Het uit New York afkomstige Meneguar, dat qua sound meer Brits klinkt, maakt melodische punkrock met een emo-twist. Het melodische geeft een vrolijke draai aan de muziek die prettig in het gehoor ligt, vooral na een lange zaterdagavond/nacht. De songstructuren zijn nogal van de hak op de tak (denk aan Arctic Monkeys) dat voor een fijne variatie zorgt en niet snel verveeld. Hoewel er weinig tot geen contact met het publiek is en de band nogal gehaast overkomt, passen alle puzzelstukjes waar Meneguar mee speelt prima in elkaar. Zo zijn de instrumentale bruggen die de band bouwt naar een climax toe adembenemend. Volgens Pitchfork.com gaat deze band het helemaal maken; ik ben benieuwd of ze deze belofte waar kunnen maken. Noise is een genre dat op ZXZW rijkelijk aanwezig is. Noise kan ondeugend intimiderend zijn zoals het uit Tilburg afkomstige Meldy Peaches of juist veel humor bevatten zoals Dr. Bibber. Je kunt zeggen wat je wilt van het genre, maar interessant is het op zijn minst. Minitel daarentegen was dit totaal niet. In een vrijwel lege Cul de Sac staat een vrouw te rammen op een stel toms. Hierover heen zijn noisicale (bedankt René Lavrijsen) gitaargeluiden te horen. Op de grond is een man met ontbloot bovenlichaam en een wit met rood gestreept afzetlint om zijn nek met een cassetterecorder in de weer. Uit deze recorder komen onverstaanbare geluiden die niet te plaatsen zijn en deze laat hij via zijn microfoon uitversterken. Na een tijd stopt hij hiermee en begint met kapotte drumstokjes, later met een microfoon die hij vervolgens sloopt, op een stel afgeragte bekkens te slaan. Dit lijkt mij op zich ideaal wanneer je even zin hebt om je eventuele frustraties of woede op af te reageren, maar wat het publiek hier mee moet...? Op een gegeven moment staat één van de gitaristen zijn gitaar te stemmen, maar waarom? De man met de recorder begint nu ook te schreeuwen en met de bekkens door de Cul te smijten. Dit is wel geinig om te zien, maar na een minuut of drie heb je dat ook wel weer gehad. Net wanneer ik de hoop heb opgegeven, haalt hij nog een fluit tevoorschijn, maar helaas, ook hier gebeurt weinig interessants mee. Dat vat het optreden dan ook goed samen: een hoop valse lucht.