Voordat Tom McRae het podium zou betreden was het de beurt aan Kathryn Williams. Vorig jaar vergezelde zij Tom McRae ook al tijdens diens Hotel Café Tour, en kennelijk is dat dus goed bevallen. Zo charmant onzeker als haar podiumpresentatie is, zo warm en aangenaam hees is haar stem. Deze wordt helemaal optimaal benut als ze door middel van een loop station meerdere lagen inzingt die door elkaar heen klinken. Prachtige vondst! Regelmatig schiet de naam van Suzanne Vega door mijn hoofd terwijl ik naar haar luister. En dat is absoluut als compliment bedoeld. Kathryn Williams lijkt een blijvertje te zijn, hopelijk komt ze snel weer deze kant op. Zodra Tom McRae met zijn twee bandleden het podium betreedt is het eigenlijk gelijk al een gewonnen wedstrijd. Gewapend met zijn indringende stem, en een flinke dosis scherpe humor, pakt hij Lantaren Venster volledig in. De avond verloopt zelfs zo lekker, dat de zanger zich enkele foutjes kan veroorloven. Het weerhoudt hem er niet van om het voltallige publiek de tekst van End Of The World News te laten zingen. Ondanks de minimale bezetting blijven ook opzwepende songs als A&B Song goed overeind. Sterker nog, met zijn drieën lijkt de band op sommige punten intenser dan ooit te klinken. Daar staat tegenover dat de rustpunten pijnlijk mooi zijn. Zelden klonken uitvoeringen van liedjes als Walking To Hawaii, Bloodless (met accordeon) of de vertrouwde afsluiter Boy With The Bubblegun zo mooi. Dit kan trouwens voor een deel toegeschreven worden aan het machtig mooie spel van cellist Oli Krauss. Kippenvel! Live blijkt in ieder geval dat er van Tom McRae veel gezegd kan worden, maar niet dat hij een poppy weg is ingeslagen. Zijn nieuwe songs sluiten naadloos aan op het bestaande repertoire, en zijn op z’n hoogst iets gelaagder. De fans van het eerste uur kunnen dus opgelucht adem halen.