‘Lang leve de sampler’, lijkt het motto van Gram. Zonder enige moeite mixt ze zanglagen over en door elkaar terwijl ze ook nog gitaar speelt. Een op zichzelf staand knappe prestatie, maar dat ze daarbij nog goede muziek maakt is helemaal uitzinnig. En dat het haar eerste optreden als Gram is, valt bijna niet te merken. Weliswaar vliegt haar stem soms een klein beetje uit de bocht, maar dat zullen de zenuwen wel zijn. Al met al is Van Eenbergen een goede frontvrouw die bewijst prima zonder band uit de voeten te kunnen. Toch vraag ik me af hoe haar nummers klinken met een geweldige band achter zich. Dan kan Gram het wel eens heel ver gaan schoppen. Nu klinkt het hier en daar iets te leeg en geforceerd. Jammer genoeg moet ik na drie nummers van de zangeres van Buitenbeentje naar Cul de Sac, om daar de band Check 1-2 uit te checken. De driemansformatie van Check 1-2 overvalt met hun Brits geluid. Dat terwijl de groep gewoon uit Amsterdam afkomstig is. En zoals ze zelf zeggen, spreken zij ‘duidelijke taal’. En jawel: zo hoor ik duizend keer het vrolijke zangriedeltje: ‘I won’t cry’, uit de strot van zanger Sander. Ironisch genoeg trekt hij er een gezicht bij alsof hij ieder moment een zenuwinzinking kan krijgen. De muziek heeft bij vlagen wat weg van rock, blues, maar ook britpop. Hey, hoor ik daar de Arctic Monkeys? Nee, het is het rauwe geluid dat Check 1-2 weet te produceren. Uit de hand gelopen jams uitgevoerd door een retestrakke band zorgen voor een lekker toetje op de toch al erg geslaagde avond.