Woensdag 18 januari werd Dordrecht getrakteerd op een optreden van Sugarman Three en Lee Fields. Lee Fields is bekend als zanger die soul en funk combineert. Fields gaat al heel wat jaartjes mee en werkte in het verleden onder andere samen met B.B. King, Kool and the Gang en Bobby Womack. Sugarman Three werd in 1996 in New York opgericht door Neal Sugarman met het doel muziek te spelen die hij het leukst vindt, namelijk 'hard hitting funky soul boogaloo music', zoals de website van de band meldt. Bij binnenkomst werd het publiek, in grote getalen aanwezig, opgewarmd met funky golden oldies in afwachting van het optreden. Rond half tien werd het kleine podium van 't Dolhuys beklommen door vijf muzikanten. Wat mij meteen opviel was de aparte samenstelling van de band. Op het eerste gezicht leek het een bij elkaar geraapt zooitje....... totdat de eerste noten werden gespeeld en duidelijk werd dat dit niet zomaar een band is. Ik was blij verrast door wat deze band in huis had. Het samenspel van de saxofonist, trompettist, drummer, gitarist en organist klonk geweldig. Sugarman Three nam een half uur de tijd om het publiek op te warmen met alvast wat fijne soul- en funkgeluiden. In het begin moesten de mannen duidelijk nog een beetje wennen, maar toen ze er eenmaal lekker in zaten en er wat interactie tussen frontman en publiek had plaatsgevonden, speelden ze werkelijk de sterren van de hemel. De overige vier muzikanten zochten niet echt contact met het publiek en bleven nogal ingetogen, maar dat deed niets af aan de kwaliteit van hun spel. Na een instrumentaal half uurtje was het dan toch tijd geworden om de ster erbij te halen. Lee Fields werd als een held aangekondigd door frontman Sugarman en vol verwachting keek ik over mijn schouder naar de kleine man die zich door het publiek heen een weg baande naar het podium. En wat een verschijning is Lee Fields: De man droeg een lila pak met krijtstreep en fijne lakstappers, helemaal back to the '70's. Geweldig! Ik was al onder de indruk voordat hij een noot had gezongen, niet alleen door zijn outfit, maar ook door zijn Michael Jackson-achtige moves en apart te noemen gezichtsuitdrukkingen. Toen begon het feest pas echt. Lee Fields wist het publiek met een paar woorden om zijn vingers te winden. Eerlijk toegegeven kende ik Lee Fields niet (het schijnt een schande te zijn), en mijn oordeel is dan ook onbevooroordeeld, maar toch kan ik alleen maar zeggen: Deze man weet hoe het moet! Lee Fields heeft inderdaad de strot van James Brown en de soul van Otis Redding. Ook hoorde ik duidelijk gospel-invloeden. Deze drie ingrediënten zijn alles wat Fields en zijn fantastische band nodig hadden voor een spetterend optreden. En dat was het dan ook. De band speelde superstrak en Fields heeft een heerlijk, funky stemgeluid. Het publiek stond er aan het begin van het optreden nog een beetje stilletjes bij, maar langzamerhand, na wat aanmoediging en overspringende vonken vanaf het podium, begon er beweging in te komen. En zo kwam het dat aan het einde van het optreden de meeste toeschouwers stonden te dansen en juichen. De teleurstelling was dan ook groot toen Lee Fields het podium verliet en Sugarman Three het geheel afsloot...... maar niet heus! Want natuurlijk ging het publiek hier niet mee akkoord en kwamen de heren terug voor een uitgebreide toegift. Ook Lee Fields kwam uiteindelijk nog even terug. Alles bij elkaar hebben Sugarman Three en Lee Fields in het pittoreske Dordt voor een wereldse avond gezorgd met soul en funk zoals het bedoeld is.