Opzwepende ritmes en zinnenprikkelende rock ’n roll is wat de eerste band, Automatic Sam, het publiek voorschotelt. De stonerrockband uit het Oosten van het land beheerst de ongeschreven doch bekende regeltjes van het rock ’n roll-lied uitstekend. De rustige opbouw van de liedjes en de heftige explosie aan het einde is een veel gebruikte formule. De liedjes lijken beïnvloed te zijn door de muziek van Queens Of The Stone age, Pearl Jam en Eagles Of Death Metal, alleen weten de vier vaardige bandleden er prima hun eigen draai aan te geven. Erg veel originaliteit spat er echter niet vanaf, maar natuurlijk: goed gestolen is beter dan slecht verzonnen. De band creëert ongelofelijk lekkere, dansbare ritmes en heeft veel plezier in muziek maken. Halverwege het concert blijkt dat niet alleen zanger/gitarist Pieter Holkenborg zijn keeltje flink in de olie heeft gezet (ondanks dat hij een aantal keer behoorlijk vals zong) maar ook bassist Harm Wopereis en gitarist Rense Slings verstaan de kunst van het laten trillen van hun stembandjes. Ondanks het goede en enthousiaste samenspel van de muzikanten, en de sexy beats, trekt het verwende Elektra publiek pas halverwege het concert de zaal in. Erg enthousiast reageert het echter niet. Pas wanneer de bassist een zakje drankmunten – goed voor een krat bier – het publiek in gooit, beginnen de luisteraars geestdriftig mee te schudden met hun hoofden. Een groepje mensen vooraan in de zaal danst mee. Maar de die-hard rock ’n rollers verwachten (eisen wellicht zelfs) meer originaliteit. Een gebruikelijke afsluiter voor het rock ’n roll concert: een bak herrie verstaat ook Automatic Sam weer prima. Ze worden uitgewuifd met een warm applaus.
De band Colossa – voorheen in het voorprogramma van Triggerfinger – mag zichzelf vanavond met trots de “hoofdact” noemen. Hun eerste nummer klonk lekker, maar trok het weinige publiek nog niet achter de bar vandaan. Even leek het erop dat de mensen niet van hun comfortabele barkrukjes af te slepen waren. Maar gelukkig wisten de prachtige, opzwepende stem van zanger Remco Eijssen en de knallende basloopjes en pompende drums van Bas Braam en Dennis Meentz na het eerste nummer het publiek toch nog te overtuigen. Anders dan hun boy next door-uiterlijk doet vermoeden, weten de drie jongens stevige, melodieuze rock ’n roll te combineren met emotie. Ook bij deze band zijn de invloeden van Queens Of The Stone Age en Foo Fighters duidelijk hoorbaar. Doch dit maakt de luisteraars niets uit. Fanatiek schudden zij met hun hoofden mee op de maat van de muziek en met de tekst “Baby, you get me high when I’m down. I wanna stay inside tonight” gaan zelfs sommige heupjes heen en weer. Het publiek is na nummer drie officieel overtuigd van de kwaliteit van de drie heren, mede door de hartstochtelijke samenwerking tussen de leden die zeer aanstekelijk werkt. En waar de zanger/gitarist met de ogen dicht alles uit zijn handen en stem haalt, flirten de drummer en bassist er lustig op los met het ietwat schuwe publiek. De zanger weet zijn rustige, charmante stem moeiteloos af te wisselen met zijn krachtige, enigszins rauwe zang. Het is een fantastische avond. Maar zoals iedereen weet, komt aan alle mooie dingen een einde; zo ook aan deze avond. En “When the lights go down” wordt de toepasselijke afsluiter van deze formidabele band.
Ontbrak jij deze avond tussen het publiek, maar wil je ze toch graag nog eens zien? Colossa en Automatic Sam zijn nog een aantal maal te bewonderen in de rest van Nederland. Kijk op www.colossa.net en www.myspace.com/automaticsam voor meer tour-informatie.