Iedere eerste donderdag van de maand is er een jamsessie in De Vrijheid. Zodoende dus ook afgelopen donderdag, 5 januari. En die eerste jamsessie van 2006 werd meteen een hele vette. Dat moest eigenlijk ook wel, want eindelijk zou Love Grenade zich aan de wereld openbaren. In die band zit een flinke afvaardiging van de muzikaalste familie van het eiland. De broers Maarten (o.a. BluefisH, Sister Fister), Geert (o.a. BluefisH, Bodar & The Bellboys) en Ofke (o.a. BluefisH, Bodar & The Belboys, Resister) Teekens worden bijgestaan door Casper Rosenquist (o.a. Fervid, Weissmuller) en Vincent Berghoef (Wowbeggar). Zo nu en dan springt ook Sophie Teekens bij om een duet te zingen. Het was dan ook geen wonder dat het echt druk was in De Vrijheid. Er zijn maar weinig bands die al zoveel publiek hebben staan bij het eerste optreden. En ook al was het noodgedwongen een akoestisch optreden (Normaal gesproken drumt Geert, maar nu nam hij een gitaar ter hand vanwege een hardnekkige polsblessure waardoor hij niet mag drummen van de artsen). De grote vraag die ik had was: Wordt het niet een rommeltje, drie akoestische gitaren? Dat viel heel erg mee. Vooral doordat de band lekker strak speelde (toch best lastig, zonder drummer) was het geheel erg goed om aan te horen. Dat was ook voor een deel te danken aan de man achter de knoppen, Danny Versluis (BluefisH, Paranoiz, Sister Fister). De muziek, maar vooral de sfeer deed me in het begin denken aan "Patience" van Guns n' roses, ook een akoestisch liedje waarvan de clip in een zelfde soort setting gefilmd was. Toch heeft Love Grenade meer te bieden; bloedmooi gitaarspel, passionele zang, suikerzoete koortjes en shalalala'tjes die afgewisseld worden met dan weer hoge en dan weer lage achtergrondzang. Ook het subtiele orgelspel van Casper was van toegevoegde waarde. Kortom: een feest voor ieders oren. De presentatie was uiteraard ook dik in orde, de jongens van Love Grenade hebben immers al behoorlijk wat podiumervaring. Sophie Teekens heeft nog niet zoveel bandervaring en dat ze er een klein beetje onwennig bij stond is dan ook niet meer dan logisch. Het deed in ieder geval niets af aan het optreden en had eigenlijk wel iets; drie grote broers met hun "kleine" zusje op het podium. Erg verwonderlijk was het dan ook niet dat er luidkeels om een toegift gevraagd werd. En dat verzoek werd uiteraard gehonoreerd. Het laatste liedje was er één die al eerder op de avond te horen was geweest en erg lekker in het gehoor ligt. Toen zat het er, hoe spijtig ook voor het publiek, echt op voor Love Grenade. Maar het zat er nog lang niet op voor het publiek. Na dit optreden volgde namelijk één van de leukste jamsessies die ik meegemaakt heb in De Vrijheid. Hier was duidelijk te zien wat voor muzikale en presentale kwaliteiten er op dit eiland te vinden zijn: Peter M. van der Linden (droeg een gedicht voor uit zijn bundel Ich Bin Ein Star, Baby!), Alex van Holstein (een kolderieke freestyle over zijn lat-relatie met een meisje dat alleen op vrijdag met hem naar bed ging, maar waarvan op de bruiloft bleek dat het halve café zo een vaste dag had bij haar), een trompettist / mondharmonicaspeler die er nogal mee zat dat-ie kaal werd, getuige zijn zangjam "2nd hand popstar" en geweldig sterk gitaarspel van Danny Versluis en andere gitaristen. Ook de drum en basgistaar werden erg steady gehanteerd door onder andere de drummers van Plent en voormalig Raum. Al met al een geweldige avond. De lat ligt erg hoog, maar als dit een voorbode is voor de komende jamsessies op iedere eerste donderdagavond van de maand, zullen nog veel mensen een mooie avond beleven. En van Love Grenade gaan we nog véél horen.