Zoals muziek in dit genre betaamt gieren de gitaren je op 'A Prospect Of Despair' in iets meer dan 37 minuten tegemoet. De muziek laat zich als volgt omschrijven: opzwepende, stevige drums en rondtollende basakkoorden. Gooi er vervolgens een driedubbele dosis grunt overheen en de basis is gelegd.

Maar Drain Life presteert het om daar vervolgens een flinke hoeveelheid eigenheid aan toe te voegen. Producer en mixer Jonathan Merrelaar smeedde in de studio alle losse delen tot een smeuïge geluidsmuur vol haatdragende en agressieve teksten. In een interview zegt zanger Yorik Dolfing hierover: “Haat is in principe verspilde energie, maar het zit in ieder mens. Ik hoop wel dat de mensen bij het luisteren naar de teksten hun eigen gedachte zullen vormen”.

Terug naar de muziek. Drain Life opent dreigend, met het korte 'The Entrance To Despair', grijpt de thrashmetal stevig bij de kladden in 'Create To Destroy' en gooit vervolgens alle remmen los in de tempoversnelling van 'A Sign Of Absence'. Het vierde nummer, 'Closure', herbergt hier en daar een zalig zeurende gitaar in een zowat vrolijk riedeltje. Laat je echter niet van de thrashmetalwijs brengen, overweldigend blijft het: niet meer en zeker niet minder.

De toon is gezet, we zijn nauwelijks op de helft, maar Drain Life gunt je geen rust en dendert door met 'Through The Hourglass' en geloofwaardige woede-uitbarstingen in 'Numb'. Drain Life, dat zich liet en laat beïnvloeden door bijvoorbeeld Bolt Thrower en de oude Six Feet Under, gooit met het ene na het andere nummer een strike en laat de thrashmetalliefhebber verbijsterd achter. 'Hope Dies Last', 'Unseen Sight', 'Drowning In Agony' en 'Tradition Of Ignorance' sluiten de cd treffend af. Drain Life zet zichzelf met 'A Prospect Of Despair' definitief op de kaart als gearriveerde thrashmetalband.