Recensie van het Stoner Festival in Elektra

Breed assortiment stoner

Jerome Crutsen ,

Het begrip stoner wordt op dit festival wel heel breed uitgemeten. Bands als DeWolff en Wilsum zijn toch niet echte stonerbands te noemen. Maar goed, het beestje moet tegenwoordig altijd een naam hebben.

Breed assortiment stoner

Het begrip stoner wordt op dit festival wel heel breed uitgemeten. Bands als DeWolff en Wilsum zijn toch niet echte stonerbands te noemen. Maar goed, het beestje moet tegenwoordig altijd een naam hebben.

 

 

De Elektra in Sliedrecht stond afgelopen weekend in het teken van de stonermuziek. De aftrap wordt gedaan door DriveByWire. Zangeres Simone Holsbeek kennen we van de Cords, Telefunk en nu dan DriveByWire en drummer Remco Cornelissen speelde vroeger in Incense. DriveByWire maakt groovende rock ‘n’ roll met laaggestemde gitaren. Denk aan Masters Of Reality, maar dan met vrouwenzang. Het geheel ronkt wel maar wordt op den duur eentonig door de ietwat saaie zang. De muziek is wel apart te noemen maar niet pakkend genoeg. Desondanks zitten er wel op de goeie momenten harde dynamiek-explosies in die de mensen wakker houden.

 

Over naar Tank86. Dit kwartet maakt “instrumental heavyness”, oftewel lompe instrumentale stoner in de trant van Karma To Burn. Invloeden van Mastodon zijn ook terug te horen door de technische akkoorden en tempowisselingen. Dat dit ervaren muzikanten zijn, valt op aan de strakheid en het goede samenspel dat ze neerzetten. De lompe riffs vliegen je om de oren en het geheel walst zo hard over je heen dat je broekspijpen ervan gaan flapperen.

 

Afsluiter van de eerste dag is het uit Limburg afkomstige DeWolff. Deze jonge broekies hebben al een grote reeks optredens achter de rug, waaronder ook bij De Wereld Draait Door. Maar het gaat maar door; tot en met augustus zitten ze al volgeboekt. De psychedelische sixtiesbluesrock knettert uit de speakers en wordt met veel passie gespeeld. DeWolff neemt je terug naar de tijd van Led Zeppelin, Deep Purple en Pink Floyd. Wat opvalt, is dat er geen bassist aanwezig is maar alleen gitaar, drums en een oud Hammondorgel. De band speelt strak, energiek en het speelplezier straalt er vanaf. Een waardige afsluiter van deze dag, die jammer genoeg niet druk bezocht wordt.

 

De tweede dag begint met The Machine, een band die deze avond drie maal speelt in de kleine zaal, tussen de andere bands door. De eerste set bestaat uit louter songs van hun eerste CD en de tweede set uit nummers van hun binnenkort uit te komen schijfje. Het geheel klinkt als een mix van Karma To Burn en Kyuss. Veel psychedelische, vrijwel alleen instrumentale stoner wordt afgewisseld met rauwe lowtuned stoner met vooral veel fuzz. Lekker voor tussendoor!

 

In de grote zaal begon als eerste Orange Sunshine. Dit trio schaart zich lekker voor aan het podium op een rij, waardoor het contact met het publiek beter tot zijn recht komt. De drummer, die zo uit de Brant Bjork-familie zou kunnen komen, hakt op zijn slagwerk alsof zijn leven ervan afhangt.

Daarnaast zingt hij ook nog eens met een rauwe zangstem die seventies-achtig klinkt. Denk aan Blue Cheer en MC5. De psychedelische stonerblues laat je vergeten dat Orange Sunshine een bekende drug is uit de jaren zestig. De heren mogen dan overkomen - en dan vooral de gitarist - alsof het ze allemaal niks interesseert, maar het is wel extreem goed. Rauw, compromisloos en puur.

 

Na de tweede set van The Machine begint de band Wilsum op het grote podium. Deze band past niet helemaal tussen de line-up van vandaag. Er zijn in ieder geval niet veel stoner-elementen in terug te vinden en de fuzz is ook ver te zoeken. Het klinkt enigszins over-the-top en net iets te gelikt. Op een gegeven moment klinken de songs zelfs erg treurig en zou je het zo de term treurrock kunnen meegeven. Gezegd dient wel te worden dat de band behoorlijk strak klinkt. De charismatische zanger heeft overigens wel een lekkere gruizige rockstem. Wellicht is dit meer iets als voorprogramma van Peter Pan Speedrock, maar niet op dergelijke stonerfestivals.

 

Wanneer The Machine haar derde en laatste set heeft afgesloten met veel psychedelica, mag Dexter Jones Circus Orchestra in de grote zaal dit festival afsluiten. Dit swingt de pan uit en is lekker groovend. Heerlijke lome Brant Bjork-achtige songs met een bluesy inslag en een enkel hippie-element uit de jaren 70. Noem het laidback seventies Southernrock met zomerse melodieën erin verweven.

Opvallend detail is dat de band beschikt over maar liefst drie gitaristen, waaronder een gastgitarist van de band Josiah.