STORM begon juni 2005 in de Baroeg met een kleinschalig feest en verplaatste zich al snel naar Nighttown. Ten gevolge van de ondergang van Nightown, heeft men echter vijf maanden moeten wachten op de meest recente wederkomst van STORM. Het toonaangevende cross-over feest met een brede selectie van industrial hardcore, noise, cyber en tekno heeft nieuw huisvestiging gevonden in het Waterfront. Al is de officiële lezing dat het ‘Nighttown on tour’ betreft, zolang de STORM zich maar voortzet. Het publiek, bestaat uit cyber-gothic meisjes en jongens al dan niet in het strakke lak of felle fluor. Maar ook dragers van Feyenoord shirts, Lonsdalers, of capuchontruidragende teknoheads zijn aanwezig. Samen met de normaal geklede liefhebbers van gebeuk, vormen zij de vleselijke afspiegeling van de muziek. Grof zou men kunnen stellen dat het hier een cross-over betreft tussen gabber en cyber-gothic. Hoe onwaarschijnlijk deze combinatie ook mag klinken, op het Metropolis Festival van 2001 werd al eerder waargenomen dat liefhebbers van harde elektronische muziek er niet vies van zijn om bij de andere subcultuur een kijkje te nemen. Hoe dan ook, het hardcore en cyber-gothic publiek heeft al sinds juli 2005 aan elkaar mogen wennen. Ook muzikaal is het wennen, conservatieve muziekstijlpuristen zijn hier dan ook niet te vinden. Gelukkig vormt Rotterdam met haar ‘beuktraditie’ de ideale stad om dit muzikale experiment gestalte te geven. De stabiele groei van dit feest bewijst haar bestaansrecht, ook vanavond kan men weer rekenen op grote belangstelling. Een volle garderobe toont dat het met de bezoekersaantallen wel goed zit, vervelende bijkomstigheid is dat men binnen over de jassen en tassen struikelt. Het Waterfront is in ieder geval goed gevuld, de grote ruimte en het cafegedeelte worden optimaal benut. Waar de grote ruimte vooral wordt gereserveerd voor het hardere stampwerk en meedogenloze gebeuk van Tekno en ritmische Industrialnoise, kent het kleinere cafe een minder nihilistisch programma, met zelfs af een toe een gemixte gitaarhit. De meeste dj’s bedienen zich echter keurig van het alom gewaardeerde panacee van beuken, piepen, kraken, stampen en hakken, een enkele bliep daargelaten. De massa slikt de muziek voor zoete koek, men neigt zijn blik als vanzelf naar de boxen toe en danst in rijen dik tegen de box aan. Een enkeling danst er welhaast in en sommigen omhelzen de box als ware het een doodgewaande liefde. Het valt te hopen dat deze liefhebbers oordopen in hebben, want eenmaal bevangen door de ruis, de drang en de beuk uit de box verliest men doorgaans de tijd en rede uit het oog. De verschillen in kwaliteit van de dj-sets voorkomt echter massale gekte; ad-hoc tempowisselingen, te lang voortkabbelende ritmes en onnodige intermezzo’s vertragen het tempo en frustreren enige opbouw. Van een climax is dan ook zelden sprake. Jammer, de grote zaal van het Waterfront leek haar lotsbestemming te hebben gevonden als donkere vierkante box vergeven van rook en mateloze tyfusherrie. Het Waterfrontcafé kent een ander probleem. De kleine intieme sfeer maakt haar eigenlijk beter geschikt voor rockacts die op het kleine podium optimaal losgaan, dan een alternative-dance dj-set. De kroegsfeer heeft wel zijn voordelen aangezien de belichting en het zachtere geluid een betere communicatie tussen en met het publiek faciliteren. Gezien de veeltalige aanwezigheid van schaars geklede Cyber-Gothicmeisjes, vormt dat uiteraard meer dan enkel een prettige bijkomstigheid. De speedcore DJ weet die omstandigheden maximaal uit te buitten. Hij benut het directe contact met het publiek om de set te verlevendigden met allerhande gebaren en uitroepen, wat zeer vermakelijk is. Gelukkig is de EBM-set die daarna volgt net zo amusant, de masculiene elektronische muziek doet me wel denken aan de ‘Rawk’ die normaal de kantine vult. Een kleine schare die durft springt en danst er op los in traditionele EBM stijl. Staccato stampend als een van zweet vergeven arbeider. De rockers en gabbers kijken verdwaasd langs de kant toe. Deze avond STORM werd mede mogelijk gemaakt doordat goths zich niet te intelligent voelden voor de beuk en de gabbers het vieze gruis ook hebben ontdekt. Al met al vervulde deze party mijn beukverslaving en kreeg ze door de twee zalen stiekem het karakter van een minifestival van meedogenloze beats. Jammer dat de Storm op den duur ging liggen, volgende keer weer meer.