Zet een drummer, loopsampler, microfoon, gitaarversterker en een gare gitaar op een podium en je hebt de juiste ingredienten voor een avondje Pfaff. Dat voor deze Amsterdamse act iets meer dan een handje vol mensen kwam opdagen kon Pfaff kennelijk niks schelen want aan inzet en overtuiging was geen gebrek. Voordeel van slecht bezochte optredens is echter wel dat er meestal rechtstreeks contact is tussen band (artiest in dit geval) en publiek. Zo konden we prima ruiken dat Pfaff Indase curry had gegeten en nam hij tussen zijn korte nummertjes door rustig de tijd voor een babbeltje met het publiek. Vervolgens ramde hij weer op zijn loopsampler om de volgende garage-knaller in te zetten. Het drumritme varieerde hierbij te pas en te onpas en zorgde er voor dat de toch wat korte en simpele loops de nummers niet saai maakten. Ondanks dat Pfaff in het verleden nog met bandleden optrad (onder meer met ex-riplet Alice Bron) kon hij het best alleen af. Zeker met de even mooie als geniale afsluiter met de interessante tekst: “ You’re a dick, I’m a cunt. We go together like a rifle and the hunt” Na de soloperformance van Pfaff was het tijd voor Sauna West, onverwacht omgetoverd tot hoofdact van de avond omdat Oki Dog had afgezegd. Dat Sauna West na het winnen van de Grote Prijs van Zuid-Holland niet stil is blijven zitten bleek al bij de kick-off van het concert. Van de eerste tot laatste minuut kwamen er gevarieerde , strak gespeelde en soms ludieke nummers voorbij. Al met al een gezellige mix van stevig resonerende synthpartijen, schelle blaaspartijen, galmende gitaren en knallende drums. Dan frontman Peter de Koning. Je houdt van hem of je haat hem. Mij had hij in ieder geval met zijn eerste woorden al gauw om: “Ook achterin moet er mee gezongen worden!” Dat op een gegeven moment de microfoon zelfs via zijn broekspijp naar buiten kwam, het podium volledig verkracht werd en de (onnozel) intellectuele teksten en onatletische manoeuvres maakt voor mij dat zanger Peter de Koning momenteel na Harry Merry toch wel de grootste antiheld van Rotterdam is. Het was ook erg goed om te zien dat Sauna West als band gegroeid is. Het repertoire is niet alleen in kwaliteit toegenomen, ook de bandleden zijn energieker geworden en de band hoeft het zeker niet alleen te hebben van hun topper Do you like my uniform?. Songs als Working all the time (de nieuwe religie) en Hey! Sister staan dan ook als een huis. Ook was er nog plaats voor een stuk improvisatie en dat kan ik altijd wel waarderen. Tot slot waren er, zoals een waar hoofdprogramma betaamt, nog de nodige toegiften. Daarna werd het voorgenomen interview met Sauna West helaas abrupt afgebroken met het verzoek of we de toko wilden verlaten omdat sluitingstijd helaas al gepasseerd bleek. Eén opmerking van gitarist Johan van Herpen wil ik julle echter niet onthouden: “ De toekomst gaat tegenwoordig hard achteruit” Dat je het weet……