De Staat heerst over Bibelot

’s lands nieuwste aanwinst toont zich een ware topband

Guido den Boer , Amber Zwartbol & Gertjan van Zon ,

Met hun debuutalbum ‘Wait for Evolution’ won de Nijmeegse band De Staat onlangs nog de 3VOOR12 Award. De band is onder andere te gast geweest in de studio van 3FM, het programma ‘De Wereld Draait Door’ en stond dit jaar onder andere op Pinkpop, Lowlands en Sziget. Op vrijdag 2 oktober was dan eindelijk ook Bibelot aan de beurt.

’s lands nieuwste aanwinst toont zich een ware topband

Met hun debuutalbum ‘Wait for Evolution’ won de Nijmeegse band De Staat onlangs nog de 3VOOR12 Award. De band is onder andere te gast geweest in de studio van 3FM, het programma ‘De Wereld Draait Door’ en stond dit jaar onder andere op Pinkpop, Lowlands en Sziget. Op vrijdag 2 oktober was dan eindelijk ook Bibelot aan de beurt.

 

Team William opende de avond in een op dat moment nog redelijk rustig Bibelot. De band leek een klein beetje nerveus voor het optreden en begon dan ook wat stijfjes. Tenminste, op de toetsenist na. Die stond vanaf het eerste moment al als een verloren lid van de Jostiband over het podium te stuiteren. Het was dan ook diezelfde toetsenist die op een vrij aparte manier uiteindelijk het ijs wist te breken door te roepen dat hij AIDS had... Hij leek het niet te menen, maar de aandacht was in ieder geval direct getrokken.

 

De muziek van Team William is te omschrijven als melancholisch-vrolijk met een gestoord randje. Het had allerlei elementen zoals indiepop en new wave en was daardoor erg eigenzinnig. Hoewel het af en toe een beetje braaf was had de band bij vlagen ook behoorlijke uitspattingen. Zo lag de zanger, die leek op Franz Ferdinand-frontman Alex Kapranos met de stem van Placebo’s Brian Molko, op een gegeven moment op de grond te rollen met zijn gitaar, terwijl de toetsenist met overdreven veel enthousiasme op een jerrycan stond te rammen. Al met al een leuke opwarmer voor De Staat.

 

Het is erg snel gegaan met De Staat. Schijnbaar uit het niets domineerde de band ineens de Nederlandse poppodia en al snel stond de band ook in Groot Brittannië op de bühne als voorprogramma van niemand minder dan dEUS. Na een afgelast optreden eerder dit jaar in Bibelot, kwam de band eindelijk naar Dordrecht om hun kunsten te vertonen. Het was dan ook weer bijzonder vol in de Dordtse poptempel, maar dat zal De Staat inmiddels niet anders gewend zijn.

 

Even leek het alsof er bij aanvang wat technische mankementen waren, toen drummer Tim ‘The Executioner’ van Delft al lekker zat te roffelen en zanger/gitarist Torre Florim een tijd lang op de grond zat te rommelen, maar misschien hoorde dat er gewoon bij. De band opende met albumopener ‘Sleep Tight’ en meteen bleek dat ze een goede geluidsman hadden. Perfect in balans pompten de drums en bas door de zaal, terwijl de gitaren een lekker slagje ten gehore brachten. Ondersteund door een koortje was dit een prima opener voor een energieke show.

 

Van ‘Wait for Evolution’ kwam vrijwel ieder nummer voorbij. Vooral bij de single ‘The Fantastic Journey of the Underground Man’ ging het publiek compleet los.

 

Veel nummers werden opgerekt met allerlei dynamische spanningsopbouwen, bomvol strakke solo’s. De Staat zelf leek zich ook prima te vermaken. Torre Florim en bassist Jop van Summeren gingen flink uit hun dak, terwijl op de andere hoek van het podium manusje-van-alles Rocco Hueting flink los ging met zijn koebel, tamboerijn en op een gegeven moment ook een gitaar. Drummer Tim van Delft was enigszins moeilijk te zien door al het haar wat hem omringde, maar aan de manier waarop zijn kapsel bewoog was te zien dat ook hij hard werkte. Het enige rustpunt op het podium was gitarist Vedran ‘The Wizard’ Mircetic, die soms toch net iets té ontspannen was.

 

Na het titelnummer van hun album ging De Staat het podium af, maar kwam op aandringen van het publiek nog even terug om ‘We’re gonna die’ en ‘Kill the man’ ten gehore te brengen. Dit laatste nummer werd op een welhaast Nirvana-achtige manier afgesloten, waarbij de bandleden echter toch net iets te gehecht leken aan hun instrumenten op deze echt te slopen. Desalniettemin komt het lekker wild over. En dat past perfect bij het einde van hun show.

 

Conclusie: De Staat is voorlopig nog niet bij het eindstation. Als hun volgende album net zo sterk is als hun debuut, zullen zij nog veel meer hoogtepunten bereiken dan ze tot nu toe al hebben gedaan. Nederland heeft er overduidelijk nieuwe helden bij en Bibelot heeft er al even van mogen genieten!