Een manier om reclame te maken of een boodschap over te brengen is in de vorm van stickeren of posteren. Helaas is het eerste streng verboden en posteren mag alleen bij legale plakplaatsen. Maar er is geen regel of wet in welk wetboek dan ook waarin stoepkrijten is verboden. Dé kans dus om je ei op een creatieve manier kwijt te raken op de Tilburgse tegels. Bij aankomst word ik meteen vriendelijk met een doosje stoepkrijt ontvangen door Joost Heijthuijsen, de general manager van ZXZW. Aan de slag dan maar! Om mij heen zijn al verschillende mensen bezig de tegels onder de Schouwburgpromenade onder te tekenen. Ieder is met zijn eigen ding bezig: van graffitiartiesten die grote teksten uit hun handen toveren tot een waar portret van een jonge, ooit in Tilburg wonende Vincent van Gogh. Het niveau varieert nogal bij deze jeugdherleving, maar dat hoort er ook bij; lekker doen wat je wil. Samen met een vriend ben ik begonnen aan een put. Deze krijten we precies boven een putdeksel. De put der wijsheid met in het midden een brein. Na een kwartier staat de promenade al een stuk voller met zowel mensen die toevallig voorbij komen en hun ogen uitkijken, als mensen die voorbeelden van thuis hebben meegenomen om deze vervolgens in krijt uit te werken. Onder de creatievelingen bevindt zich o.a. All Round Dictator van ZXZW Vincent Koreman die, niet geheel onverwacht, vrij obscure tekeningen aan het maken is. Maar, zo hoorde ik naderhand, niet uit zijn eigen hoofd, maar gewoon de werken van de Rotterdamse Peter Fengler die hij per mail had toegestuurd. Verder zijn er ook de vijf dames van The Screaming Mimi's. Zij dragen in Tilburg hun steentje bij met bijna chaotisch gekrijt. Rond een uur of acht is het aantal krijters langzaam geslonken en wordt het tijd om de fakkel door te geven aan Detroit Chalk City. Het begin van ZXZW is geslaagd begonnen. Lang leve vrijheid, lange leve stoepkrijt!