De voorbereidingen voor de derde Club3VOOR12/Tilburg liepen een stuk gesmeerder dan zijn voorganger. We zochten drie bandjes bij elkaar om Cul de Sac weer eens flink door elkaar te schudden en dit lukte! Een stampvolle Cul genoot van de bezielende bluesrock van de Seán Walsh Band, de smerige puber rock 'n roll van INFA en ten slotte ging het publiek al skankend los op The Skabadivers. BEZIELING is toch wel het woord dat het beste past bij de driekoppige Seán Walsh Band. Cul de Sac is half gevuld wanneer de langharige blonde Seán Walsh zijn gitaarsnaren laat trillen. De band brengt niets vernieuwends, maar grijpt juist terug naar één van de roots van de popmuziek: bluesrock. Dit genre laat zich vooral kenmerken door eerlijke muziek. De vroegere bluesmuzikanten oogden vaak oprecht; zowel in hun houding als de klanken die ze door hun gitaar naar de versterkers lieten weerklinken. Dat laat de Seán Walsh Band ook zien. Seán zelf zie je af en toe wegkruipen in zijn gitaar alsof het zijn enige toevluchtsoord is. Ook de drummer gaat op in zijn spel en gebruikt niet alleen zijn drumkit als instrument, maar ook de microfoonstandaard, de vloer en zelfs de gitaar van Seán. Muziektechnisch klopt het verhaal als een zwerende vinger en al is het geluid niet vernieuwend, het is een genot om drie mannen zo op te zien gaan in hun muziek. (HEEL) JONG GELEERD… We kennen het spreekwoord, maar dit gaat niet op bij INFA, aangezien zij het al jong doén. En wat doen zij dan? Vieze, brutale, swingende (de Sean Walsh Band ging al dansend uit zijn dak vooraan) recht toe recht aan rock ’n roll spelen. Het schoffie Pablo Johnson dat vanavond 16 werd, gaat compleet op in zijn performance. Hij heeft zijn helden, die waarschijnlijk op posters op zijn kamertje hangen, goed bestudeerd. Het zit er allemaal in: van Mick Jagger-loopjes, tot de wiekenmolen van Pete Townshend (oorspronkelijk van Keith Richards, lang verhaal) en zowel de laarsjes als de sprongetjes van Jim Morrison. Hoewel het hier en daar soms rommelig klinkt en vooral de zanger/gitarist in het oog springt, staat de act als een huis. De kritische noot hangt wel bij het feit in hoeverre je leeftijd moet meerekenen bij dit soort jonge bandjes. Maar niets te klagen, deze jonge honden gaan een gouden muziekcarrière tegemoet. EN WE GAAN NOG NIET NAAR HUIS Dat nummer moeten de bandleden van The Skabadivers de hele dag in het hoofd hebben gehad voordat ze aan het optreden bij Club3VOOR12/Tilburg begonnen. Dit zevenkoppig gezelschap maakt ska, en hoe! Hoewel de show aan het begin wat loom op gang komt en meer neigt naar wietruikende reggae, slaat het roer gelukkig al snel om en is het tijd voor echte ska. Terwijl de kleine Caroline als frontvrouw energie voor tien heeft en de vrolijke blazerssectie de skalucht letterlijk over het publiek heen blaast, gaat het publiek skankend compleet uit zijn dak. Een band die een volle Cul de Sac kan laten zitten op de grond (op verzoek van The Skabadivers), tot twee keer doorspeelt nadat de stoppen eruit vliegen en op aandringen van het publiek een half uur langer dan gepland doorspeelt. Een waardige afsluiter van deze derde editie van Club3VOOR12/Tilburg! Houd de site en ons YouTube-kanaal in de gaten voor videobeelden van deze Clubeditie.