De eerste ronde voor de Kleine Prijs van Dordt 2006 was meteen een heftige, afgelopen zaterdag 22 oktober 2005. Niet alleen vanwege het genre, metal, maar ook omdat de bands over het algemeen erg goed waren en er een redelijk verrasende uitslag van de jury was. De jury nam de wat vreemde beslissing om drie bands door te laten gaan naar een volgende ronde. De Zwijndrechtse band CanEyeScrew werd de winnaar van deze avond. Zij hebben zich dus direct geplaatst voor de finale op 15 april 2006. A New Dawn en Detox mogen tijdens de halve finale van 11 maart 2006 proberen om een finaleplaats te veroveren. Screech en Esion zijn dus afgevallen, maar zullen ongetwijfeld terugdenken aan een leuk optreden in Bibelot. Esion stond al op het podium toen ik binnenkwam. Buiten Bibelot leek het erop dat de poptempel al helemaal vol zou zijn. Dat bleek niet waar. Maar omdat het publiek dat op zoek is naar een gezellig avondje-uit uitvoerig gecontroleerd wordt bij binnenkomst, stond er buiten een kleine rij en binnen een grotere rij bij de kassa. Tijdens de finale van de Kleine Prijs van Dordt, die gewonnen werd door Bodar & The Bellboys, was het zelfs zo erg dat mensen complete bands misten. Dat was nu niet het geval, al miste ik de eerste noten van Esion. De zanger van Esion had het zichtbaar naar zijn zin op het podium, maar de gitaristen en bassist wendden hun blik amper van hun instrumenten af. Jammer, want het zijn allemaal goede muzikanten. Krantosaurus AD/Dordtenaar zou daar waarschijnlijk wel een verklaring voor hebben: Volgens dat blaadje bestaat Esion al sinds de jaren ’70... Fout dus, de jongens van Esion zijn geboren in de jaren ’70. Ok, detail... maar dus geen reden om zo veel naar je instrument te blijven kijken. Anyway, ze doen niet onsuccesvol mee aan andere wedstrijden dus waarschijnlijk krijg je nog kans genoeg om ze live aan het werk te zien. En met de flauwe opmerking dat ik hoop dat ze jou dan ook zien houd ik voor nu op over Esion. Presentator Peter M. van der Linden presenteerde lekker losjes de bands aan elkaar en gebruikte regelmatig de gelegenheid om zijn dichtbundel te presenteren. Langzaamaan werd het steeds drukker in Bibelot, later op de avond zou Bibelot best wel eens uitverkocht kunnen zijn geweest. Maar zover zijn we nog niet, want vrij snel nadat Esion van het podium afstapte kwam de band Screech op. Ik vond de naam eerst wat cliché, maar daar kwam ik snel van terug. Wat kan de zanger een strot op zetten, ongelooflijk. Sinds juli bestaat de band uit drie man, maar het leek er even op dat vanavond alleen de zanger/gitarist en drummer het optreden op zich moesten nemen. “Wij zijn The White Stripes”, grapte de zanger al (Die band is ook een duo van drum en zang/gitaar). De bassist had namelijk na zo’n twintig noten gespeeld te hebben al zijn E-snaar gebroken. En bassen zonder E-snaar is lastig, kan ik je melden. Ik denk dat de bassist er beter aan gedaan had snel een andere bas te lenen, maar waarschijnlijk heeft-ie snel een nieuwe snaar op zijn bas gezet. Omdat de band in eerste instantie bleef wachten op zijn terugkeer, duurde het allemaal een beetje lang. Het zal me niet verbazen als dat punten kostte. Uiteindelijk startte de band toch aan het tweede nummer in de hoop dat de bassist in zou vallen. Dat gebeurde en de band wist zich goed te herstellen. Ik vraag me waarschijnlijk niet als enige af waarom deze band in de metalvoorronde stond, er waren meer raakvlakken met punk te ontdekken. De set bestond uit “rommelige” muziek die erg strak gespeeld werd. De muziek