Hij schrok van het bedrag dat tegenwoordig op internet voor zijn oude cassettes wordt gevraagd: zo’n 150 euro per stuk. Begin jaren tachtig maakte Nederlander Danny Bosten muziek onder de naam Das Ding. Het was de tijd van de economische crisis, een bom die elk moment kon vallen en politieke spanningen tussen de wereldleiders. Bosten bouwde zijn slaapkamer vol apparatuur, drukte op de recordknop van zijn viersporenrecorder en begon met muziekmaken.

Dat zijn cassettes nu zoveel geld opleveren, heeft alles te maken met de eind vorig jaar uitgebrachte cd Minimal Wave Tapes, een verzameling van geremasterde tracks uit diezelfde periode als Das Ding. Ook hijzelf staat erop. In de nummers zijn duidelijk verwijzingen te horen naar de toen vernieuwende bands Kraftwerk, Joy Divison en The Human League, maar ze weten op zichzelf te staan door hun ongepolijste, pure synthgeluid en DIY aanpak. Het idee van de net teloorgegane punkbeweging was overgenomen: je hoeft niet te kunnen spelen om muziek te kunnen maken.

Er is nooit echt een naam gegeven aan het genre dat zich altijd in de luwte heeft begeven, tot nu. Electro wave, minimal electronics, verschillende benamingen waren er al wel. Maar wanneer de New Yorkse Veronica Vasicka zo’n vijf jaar geleden haar label Minimal Wave begon, gaf ze daarmee direct een treffende omschrijving aan het afgestofte genre. Al langer proberen kleine labels zo veel mogelijk oud materiaal te verzamelen en opnieuw uit te brengen, maar dankzij de steun van het grote label Stone Throw Records, dat de compilatie distribueert, lijkt de muziek na al die jaren voor het eerst een groot publiek te bereiken.

En zo kan het gebeuren dat Das Ding na dertig jaar populairder is dan ooit tevoren. Vasicka lijkt een voorliefde voor Das Ding te hebben. Ze heeft niet alleen zijn track Reassurance Ritual gebruikt voor de compilatie, inmiddels heeft ze ook andere oude nummers van hem opnieuw op vinyl uitgebracht. Op Youtube is Das Ding ook te vinden. “Daar staan reacties onder als ‘awesome’ en zo”, voegt hij toe. “Ik kreeg een mailtje uit Griekenland van een meisje, of ik het echt was. Ja, ik ben het. Dat mailde ik haar ook terug. Ik zie het als een bonus. Het is leuk om weer respons op mijn muziek te krijgen.”

“Het zal wel de heimwee naar de jaren tachtig zijn, alles wordt een keer gerecycled”, zegt Bosten nuchter. "Toen ik zag hoe veel er al opnieuw was uitgebracht, wist ik dat het een kwestie van tijd was voordat ik aan de beurt zou zijn.” Niet alleen wordt zijn muziek nu opnieuw uitgebracht, ook treedt Das Ding na dertig jaar voor het eerst weer op: aanstaande zaterdag in WORM in zijn eigen stad Rotterdam. WORM benaderde hem. “Ik heb lang getwijfeld, tot ik dacht: waarom ook eigenlijk niet?”

In de jaren tachtig zat Bosten op de Kunstacademie, maar die opleiding maakte hij niet af. “Tjonge jonge, ik vond het vreselijk. Het maakte niet uit wat je maakte, zolang je er maar vier uur over kon praten.” Zijn broer stopte met zijn band, Bosten mocht zijn spullen lenen, hij zag de film The Thing From Another World en zo werd Das Ding geboren. “Wat ik vooral interessant vond aan de muziek is hoe je met een paar simpele elementen iets groots kon maken.” Doordat de synthesizer betaalbaar werd, kochten gelijktijdig meer mensen het analoge apparaat. Een ondergronds netwerk van gelijkgezinden over de hele wereld ontstond en onderhield contact via de post. “Elke dag viel er wel een envelop op de mat met daarin een cassette of een zelfgefabriceerd magazine. Sommigen schreven je ook brieven”, vertelt Das Ding.

Zelf stuurde hij ook cassettes rond, en bracht hij verzamelaars en zijn eigen tapes in zeer beperkte oplage uit op zijn eigen label Tear Apart Tapes ("één keer raden waar die naam vanaf is geleid"), dat hij samen met zijn vriend Johan de Koeyer runde, die 30 jaar terug in kleine kring bekend was als Les Yeux Interdit.

De Koeyer komt langs, om samen te repeteren voor het optreden. Zijn studio heeft Bosten nog altijd aan huis, vol met zowel oude als nieuwe apparatuur. Hoewel Das Ding oorspronkelijk een solo project is, zal hij in WORM niet alleen op het podium staan. Naast Johan doet ook zijn broer mee. Hij zal zingen. "Dat doe ik niet zelf meer, dat zou ik niet trekken." Om precies het geluid van toen te krijgen, zit er niets anders op dan naast synthesizers ook een laptop te gebruiken met ableton. Om de nummers zo perfect mogelijk na te bootsen, zijn ze door de twee onder de loep genomen. Hij pakt dan een strook aan elkaar geplakte A4'tjes, het is één nummer van hem uitgewerkt op papier. "Vroeger heb ik misschien iets van vier of vijf keer opgetreden als Das Ding. Je kon niets voorprogrammeren, hoogstens wat ritmes in je ritmebox. Het kost me veel werk om alles uit te werken, maar als iemand jou speciaal vraagt, dan wil je er ook veel tijd in stoppen."

In New York is de muziek momenteel het sterkst in opkomst. Niet alleen vindt het label Minimal Wave daar zijn basis, radioshows draaien de muziek en veel bands uit de stad zoals Xeno And Oaklander hebben het geluid geadopteerd. In Nederland organiseert Frans de Waard (van Kapotte Muziek) al jaren op verschillende plekken avonden en ook WORM zal zaterdag voor het eerst iets met, zoals zij het noemen, minimal electronics doen, waar ze oud en nieuw bij elkaar willen brengen.

Toen de broer van Bosten op een gegeven moment zijn apparatuur terug wilde om te kunnen verkopen, kocht Das Ding zelf zijn instrumenten. Toch duurde het niet lang meer voordat ook hij besloot zijn synthesizers weg te doen en met gitaarbands langs kraakpanden te reizen. Iets heel anders dus. Voor het optreden in WORM moest speciaal een nieuwe synthesizer worden aangeschaft. Maar of hij ook een nieuw nummer gaat maken? Dat weet hij nog niet. "We hebben er wel over nagedacht. Misschien. Voor het eerst heb ik een duidelijke reden om dit te doen, ik zit niet meer wat te pielen zoals toen."

WORM organiseert aanstaande zaterdag 13 maart Nullzeit. Met optredens van Das Ding, Twilight Ritual (met leden van Linear Movement, nr 1 op The Minimal Wave Tapes) en Xeno And Oaklander uit New York. Voor meer info: www.wormweb.nl. De verzamelaar Minimal Wave Tapes vol 1 staat tijdelijk op de Luisterpaal.