Zaterdag 11 maart was de eerste editie van een nieuw festival in de Alblasserwaard. Na Alblasserdam (Alblaspop) en Bleskensgraaf (Melkwegpop) heeft dan nu ook Nieuw-Lekkerland hun eigen popfestival, wat nog eens goed bezocht werd ook. Ok, toegegeven Polderfest doet wat amateuristisch aan als je het vergelijkt met de grotere broertjes in de regio. Maar dat maakt de charme er niet minder om. De organisatie was afgestapt van het originele idee het festival in sporthal de Klipper te houden en was uitgeweken naar de kantine van de daarnaast gelegen voetbalvereniging van Nieuw-Lekkerland. Dit was een juiste keuze want hierdoor heb je al gauw een volle zaal wat de bands ten goed kwam. De Dordtse band Rollick mocht de spits afbijten en zij deden dat met een portie stevige punkrock. Vleugje popinvloeden en je ziet een enthousiaste jonge honden-band het publiek vermaken. Minpuntje was misschien dat 1 van de zangers/gitaristen ons wel erg deed denken aan Spike van Di-rect qua mimiek en vooral podiumpresentatie. Highschool Fever speelde een aantal weken geleden al Bibelot plat en nu mochten zij dit kunstje herhalen. En hoewel zij hard hun best deden overtuigden zij deze maal net niet. Voor een punkbandje was het net iets te gestroomlijnd en te geforceerd. Punk hoort rammelig te zijn. Wat wel overtuigd is Next Eleven. Deze band is de gedoodverfde opvolger van onze Rotterdamse helden van Face Tomorrow. En dat doen ze goed. Noem het emo, noem het post modern rock, noem het whatever, Next Eleven staat als een huis op het podium. Met een zanger die waarschijnlijk veel vrouwenharten sneller doet kloppen, een strakke ritmesectie en gitaristen die het hele oeuvre van Metallica moeiteloos uit hun mouw schudden (getuige de soundcheck) voorspellen we een glorieuze toekomst voor deze band. Phaedra’s List mocht dit succes daarna gaan evenaren. Met een zanger die veel contact zocht met het publiek (hij stond er praktisch tussen) lukte dit dan toch aardig. Ook Phaedra’s List richt zich op het genre emo en doet dit met een zeer verdienstelijke show We hebben vernomen dat Sister Fister het feestje geweldig afsloot. Met hun covers in een nieuw punkrock jasje weten zij altijd eigenlijk al de hele zaal op de kop te zetten en dat bleek ook deze avond weer het geval te zijn. Helaas was uw verslaggever op dat moment al vertrokken door een plotselinge aanval van buikgriep. Wat overigens niets met de organisatie van Polderfest te maken had. Polderfest had de charme van een ouderwets schuurfeest met goede dampende bands die het publiek vermaken en net dat stapje extra gaan. Er is sprake van een outdoor festivaleditie in de zomer en laten we hopen dat de organisatie dan besluit om de monitoren weer op bierkratten te plaatsen voor het verhoogde podium. Gewoon voor dat extra schuurfeest gevoel.