kende veel verrassende wendingen en veel dynamiek. Zo nu en dan meende ik zelfs Blink 182 te horen. Een fatsoenlijke website bouwen kunnen deze jongens (nog) niet, maar muzikaal zit het allemaal netjes in elkaar. Zo druk als dat het in de zaal werd, zo rustig bleef het podium. De band CanEyeScrew nam alle tijd voor het ombouwen. Persoonlijk vond ik het allemaal wel erg lang duren, al dat gesleutel aan het drumstel. Toen de zanger ook nog eens redelijk arrogant het podium opkwam werd het tijd dat de band zichzelf zou bewijzen. Zou het allemaal show zijn, of konden ze ook spelen? Ja, ze kunnen spelen. Het is een risico om het publiek eerst gefrustreerd te laten raken en ze vervolgens ‘om’ te krijgen maar CanEyeScrew kan er goed mee overweg. Hun mini-cd Brother is net uit en ook daar kregen we dan ook wat liedjes van te horen. Met de podiumpresentatie zit het helemaal goed. Het groovende van Rage Against The Machine en System of a Down met een zanger die de ene keer klinkt als een stoomwalsfluit en de andere keer als een kettingzaag en alle regionen daar tussenin. Ook na CanEyeScrew was het een tijdje wachten op de volgende band, A New Dawn. De podiumopstelling begon er veelbelovend uit te zien. Een akoustische gitaar, een keyboard en veel microfoons werden aangesleept. Even later stond daar dan ineens een zeskoppige band. Ook nu gold: leuk hoor, al die aankleding, maar laat maar eens horen en zien wat jullie kunnen. Dat dat niet weinig zou zijn had ik kunnen weten, de leden spelen al heel wat jaren in verschillende bands waaronder Mental Captivity, Megatherium en Slander. Het zag er allemaal erg professioneel uit en zo klonk het ook. Sopraan Sanne was de eerste verrassing. Niet alleen vanwege haar leeftijd of tengere figuur, maar vooral door haar heldere volle operastem die me sterk deed denken aan Floor van After Forever. De achtergrondzang was in het eerste nummer totaal niet te horen, later zou dat langzaamaan verbeteren. A New Dawn was trouwens niet de eerste band die te kampen had met een weigerachtige mic.De bassiste leek soms even de mist in te gaan , maar door zo nu en dan even af te kijken bij de gitarist beperkte ze de schade. “Net After Forever, alleen jammer dat er niet gegrunt wordt, nu lijkt het toch meer op Within Temptation”, zei ik tegen een vriend. Daar kon ik tijdens het laatste nummer, Victimless Tragedy, helemaal van terugkomen. De kleine basssiste waar ik eerder van dacht “wow, die houd zich knap staande tussen de andere bandleden”, zette me een strot op! Dat meisje dat met haar basgitaar over het podium dartelde en er zo lief en onschuldig uitzag zette me even een strot op! Ik dacht eerst nog dat er misschien een DAT-recordertje meeliep maar nee, het was echt Monica die zo gigantisch brulde. A New Dawn was voor mij dan ook de grootste verrassing van de avond. En toen was het tijd voor de laatste band deze avond. Maar voor ik die beschrijf geef ik nog even complimenten aan de dj van deze avond. Er werd namelijk ouderwets goed gedraaid in Bibelot. Detox had de eer om de avond af te sluiten. De band kreeg het publiek lekker mee en speelde een portie hardcore waar je U tegen mag zeggen. Niet vernieuwend, niet verrassend, maar wel erg strak. Detox neemt het dus onder andere op tegen A New Dawn tijdens de halve finale en CanEyeScrew staat direct in de finale. De volgende ronde van De Kleine Prijs van Dordt is op 19 november. Omdat de site van Bibelot eruit ligt, kan ik je niet vertellen welk genre dat zal zijn en of er dan wel Dordtse bands van de partij zijn.