Een beetje Rotterdamse muziekliefhebber kent Bart Hoevenaars als voorman van Mono. Deze band is helaas ter ziele, maar niet getreurd: Bart is solo. Onder de naam Sir Ian vertolkt hij nieuwe songs die het vertrouwde van zijn voormalige band bevatten, maar waar de nadruk gelegd wordt op harmonieën, melodieën en teksten. 3VOOR12 Rotterdam vroeg Bart naar zijn plannen.
Je bent al enige tijd actief als Sir Ian, maar je komt nu pas met je debuut. Ben je zo’n perfectionist?
“Ja, eigenlijk wel. Na Mono heb ik een tijdlang geen zin gehad in het schrijven van nummers. Ik heb thuis langzaam gewerkt aan materiaal. Af en toe ging dat met frisse tegenzin, maar uiteindelijk begon het te komen, ontstond er een duidelijke lijn en tenslotte ook een album.”
Wat kunnen we verwachten van je plaat 'Apathology'?
“Alles is ontstaan op de akoestische gitaar, singer/songwriter-stijl. De gitaar is ook de basis van alle liedjes op 'Apathology'. Het album bevat ook georkestreerde rockelementen. Fans van Mono zullen zeker dingen van die band herkennen op deze plaat. Het ligt in het verlengde van Mono’s Populism.”
Het nummer 'Is This All We Know' heb je al eens met Mono gespeeld en nu staat ‘ie op je album. Is het een liedje van Mono of van Sir Ian?
“Het is een liedje van Bart Hoevenaars. De meeste Mono-songs zijn namelijk ook bij mij thuis ontstaan. Het grootste verschil is dat ik nu álles zelf heb gedaan. Van het spelen van alle instrumenten tot de productie.”
Live ben je zowel solo als met band te boeken. Hoe ga je dat verdelen?
“Dat is afhankelijk van de situatie, maar ik heb dit wel bewust gedaan. Sir Ian is mijn eigen project en ik had geen zin meer in het bandgevoel. Met de band ben ik nu minder een controlfreak, omdat de nummers al helemaal af zijn. Dit wil niet zeggen dat de band geen invloed heeft. In de oefenruimte krijgen Jos (Hoevenaars, broer van Bart en gitarist, red.), Youri (Seidler, bassist Neon Rainbows, red.) en Micha (Haring, drummer Elle Bandita, red.) genoeg inspraak.
Daarnaast heb ik geen behoefte aan een tour. Ik speel liever op festivals en ik initieer graag eigen dingen waar ik dan optreed. Zo heb ik bijvoorbeeld gespeeld in een galerie in Basel. Dat was met Hidde van Schie tussen weggegooide kunstwerken. Het is net even wat anders dan een standaard optreden met een bandje. Op deze manier krijg je ook een ander soort aandacht.”
Op 14 februari is de officiële releaseparty. Is je agenda al volgeboekt voor daarna?
“Zoals ik al zei zit ik niet echt te wachten op optreden in kleine kroegen of clubs. Ik heb wel het een en ander in de planning, maar het leukste is de aanloop naar de releaseparty. Vanaf 4 februari zal er iedere dag een akoestische song online komen, clips van ieder nummer op het album, geschoten op verschillende locaties in Rotterdam. Voor de releaseparty zelf zal Roos Mancini het podium voorzien van een aparte aankleding.
Voor de langere termijn ben ik met Hidde van Schie diverse optredens aan het bedenken en staat er een langere muziekfilm op het programma. Hiervoor werk ik samen met Nina Spiering en deze film zal een combinatie zijn van muziek en animatie.”
Het album 'Apathology' mag zeer geschikt heten voor de mensen die Mono missen, maar zal ook zeker een nieuwe schare fans opleveren. Het album straalt rust uit, maar is zeker niet saai te noemen. Van grootse songs tot kleine liedjes, Bart Hoevenaars beheerst het allemaal. Met de akoestische gitaar als basis levert dit album toch voldoende variatie. Soms dromerig met koortjes en soms voorzien van stevig gitaarwerk. Prachtige harmonieën, melodieën en zanglijnen maken deze plaat kwalitatief zeer hoogstaand. 'Apathology' heeft veel aandacht gekregen van de maker en verdient dat ook zeker van het publiek.
Apathology wordt op 14 februari gepresenteerd in Rotown