Ik kom niet vaak in Ahoy voor concerten, vanwege het galmgehalte en de kale betonnen bak zonder uitstraling die het is. En ook deze keer was dat weer zo. Doordat de halve vloer leeg is en het licht nog aanstaat ziet het er op z’n zachts gezegd nogal kaal uit. Organisator The Alternative zal wel moeten bezuinigen op dit concert, als je met kaartjes van twintig euro de zaal niet volkrijgt met een naam als James Brown, heb je een financieel probleem, lijkt me. Terwijl Brown zondag weer in een uitverkocht Paradiso stond. Eigenlijk was dit hele avondje onderdeel van het Ahoy Open Air festival, dat een ‘alternatief’ moest zijn voor het Mojo-polie in concertorganiseerland. Dat dat moeilijker is dan het lijkt moet zelfs Willem Venema van The Alternative hebben verbaast. Het festival werd vroegtijdig gecancelled en uiteindelijk zijn alle artiesten verdeelt over het land en kon je ze tegen soms zwaar gereduceerd tarief elders zien (G-Love in Tivoli, Eels in Groningen etc.) Op deze avond zijn alleen Patrick Watson, Pete Philly, Kraak & Smaak, De Soulclap Dj’s en James Brown overgebleven. Patrick Watson heb ik moeten missen maar Pete Philly heb ik dan weer wel meekregen. Voor de 25-jarige rapper is het natuurlijk een hele eer om in het voorprogramma te staan van the godfather of soul. Hij draagt er zelfs een nummer aan op, toepasselijk genaamd ‘Grateful’. Pete Philly is eigenlijk altijd goed, ik heb hem het afgelopen jaar zo’n vijf keer gezien omdat ie op elk festivalletje geprogrammeerd staat. Maar elke keer is het weer een goede show, en gaat hij er helemaal voor. De lome hiphop beats passen perfect bij de temperatuur in de zaal, die nog hoger ligt als buiten. Het publiek is van alle rangen en standen maar geniet zichtbaar van Pete Philly en Perquisite op cello. Amsterdammer Pete is er altijd voor in om Rotterdam de hemel in te prijzen, zoals laatst nog in de Oor. Ook vanavond vraagt hij wie er uit Rotterdam komt, maar tot zijn (en onze) verbazing zijn de Rotterdammers zwaar in de minderheid. “Maar toch leeft hiphop hier echt, hier snappen ze het echt!” roept hij. Na een lange ombouw is het tijd voor James Brown. Zijn band komt op en een oud zwart mannetje doet de aankondiging op een manier alsof je in Las Vegas bent, erg vermakelijk. Brown wil blijkbaar indruk maken met zijn band want bijna alles heeft hij dubbel: twee drummers, twee bassisten, drie gitaristen, vier zangeressen en ga zo maar door. Na al een kwartiertje spelen komt de men himself het podium op. Breed lachend en in goede gezondheid zo te zien. Dansjes gooit hij er zo uit, samen met een andere zanger die na een uur pas iets mag gaan doen. De band staat als een huis en natuurlijk komen alle hits voorbij in de ruim anderhalf durende show. Het is dus lekker meezingen met Pappas’ Got A Brand New Bag, I Feel Good en Sexmachine. Op een gegeven moment haalt de kwieke James zomaar een meisje uit het publiek wat samen met hem en de andere zanger een speciaal dansje mag doen. Alles gaat in een vloeiende beweging en je mag hopn dat je op die leeftijd nog zo fit en levenslustig bent. Er is gewoon maar een goed woord voor deze show en dat is entertainment, van de allerbovenste plank wel te verstaan! Als na anderhalf uur de rek eruit is wordt de show prachtig afgesloten met oa It’s A Man’s World en voor het laatst gaat de band weer over op funk, om vervolgens geen toegift te geven. Het publiek vind het eigenlijk niet zo erg, die heeft zijn portie funk wel gehad voor vandaag. Het hele gebeuren is zo uitgelopen dat iedereen de laatste metro moet halen en massaal de zaal verlaat als de soulclap dj’s nog even doordraaien. Kraak & Smaak zou eigenlijk ook nog komen maar blijkbaar is deze show ook gecancelled. Misschien was dat ook te veel van het goede geweest.