Rico, Sticks en producer Delic, dat is Opgezwolle... uit Zwolle natuurlijk. Zaterdag 8 april stonden ze in een uitverkocht Bibelot en hebben ze de boel in spreekwoordelijke zin eens flink verbouwd. Ik moet zeggen dat ik nog niet erg bekend was met deze groep, maar door de enorme hype die rondom het trio is ontstaan was ik erg nieuwsgierig geworden. Het voorprogramma werd deze avond verzorgd door Typhoon. Deze jongen brengt hiphop met een boodschap, passend in het straatje van Opgezwolle. Typhoon, die overigens ook uit de Zwolse hiphopscene afkomstig is, en dus een bekende onder de kenners, deed het goed bij het publiek en wist de mensen al gauw op te jutten en warm te draaien voor de hoofdact. Toen iedereen met een kaartje (en dat waren er een boel) binnen was, had Typhoon het podium al verlaten. Ik hoorde dat er backstage nog even een biertje werd genuttigd alvorens Opgezwolle het Dordtse podium zou gaan betreden. En toen was het zover; de eerste beats vulden de ruimte en Opgezwolle kwam op. Onder luid gejuich van het publiek en met de handen in de lucht verschenen de heren op het podium, terwijl ze zich hardop afvroegen of het dak eraf zou gaan vanavond. Ja dus! Opgezwolle is Nederlandse hiphop: donkere beats van producer Delic en gevatte, strakke teksten waarmee Sticks en Rico hun stemmen laten gelden. Er zijn verschillende invloeden hoorbaar in de muziek, zoals jazz, maar ook elektro en veel meer. Wat ik te zien kreeg was een hiphop-formatie die in alle opzichten contrasteert met de macho, vrouwonvriendelijke ‘bling-bling’-rappers die uit Amerika over komen waaien. Enerzijds was de sfeer duister, anderzijds waren er momenten waarop het werkelijk een feest was. Toen het optreden ten einde liep, werd het publiek uitgenodigd het podium op te komen. De mensen op het podium gingen even helemaal los, terwijl de Rico en Sticks zich hierboven hadden verheven door op de boxen te springen. Zo keken zij uit over hun publiek, deden hun ding. Het zag er behoorlijk ontspannen uit allemaal. Aan het einde van het nummer klonken de woorden: “Ik weet niet, maar er staan nu ineens wel heel veel rappers op het podium.” En zonder problemen werd het aantal rappers weer teruggebracht tot twee, met de producer die achter hen stond, nog steeds een sigaret in zijn mondhoek. Opgezwolle heeft mij blij verrast. Het duistere geluid in combinatie met de energie van de rappers op het podium, het publiek dat losser en losser ging. Dit is hiphop van eigen bodem waar ik best wel trots op ben. Jammer voor de rest van de wereld dat Nederlands hun taal niet is.