Grey Daturas is afkomstig uit Australie en heeft een mooi CV. Zo heeft de band gespeeld met de ISIS en Sunn O))). Die laatste heeft hen blijkbaar ook muziekles gegeven, want de kunst van ‘drone’ hebben de twee heren en een dame wel onder de knie. Het eerste kwartier lijkt er weinig schot in de set te zitten, totdat de gitarist zijn gitaar inruilt voor het drumstel. Door een foutje speelt hij de eerste minuten onversterkt. Jammer, want je kunt horen dat het allemaal goed in elkaar zit en de drummer echt een leiderfunctie heeft. Al met al een zeer sterke set bestaande uit één nummer. Graag zou ik ze nog eens zien in een zaal waar wél goed geluid is. Er zijn een aantal dingen in het leven waar ik nooit iets van zal begrijpen, waaronder noise en 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick. En laat Family Battle Snake nu juist dié twee dingen combineren. Er lijkt weinig te gebeuren achter de tafel met kabeltjes en slangetjes. Een man friemelt wat en draait aan knopjes. De ruimte vult zich met vreemde sferische noise. Het publiek kijkt wat rond en drinkt wat. Echt boeiend is het niet, totdat de man twee slangetjes in zijn mond propt en daar vervolgens in begint te blazen. Het resultaat is een space-achtige Kubrickaanse noise: onpeilbaar en fascinerend. Ik waan me in de ruimte en met mij nog een handjevol mensen. De man lijkt in gevecht te zijn met de slangetjes, vandaar waaschijnlijk ook de naam Family Battle Snake. Hij probeert zich los te wurmen van de slangetjes en produceert daarbij nog hogere tonen. Hij raakt in extase en neemt het publiek nog verder mee op zijn noise ruimteschip. Na een half uur staan we weer op aarde. Een vreemde ervaring, noise. Alsof mijn oren nog niet genoeg noise te verduren hebben gehad, klimmen er ineens een aantal vreemde mensen met maskers het podium op. Het zijn The Haters. Een man en een vrouw gaan achter de draaitafel staan. De twee anderen zitten op de grond en spelen wat op de Gameboy (of iets dat er heel erg op lijkt) en draaien aan wat knopjes. Een leuk detail is dat de een een Michael Jackson masker opheeft en de ander een dekentje over zijn gezicht heeft, net zoals het dochtertje van…. Het geheel produceert een herrie die niet eens muziek mag heten, maar gelukkig is daar de term ‘noise’ voor uitgevonden. Geluidsopnames van deze band lijken mij een prima remedie tegen buren die net iets te hard Frans Bauer draaien. Blijkbaar zijn er ook mensen die het wel kunnen verdragen, want ze zaal staat aardig vol. Vol verwondering kijken ze naar mensen die met een soort van microfoon-achtige dingen een elpee aan het slopen zijn, althans zo klinkt het. Dat je duivelse boodschappen kunt horen wanneer je een elpee achterstevoren draait is bekend en sinds vandaag weten we ook weer waarom je elpees gewoon moet draaien en je er met je handjes (of voorwerpen) vanaf moet blijven.