Yeaahh... ik kon met ze meerijden. Er was nog één plekje open in de Fistvan voor de heenreis naar Nighttown, Rotterdam. Daar zou Sister Fister namelijk spelen op het Happy Avenue festival. Als ik zorgde dat ik tussen zes en half zeven bij de Popcentrale stond, kon ik mee. Op de route tussen het aanmoedigen van een collega bij het darten en de Popcentrale lag gelukkig Jobs Taria, dus ik kon nog snel een hamburger scoren. De Fisterboys waren ook nog aan het eten, dus ik had ook nog even tijd om de hamburger tot mij te nemen. Voor de zekerheid nog even gevraagd, maar inderdaad: er was nog plaats voor mij in de bus. Tom, de zanger, was namelijk al in Rotterdam omdat hij daar een tatoeage had laten zetten. Nadat iedereen klaar was met eten werden snel de spullen in de Fistvan geladen. Het paste allemaal precies in de bus. Toen we wilden vertrekken bleef het binnenlampje branden, dus er moest even gecheckt worden of wel echt alle deuren dichtzaten. Niet dus, de achterklep was niet goed dicht. Zoals één van de Fisters zei: "Alle deuren mogen onderweg openvliegen en er mogen best mensen uitvallen, als die achterklap maar dicht blijft en de spullen in de bus.” Gelukkig bleef alles en iedereen gewoon aan boord tijdens de reis. Onderweg stond ‘Coolloud'n'sweet baby!’ van BluefisH op. Twee jongens van Sister Fister speelden eerder in die band en al gauw werd er gepraat over waar wanneer welk nummer ontstaan was en waar het liedje het eerst live gespeeld werd. Een gezellige sfeer dus, in de bus! Rotterdam en Nighttown waren snel gevonden. Een parkeerplaats een beetje in de buurt van Nighttown helaas niet. Omdat niemand zin had om een heel eind met de spullen te gaan sjouwen, parkeerde chauffeur / gitarist Kevin de bus op de stoep voor Nighttown. Dit tot grote schrik van een bejaard vrouwtje dat ineens een rode vuist voor zich op zag doemen. Snel werden de spullen uitgeladen en naar de theaterzaal van Nighttown gebracht. De jongens van Defuse zouden de avond openen en moesten soundchecken met een redelijk chagrijnige soundcheckman. Ondertussen keek ik naar de foto’s die Daniël Baggerman gemaakt heeft van verschillende artiesten. De foto's hingen in de theaterzaal en er zaten erg mooie bij. In Dordt maak ik me altijd zorgen om het publiek als er zoiets georganiseerd wordt. En dan vooral om de vraag: komt het wel? Nighttown zit totaal niet met die vraag, want toen Defuse begon te spelen waren er al aardig wat mensen en het werd al snel echt druk. En ook leuk: er was een grote afvaardiging uit Dordt! Defuse speelde een aantal nummers van hun EP ‘A mourning card on your first birthday...’. Wat ik naar aanleiding van die EP al dacht blijkt dubbel en dwars waar te zijn: Live komt deze band nog veel beter tot zijn recht. Zelden zo'n wild om zich heen rockende gitarist gezien die toch zo goed bleef spelen. Wat een show! Ze speelden liedjes van hun EP, die klonken net zo strak als op de schijf zelf. Nadeel was wel dat het geluid op de vloer in de zaal niet zo goed klonk als wanneer je op het balkon stond. Hoe dan ook, Defuse is echt een band om (nog) eens te gaan zien als je van oprechte woede, funkmetal en show houdt. Na Defuse volgde het Dordtse Charly Linch feat Tap470 met kei- en keiharde drum'n'bass. De act die erbij opgevoerd werd, de twee waren in witte overalls gekleed en hadden uitdrukkingsloze maskers op, was zo bizar en leuk om te zien, dat bijna niemand aan dansen toekwam. In de tussentijd was het podium omgebouwd en werd het tijd voor ‘coverband’ Sister Fister om op te komen. De band speelt, zoals misschien wel bekend, popliedjes in supervette punkrockversie. De zaal was nu echt lekker vol en de band deed haar best om er een lekkere sfeer in te krijgen. Dat lukte goed. Af en toe ging er wat mis met het aftellen, zoals bij ‘Land of Confusion’, maar daar hou ik wel van. Het hoeft wat mij betreft niet allemaal klinisch te klinken, wat spontaniteit op het podium is altijd leuk. Dit was de eerste keer dat ik de nieuwe bassist, MuD, op het podium zag. Hij liet zien minstens net zo hard te kunnen rocken als de andere Fisters. Al met al was het een erg leuk festival, maar omdat ik terug moest met de trein en me niet helemaal 100% voelde, taaide ik na Sister Fister af. Daardoor heb ik punkband Dicemen gemist, maar dat haal ik wel weer een keer in. Ik hoorde later dat ook zij nog flink van zich hebben laten rocken.