De Popronde biedt muzikanten de mogelijkheid om ook eens op andere podia te staan in plaats van steeds hetzelfde rondje in de eigen stad te maken. In het centrum van Rotterdam stonden te bands te spelen op unieke locaties waar normaal gesproken geen bands te zien zijn waaronder een galerie, tattoo- en piercingshop en een veel te kleine kroeg. De toegang was overal gratis. Dit gaf het festival een laagdrempelig karakter en dat was ook goed te zien aan het gevarieerde publiek.
De avond werd begonnen in café Boudewijn waar de optredende bands op de aanwezige i-pods konden worden beluisterd. Op deze manier kon er een indruk worden gevormd van de sound van de bands en dit maakte het makkelijker (of juist lastiger) om keuzes te maken in het overvolle en krappe programma.
Door het beluisteren van de bands blijkt maar weer dat de Popronde heeft geprobeerd een divers programma samen te stellen en dat is behoorlijk goed gelukt. Hiphop, jazz, (stoner)rock, pop en electro staan geprogrammeerd op deze avond. Voor een ieder zit er wel wat tussen en het is de ultieme mogelijkheid om kennis te maken met verschillende muziekstijlen.
Na deze eerste kennismaking met de bands is het tijd om te gaan kijken of de bands het live ook waarmaken. Het niveau was over het algemeen hoog, maar een enkeling wist het niveau van de oefenruimte niet te ontstijgen.
Helaas blijkt het schema niet strak nageleefd te worden en beginnen de bands minimaal een kwartier soms zelfs een half uur te laat. Hierdoor wordt de vooraf uitgestippelde route genadeloos om zeep geholpen en wekt dit vooral veel irritatie op bij het publiek.
Dat de programmering ook nog onbegrijpelijk is, blijkt wel als The Mad Trist (toch een vrij bekende en heftige band) in minicafé de Schouw moet optreden. Dit voelt als een gemiste kans. De Popronde was een leuke ervaring, maar aan de organisatie en programmering mag voor de komende edities heel hard worden gesleuteld.
In onderstaand fotoverslag staan naast foto’s van 3voor12 fotograaf Marcel van Leeuwen, ook foto’s van de cursisten van de workshop van Daniël Baggerman die met een missie werden losgelaten bij de Popronde: “maak dat ene unieke plaatje”.