De Kroepoekfabriek is een typisch gevalletje van ‘het duurt even, maar dan heb je ook wat’. Na lang en hard werken en vooral veel verbouwen, opent het gloednieuwe Vlaardingse poppodium op deze vrijdagavond 3 juni voor het allereerst haar deuren voor publiek. De officiële opening is het nog niet, die volgt in september. Juni wordt een ‘try-out maand’ (“alle tips zijn welkom!”), die feestelijk begint met De Rijsttafel Show, de eindpresentatie van een bandjesproject dat De Kroepoekfabriek afgelopen maart startte. Jonge muzikanten, zonder band of met zin in iets anders, konden zich aanmelden en De Kroepoekfabriek fabriceerde vervolgens vijf nieuwe bands, op basis van niveau en genre. Onder begeleiding van bandcoaches studeerden zij al dan niet eigen nummers in, die ze op deze avond aan de wereld laten horen. Een dubbele première dus eigenlijk.

Voor een zo goed als uitverkochte zaal is het de eer aan het piepjonge Ace om de spits af te bijten. Twaalf en dertien is dit drietal, maar ze staan er hoor. Een zanger hebben ze niet, want die was er gewoon niet, maar ze vonden het zo goed genoeg, aldus de gitarist. En gelijk hebben ze. Thistle Meadow volgt met mooie ‘British’ liedjes en doet, niet alleen door de eigen interpretatie van een cover, denken aan Kate Nash. Hierna is het de beurt aan een lichtelijke cultuurshock, getiteld A Sea Divived. Hard, harder hardst; rammen, schreeuwen en gaan. Lachen. Hop, publiek is weer wakker. Dat scheelt, want we zijn nog niet klaar. Met Three Guys, One Cupcake en hun originele sound krijgt het publiek weer iets heel anders, maar eveneens zeer de moeite van het luisteren waard. Band nummer vijf, de laatste in de rij, draagt de naam Band 6. Met twee zangeressen, eentje met viool in de aanslag, vormt dit een behoorlijk muzikaal geheel. Toch apart, allemaal jonge muzikanten, die elkaar pas sinds maart kennen, die dan toch dit soort volledige en kloppende plaatjes vormen. Iets wat eigenlijk wel voor alle bandjes geldt.

Vixy, ook wel bekend als ‘feestband uit de regio’ gegeven de aankondiging van presentator Jeroen Naaktgeboren, blijkt een uiterst waardige afsluiter van deze toch al prettige avond. Na een soort van winterslaap, het logische dan wel effectieve gevolg van een aantal bandwisselingen, lijken de mannen zich eindelijk weer te realiseren dat ze muziek kunnen maken. Een set zeer strakke nummers, waaronder behoorlijk wat nieuw werk met invloeden qua moderne pop, funk, ska en rock enzo die nieuwe bandleden meebrachten, blijkt het resultaat. Dit alles valt terecht goed in de smaak bij het toch al blije publiek, dat grote moeite heeft met stilstaan.

Trouwens, niet alleen de bands op, maar ook het nieuwe podium zélf maakt indruk op het bezoek. Goede sfeer, mooie zaal en verrassend goede akoestiek; het geluid van iedere band is precies goed. Op een aantal minidingetjes in de richting van onwillige muntautomaten en aanverwanten na, want het is niet voor niets een proefmaand natuurlijk, is De Rijsttafel Show een perfecte aftrap van een nieuw poppodium. De toon is gezet. Kom maar op met de rest.