The Brew in Waterfront

Rock n Roll gespeeld met passie.

Tekst en foto's:Riny van Eijk, ,

De kleine zaal van Waterfront was erg rustig qua opkomst maar niet qua muziek. Zo'n 20 mensen werden van hun sokken geblazen door een getalenteerd trio uit Engeland.

Rock n Roll gespeeld met passie.

The Brew is een op blues georienteerd rocktrio uit Engeland bestaande uit de ervaren bassist/zanger Tim Smith, zijn 19-jarige zoon Kurtis Smith op drums en op gitaar de 18-jarige Jason Barwick. De meeste Britse indie bandjes met een klein beetje hype hebben tegenwoordig weinig moeite om een aardig publiek te trekken maar The Brew vaart in andere wateren en moet het op een andere manier zien te redden. In Engeland hebben ze schijnbaar al op blues festivals voor uitzinnige menigtes van een paar duizend man gespeeld, in Waterfront moesten ze het doen met een schamele 20 man. Maar niet dat het wat uitmaakte voor de band want ze hadden er ongelofelijk veel plezier in en wisten een geweldige show neer te zetten. De band moet het niet van originaliteit hebben, ze zijn duidelijk geinspireerd door bands als Led Zeppelin, The Who, Jimi Hendrix en ook een beetje Kula Shaker. Ze proberen dat ook niet te verbergen en ze zijn ook meer dan zomaar een 70s tribute band. Hun eigen nummers rocken namelijk net zo hard als de covers die voorbij kwamen (o.a. 'All Along The Watchtower' en 'Little Wing') en met name de gitarist en drummer lieten zien dat ze barsten van het talent. De 18-jarige gitarist is waarschijnlijk een grote Led Zeppelin fan aangezien hij halverwege de show zijn gitaar te lijf ging met een strijkstok zoals Jimmy Page dat deed in zijn beste dagen. De drummer ging ook heerlijk tekeer en gaf op een gegeven moment een prachtige solo weg met zijn blote handen. Het woord 'Animal' op zijn drumkit staat er duidelijk niet voor niets. Alsof dat nog niet Rock 'n' Roll genoeg was werd even later 1 van zijn bekkens in de fik gestoken door zijn vader. Zoals gezegd was de opkomst erg magertjes maar de 20 man die er waren gingen wel stuk voor stuk uit hun dak en konden er geen genoeg van krijgen. Toen de show afgelopen was wisten ze de band dan ook te overtuigen om alsjeblieft nog een nummertje te spelen. Dit soort bands blijven vaak veroordeeld tot het bluesfestival circuit maar The Brew verdient meer en zou gewoon geprogrammeerd moeten worden op London Calling zodat ze een aantal van die omhoog gevallen indie bandjes een schop onder hun reet kunnen verkopen. Of ze nou voor 20 of 20.000 man spelen, The Brew delivers!