Dagboek van een muzikant

"Wij zijn de flauwste niet, en gingen op pad naar Schiedam.."

Tekst: Esther Hogervorst ,

Ook deze maand deelt Esther Hogervorst met ons het lief en leed van haar leven als muzikant. Ze is drumster van de meiden punkrock band QueenBee en houdt voor 3voor12/Rotterdam bij wat het harde Rotterdamse muzikanten-leven zoal brengt.

"Wij zijn de flauwste niet, en gingen op pad naar Schiedam.."

Nieuwe initiatieven om in de regio jonge beginnende bands te laten spelen behoren gesteund te worden. Dus zijn wij niet te flauwste en gingen wij op pad naar Schiedam. In de oefenruimte Soundcheck aldaar werd namelijk een nieuwe avond met live muziek georganiseerd, Music in your head, en wij waren gevraagd om acte de présence te geven. 

Nu heeft ondergetekende met eerdere bandjes er vaak genoeg geoefend om de weg te weten, de ambiance te schetsen en de boel te sommeren op tijd bij een station te zijn om de lange barre tocht te ondernemen. 

Ondergetekende was helaas kreupel na een ongelukkig treffen met een stoeprand dus ik deed wat iedere weldenkende drumster in zo’n geval zou doen, ik huurde een Fries in om mijn bekkens te dragen, groupie te zijn en mijn gezeur aan te horen.  

Aldus togen wij richting Soundcheck. Alles verliep als gepland totdat we ineens een bouwplaats voor onze neus zagen. Stoer als we zijn gingen we off-road (kreupel of niet) en liepen stug door. Totdat we ineens een hek voor onze neus zagen. 

Dus vraag van de dag was erover, eronder of omlopen? Omlopen was voor ondergetekende geen optie (ook niet voor degene die mijn bekkens droeg b.t.w) dus bleven er maar twee opties over. Eronder door kruipen leek het veiligst.

Het hek werd aan een grondig onderzoek onderworpen. Waar hadden we de meeste ruimte om er onderdoor te kruipen? Konden alle borsten er zonder tepelafscheuringen langs? Waar zaten scherpe punten? Konden we het op tillen?? 

Uiteindelijk tilden de Fries en een chick het hek op en ging ik al billenschuivend eronderdoor. Sexy is anders maar hey, I made it! Daarna nam ik nog steeds samen met de Fries het hek ter hand en schoof onze zangeres er zonder problems onderdoor. Halverwege de beproeving van de zangeres echter besloot de Fries dat het optillen weinig uitmaakte en liet los. Ijzeren punten schoten richting de keel van de bassiste waarop zij een luide kreet liet horen de Fries het hek weer oppakte en het geblaf van een ongetwijfeld grote gemene hond dichterbij kwam. Werden bouwplaatsen niet bewaakt door Duitse Herders??? 

De Fries deed het mannelijke ding. Hij klom over het hek heen. Toen hij halverwege was en zijn been over het hek had geslagen werd hij ineens heel bleek en klonk er een ‘au!’ alsof Michael weer onder ons was. We hadden de bovenkant niet op punten gecheckt.  

Maar nadat de instrumenten ook onder het hek door geschoven waren zaten we dan toch, moe maar voldaan, op een stoeprand aan ‘the otherside’. Alle rokjes werden recht getrokken, BH’s op de plaats geduwd en ondergetekende trok maar een biertje open om het leed te verwerken. Nadat alle kattendrollen, zandkorrels en verdwaalde schelpen uit het haar waren gehaald was het tijd voor een diepe zucht. 

‘Esther Karlijn Hogervorst, als je het in je hoofd haalt om een column voor 3voor12 te schrijven over dit gebeuren maak ik je af! Onder hekken kruipen … pfff…’  

‘Huh? Column? Ik?

Nee man, zo ben ik niet!’