend loopje overheen te spelen en ondertussen gaat de drummer helemaal los. Gevolg zijn soms dansbare, soms extreem harde nummers, maar altijd gestructureerd chaotisch. Door veel verschillende muziekinvloeden in hun nummers te gooien, zoals stevige rock, funky jazz en zelfs mathcore, blijft het hele optreden boeiend. Naast het publiek gaan ook de gitarist en drummer van Electric Electric erg gelukkig bij Sounds naar buiten, om van het goede weer te genieten.