Met een ietwat onwennige uitstraling –het leek soms alsof het publiek naar een band in de oefenruimte stond te kijken- leverden de heren ene grap na de andere af. Humorloos kan je That Band From Holland in ieder geval niet noemen. Dat het nog maar hun tweede optreden was deerde niet: hoewel de band nog niet als sterke eenheid op het podium staat is dat slechts een kwestie van tijd. De basis is goed, de nummers zijn sterk en als de band de kans krijgt (en neemt) om te groeien en veel podiumervaring op kan doen kan Nederland wel eens een on-Nederlandse goede band rijker zijn. Denk Schotse lo-fi muziek gemixt met Amerikaanse rauwe college-pop en het zou zomaar kunnen dat we deze Nederlandse band al kwijt raken aan het buitenland voordat het Nederlandse publiek heeft kunnen ontdekken wie That Band From Holland eigenlijk is. Na de nerdy knulligheid van That Band From Holland was het tijd voor nog extremere freaky knulligheid van de Canadese band Trike. Op het podium een vrouw met pijpenkrullen, bolletjesrok, streepjessokken en tapdansschoenen, en een man, type biologieleraar met smoezelig bloesje en hoog-waterbroekspijpen. Als instrumenten slechts een keyboard en een viool. Onduidelijk wat we hier nu moesten gaan verwachten, tot ze begonnen met spelen. Feest! Kitscherige electropop beschrijft nog niet half hoe dit duo klinkt, met nummers over joggen en neuken in de keuken. Tja, je bent toerist en je leert wat Nederlandse zinnetjes. Binnen mum van tijd stond de kleine zaal op z’n kop, staarde een enkeling af en toe vol ongeloof naar wat er op het podium voor kitscherige gay-pop werd gemaakt (de biologie-leraar in glitter-giletje tegen zijn keyboard aan zien rijden terwijl hij zingt dat hij “vanavond met je sweet-loving wil maken” is niet heel erg... aangenaam...) maar kon niemand er om heen dat dit ronduit amuserend en entertainend was. Totaal gestoord, vrolijk, en het levert weer genoeg gespreksstof op voor de volgende familie-verjaardag. In juli komen ze nog een keer terug. Pak die kans!