Aangezien ze bij 3VOOR12/Tilburg een beetje jaloers lijken te zijn op ons tourleventje, gaan we het anders aanpakken. Je weet toch wat ze zeggen van muziekjournalisten en recensenten? het zouden wel eens gefrustreerde muzikanten kunnen zijn… Serieus nu: de teller staat op zeven shows; overal werden we goed ontvangen, overal waren vriendelijke mensen. Het was tot nu toe niet altijd even druk, maar het publiek was wel enthousiast. De cd-verkoop na de optredens gaat goed (vertel het niet aan de douane, we hadden er namelijk ‘for promotional use only’ opgeplakt, dat scheelt je een hoop gezeur en geld met visa en dergelijke). Ook het netwerken, ronduit het belangrijkste in de muziek, gaat hier goed. Zo hebben we dus een radio interview af weten te dwingen en we zijn in contact gekomen met een label hier dat ons misschien wil licenseren. Toevallig het label van Vinnie Paul, de oude drummer van Pantera. Nog niets is zeker, maar de contacten zijn er en daar draait het om. Veel handjes schudden hier en vriendelijk zijn tegen iedereen. Ja, we hebben ook al handtekeningen uitgedeeld, ook hier schijnen mensen dat te willen. Dat vriendelijk zijn is af en toe niet even gemakkelijk. Je wordt hier geleefd zoals we al eerder meldden en daardoor komt het voor dat verschillende bandleden aan multiple tasking gaan doen zoals dat dan heet. Meerder afspraken maken met andere (veelal met muziek te maken hebbende) mensen. Daar gaan jammen, daar mee gaan naar een feestje want daar loopt een belangrijk iemand rond, zulke dingen. Dubbele boekingen noemen ze dat. Als je hier voet aan de grond wil krijgen, zul je wel moeten. Feit is dat we bij elke tent te horen krijgen dat ze het goed vonden en dat als we terug willen komen, dat geen enkel probleem gaat vormen. Alvast sparen voor volgend jaar dus. Gisteren het optreden met Dragonlord gehad. We hebben goed gespeeld want we wisten dat we hier belangrijke mensen tegen gingen komen zoals bandleden van Cradle of Filth, Testament en Sadus. Dat we per ongeluk de VIP ruimte van Testament binnenkwamen en die ook burgemeester maakten, dient hier weg gelaten te worden. Sorry nog jongens. De bands bevinden zich niet direct ons genre, maar hier is dat absoluut geen probleem. Zet in Tilburg twee bands van een ander genre bij elkaar en mensen kijken elkaar vragend aan, hier wordt de andere band net zo hard gesteund. Loyalty, dat kennen ze hier wel. Ze snappen dat iedereen er hard voor werkt, dus waarom zouden ze hier ‘SPEULUH!’ gaan roepen? Daar kunnen wij Dutchies opnieuw iets van leren. Netwerken in de muziek gaat nu eenmaal samen (wij hebben het ook niet verzonnen) met redelijk grote hoeveelheden bier drinken, respect geven, respect afdwingen, kaartjes uitwisselen, MySpaceadressen er tegenaan gooien, cd's ter promotie aanbieden en vooral handjes schudden. Natuurlijk zijn we fan geweest van Cradle of Filth, we respecteren hoe ze dingen aanpakken, dat is ons verhaal. Het werkt. Samen op de foto voor een Nederlandse site waar we een dagboek bijhouden? Natuurlijk, de hele band wordt erbij gehaald. Een mooie avond die in majeur thuisdrinkend wordt afgesloten. Een dag later zijn we naar een bioscoop geweest, indrukwekkend wederom. Vlug wat fastfood gegeten en iedereen bereid zich vervolgens voor voor de avond. We spelen weer in de Vibe, waar we ons Amerikaanse avontuur ook zijn begonnen. Zondag betekent hier Sin Sunday, dus er zal wederom een wet T-shirt competition zijn. Aangezien men in Nederland klaarblijkelijk niet gecharmeerd is van onze feest foto's, houden we ze vanavond voor onszelf.