JAPANTHER Wegens avondeten slechts de helft gezien van Japanther, maar wel een goede helft. Lekker puntige liedjes van twee hevig zwetende mannen, die duidelijk hun Ritalin niet hadden geslikt. De drummer zit met zijn ontblote rug naar het publiek, waardoor zijn afstotelijke bouwvakkersdecolletè niet ver van de voorste rij mensen afzit. Verder zijn er weinig minpuntjes aan te wijzen. Een opmaat naar de rode draad van vanavond, hard maar toch licht verteerbaar. De show eindigt vrij plotseling met de vernieling van een aantal apparaten, waarna de volle zaal het over één ding eens is: Japanther had langer door mogen gaan. VOLT Deze Oost-Duitsers klinken alsof ze nog steeds op de Muur staan te beuken. Nogal oninteressante metal, met eindeloze herhalingen en ronduit saaie vocalen, niet verstaanbaar en niet enerverend. De overgangen van het ene tempo naar het andere verlopen ook niet bepaald vlot: Volt staat maar wat te distorten tot de drummer besluit dat het tijd is om door te gaan. De enige lichtpuntjes komen dankzij de ingenieuze geluidjes die de band tevoorschijn tovert (doe je nu echt een didgeridoo na met je gitaar? knap hoor) en de zanger van Torche die verschijnt en meteen de show steelt. De rest van het optreden was nogal eentonige pap. OFFICER JONES AND HIS PATROL CAR PROBLEMS Probeer die bandnaam maar door te vertellen zonder er hartelijk om te lachen. De bandleden zijn wel consequent, want ze verschijnen in politie-uniform (nou ja, blauwe t-shirts met opdruk van een politiebadge). Officer Jones redt met hun wervelende show haast eigenhandig de eer van het harde werk. Hardcore punk met bergen energie en een onverstaanbare vocalist, die dan in tegenstelling tot die van Volt wél weet op te winden. Ze zijn duidelijk boos met een reden, en wat die reden dan is zal het publiek een worst zijn. Moshen! Henry Rollins zou er trots op zijn. Waarom mogen deze brave dienders nou niet The Choice in? CREATURE WITH THE ATOM BRAIN De eerste van twee achtereenvolgende bands die de hardrock van de jaren zeventig tot leven wekken. Het Belgische Creature With The Atom Brain (met onder andere twee leden van Millionaire) is de mindere van de twee, maar daarom niet minder goed. De Vlamingen vinden vooral inspiratie in de Britse kant van de heavy metal, al klinkt er ook af en toe een vleugje Californië door. Geen psychedelica, in plaats daarvan worden snelle tempoveranderingen gebruikt om de Freak Power over te dragen. De fijne bluesstrot van de frontman maakt dit retrofeest af, ook al is het niet erg origineel. ORANGE SUNSHINE Ook heel erg seventies is deze band uit Den Haag, die dan wel het geluid leent van Amerikaanse voorvaderen als MC5 en een ruigere The Doors. Vol overtuigingskracht storten ze zich op hun taak. Dat lukt zo goed, dat er een golf van verbazing door het publiek gaat als blijkt dat Orange Sunshine gewoon 'van hier' is. Een zingende drummer krijgt natuurlijk altijd bonuspunten, zeker als het zo'n goede is. De verveelde bassist en de gitarist met wijde paarse broek spelen ondertussen haast achteloos de dikste riffs van het festival. Bijna de dikste dan, want één band ging er nog overheen... RADIO BIRDMAN Heb je Iggy en zijn Stooges gezien tijdens Lowlands? Stel je Iggy voor, maar dan nog twintig jaar ouder, met grijs haar en helemaal aangekleed. Zet daar een band bij die het beste van Sex Pistols, The Stooges en een vleugje glamrock in zich draagt en je hebt ongeveer Radio Birdman, ZXZW's Australische antwoord op de publiekstrekker van Lowlands. In de jaren zeventig maakten ze twee albums, die samen met het werk van The Saints de belangrijkste punkuitingen waren in Australië. Al meer dan 32 jaar zijn zij dé punkiconen van Australië en sinds 1996 zijn ze weer bij elkaar. Bijna alle Nederlandse fans moeten wel aanwezig zijn, want de zaal zit behoorlijk vol. Ze krijgen een veel betere show voorgeschoteld dan je op basis van de gemiddelde leeftijd van de band mag verwachten. De 'stokoude Stooges' doen hun naam eer aan: Rob Younger is écht een grijze Iggy, misschien niet zo springerig maar wel net zo onverzettelijk aan het werk op het podium. De overige bandleden hebben duidelijk zichtbaar en hoorbaar ook heel wat jaartjes ervaring. Radio Birdman heeft ook nieuwe nummers, die wat meer geïnspireerd lijken op nu-metal of Rage Against The Machine, maar dan wel met de ziel van de vervlogen punkjaren. Deze bejaarden krijgen de echte fans nog steeds aan het dansen en de onwetenden gaan in ieder geval voorzichtig headbangen. Een mooi einde voor de tweede Zuid bij Zuidwest. De kwaliteit van de bands in deze twee zalen van 013 was behoorlijk goed, maar wie vernieuwing zocht, heeft hopelijk toch echt verder gekeken. - foto's volgen -